Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΞΥΠΝΑΕΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΡΥΦΕΣ

Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΞΥΠΝΑΕΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΡΥΦΕΣ


Τρίτη 30 Ιουνίου 2009

" ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ " Η ιστορία ενός συνθήματος (ή από την τραγωδία στη φάρσα)


Tου Τακη Καμπυλη

Παρασκευή, 30 Απριλίου 1976. Ο μαθητής Σιδέρης Σιδηρόπουλος, 16 χρόνων, μέλος της «Μαθητικής Πρωτοπορίας», κολλούσε αφίσες της οργάνωσης «Κ.Ο. Μαχητής» για τη συγκέντρωση της επόμενης μέρας, της Πρωτομαγιάς, στην πλατεία Κοτζιά. Το τι ακριβώς έγινε δεν είναι γνωστό, πάντως ο μαθητής άφησε την τελευταία του πνοή στην Πειραιώς καταδιωκόμενος από αστυνομικούς και χτυπημένος από διερχόμενο αυτοκίνητο.

Η Πρωτομαγιά εκείνης της χρονιάς είχε δύο νεκρούς, και οι δύο σε τροχαία δυστυχήματα. Τον Σιδέρη Σιδηρόπουλο και τον Αλέκο Παναγούλη. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του συγγραφέα Στέργιου Κατσαρού, πρέπει να ήταν η πρώτη φορά που από ένα μικρό τμήμα του αναρχο-αυτόνομου και αντιεξουσιαστικού χώρου ακούστηκε το σύνθημα που έμελλε να γίνει το πιο γνωστό και μακροβιότερο της Μεταπολίτευσης: «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι». Αν και το σύνθημα που κυριάρχησε εκείνη την Πρωτομαγιά ήταν «Ενας στο χώμα, χιλιάδες στον αγώνα» (συνέχεια των προδικτατορικών κινητοποιήσεων) καθώς και «Το αίμα κυλάει, εκδίκηση ζητάει», ωστόσο από τον «Μαχητή», αλλά και σύμφωνα με κάποιες μαρτυρίες και από μέλη της ΑΑΣΠΕ (φοιτητική νεολαία του ΕΚΚΕ), ακούγεται και το «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι».

Στα (ακόμη) θολά νερά εκείνης της περιόδου είναι μάλλον δύσκολο να αναζητηθεί η «πατρότητα», η προέλευση του συγκεκριμένου συνθήματος. Δεν υπάρχει κάποια δημοσιευμένη ιστορική έρευνα.

Σήμερα, μερικοί από τον αναρχικό χώρο εκτιμούν πως το σύνθημα ήταν απόδειξη της σαφούς επιρροής στην Ευρώπη από το αμερικανικό αναρχικό κίνημα και των φοιτητικών διαδηλώσεων κατά του πολέμου στο Βιετνάμ. Το «pigs» (γουρούνια) είχε χρησιμοποιηθεί κατά κόρον από την αμερικανική Αριστερά, κι από κει πέρασε τον Ατλαντικό, και χρησιμοποιήθηκε και από τους «Γκοσιστές» (Αριστεριστές) του παρισινού Μάη.

(Μόνο για την ιστορία, καταγράφω και μία μαρτυρία, σύμφωνα με την οποία το σύνθημα «μπάτσοι - γουρούνια» είχε ακουστεί και σε εκδήλωση της Νεολαίας Λαμπράκη, το 1966. Ωστόσο, αυτή δεν επιβεβαιώθηκε από άλλους «Λαμπράκηδες» της εποχής. Εκείνη την εποχή το «Πω-πω-πώ, μπατσαρία που 'χει εδώ» ήταν από τα πλέον συνηθισμένα σε περιπτώσεις συγκρούσεων. Και πάντως αργότερα, στη Μεταπολίτευση, ειδικά από τον χώρο του ΚΚΕεσ. υπήρξε σφοδρή αντίδραση σε τέτοια «αριστερίστικα» συνθήματα, τουλάχιστον μέχρι τα τέλη του '90. Αντίθετα απ' ό,τι συμβαίνει σήμερα από τον επίσημο ΣΥΝ.)

Στις αρχές της δεκαετίας του '80, το συγκεκριμένο σύνθημα παρέμεινε στους θυλάκους του αναρχο-αυτονόμου χώρου. Μάλιστα, λίγο μετά τη δολοφονία του νεαρού Καλτεζά, όταν ομάδα «Ρηγάδων» σήκωσε πανό με τίτλο «Το Κράτος δολοφονεί», συνέβη επεισόδιο με τους κομματικούς οι οποίοι απαίτησαν -και πέτυχαν- την απόσυρση του πανό.

Ωστόσο, λίγους μήνες μετά, το σύνθημα «νομιμοποιήθηκε» έστω και μέσω του… Αλέν Ντελόν. Ενα στέλεχος της ΟΚΔΕ (αριστερίστικη οργάνωση) συνελήφθη και παραπέμφθηκε σε δίκη λόγω της εκφώνησης του συγκεκριμένου συνθήματος. Η Μάνια (δεν βρίσκεται στη ζωή) αθωώθηκε διότι ο δικηγόρος της (όπως θυμάται ο Στέργιος Κατσαρός) επικαλέστηκε την κυκλοφορία της ταινίας «Μπάτσος» με τον Αλέν Ντελόν!

Η ιστορία τόσο του «μπάτσου» όσο και του «γουρουνιού» έχει τη δική της περιπέτεια. Το «μπάτσος» σύμφωνα με την κυρίαρχη εκδοχή προκύπτει ετυμολογικά από τον ήχο του χαστουκιού. «Μπατς». Αντίθετα, το «μπασκίνας» δέχεται δύο εξηγήσεις, μία μάλλον τυχαία (από το «μπας κι είναι εδώ») και μία μάλλον πιο πιθανή, από το τουρκικό baskir (επιδράμω).

(Ο Μάρκος Βαμβακάρης χρησιμοποίησε και τη λέξη «μαύρος» για τους αστυνομικούς - πιθανότατα ως συνδυασμό της στολής και της ιδιότητας, τουλάχιστον εκείνα τα χρόνια.)

Ισως το πιο ενδιαφέρον, σημειολογικά, κομμάτι του συνθήματος έχει να κάνει με το «pigs». Μία εκδοχή αναφέρει πως όλα ξεκίνησαν το 1820, στο Λονδίνο, με τη γειτνίαση ενός αστυνομικού σταθμού (ιδιαίτερα σκληρού ως προς τις μεθόδους των αστυνομικών του) με μια μεγάλη χοιροτροφική μονάδα. Πιθανόν.

Ωστόσο, το 1492, εκτός από την ανακάλυψη της Αμερικής, οι (καθολικοί) Ισπανοί ανακάλυψαν και τους «Μαρράνος», τους «βρωμερούς» ή «ρυπαρούς» εκχριστιανισθέντες διά της βίας και απειλών Σεφαρδίτες Εβραίους. Οπως εξηγεί η ιστορικός Ρένα Μόλχο, το «Μαρράνος» ήταν η χειρότερη βρισιά για τους Εβραίους, αφού η ταύτισή τους με τα γουρούνια λειτουργούσε απολύτως απαξιωτικά για έναν λαό που είχε ως συνήθεια να ταυτίζει τον χοίρο με το ρυπαρό και το ανίερο.

Στην κοινωνική ανθρωπολογία η ιστορία του «γουρουνιού» δεν είναι απλή. Οπως εξηγεί ο Γιάννης Μάνος (λέκτορας Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας), «το γουρούνι αποτελεί ένα φυσικό σύμβολο, το οποίο αναφέρει η Βρετανίδα ανθρωπολόγος Mary Douglas στο κείμενό της «Purity and Danger» (1966) ως ένα παράδειγμα για τη μελέτη και την κατανόηση των εννοιών της φύσης, καθαρότητας και μιαρότητας σε διάφορες κοινωνίες. Συνοπτικά, οι «πολιτισμοί» ή οι «κοινωνίες» προσπαθούν να κατανοήσουν τον κόσμο ταξινομώντας τον. Στη διαδικασία ταξινόμησης τα ζώα ομαδοποιούνται κατά κοινά χαρακτηριστικά και κάποια από αυτά έχουν σημαντική θέση τόσο στη μυθολογία όσο και στην τελετουργική ζωή των κοινωνιών. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια ζώα που δεν μπορούν εύκολα να κατηγοριοποιηθούν. Oι άνθρωποι διακρίνουν με αυτούς τους τρόπους την τάξη από την αταξία, το μέσα από το έξω, το καθαρό από το μιαρό».

«Το γουρούνι θεωρείται στη Μέση Ανατολή ακάθαρτο ζώο και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είναι ένα μη μηρυκαστικό ζώο που έχει δίχηλες οπλές και, ως εκ τούτου, δεν ταιριάζει με το σύστημα ταξινόμησης των ζώων. Οι «ανωμαλίες» αυτές συνδέονται συνήθως με τον κίνδυνο και τη μόλυνση. Η «ανωμαλία» απειλεί την καθιερωμένη τάξη πραγμάτων».

«Σε αυτό το πλαίσιο», λέει ο Γιάννης Μάνος, «η χρήση του όρου στο σύνθημα μπορεί να αποτελεί, γι' αυτούς που το διατυπώνουν, μια αντιμετάθεση νοημάτων και συμβόλων, όπου η συμπεριφορά της αστυνομίας νοείται ως μια βίαιη και «ζωώδης» συμπεριφορά που γι' αυτόν το λόγο κατατάσσονται έξω από τον πολιτισμό. Πρόκειται για μία αντιπαράθεση (αστυνομία εναντίον αυτών που διατυπώνουν το σύνθημα) σε επίπεδο συμβόλων και λόγου, η οποία προκύπτει μέσα από κινηματική δράση, χρησιμοποιεί έναν κοινό κώδικα νοημάτων αντιστρέφοντας τις σημασίες τους, με σκοπό να καταγγείλει με τον ίδιο τρόπο αυτό που εισπράττει από την αστυνομία».

Τα χρόνια πέρασαν. Μετά το 1985 - 1986 και ιδίως μετά τις μαθητικές καταλήψεις του 1990 - 1991 το σύνθημα έγινε περισσότερο σλόγκαν. Δεν ήταν πλέον η καταγγελία των «αγώνων που δεν δικαιώθηκαν». Δεν ακούστηκε για τους νεκρούς μετανάστες (ειδικά στα βουνά της βόρειας Ελλάδας και στα ναρκοπέδια του Εβρου), αλλά μάλλον περιορίστηκε σε καθαρά αστικό φαινόμενο αλλά -το οξύμωρο- με όλο και πιο έντονα τα χαρακτηριστικά της βεντέτας (πολλοί από τους συγκρουόμενους έχουν «συναντηθεί» κάμποσες φορές). Ούτε είναι τυχαίο πως για μεγάλο διάστημα, από τα μέσα της δεκαετίας του '90, το σύνθημα ακουγόταν περισσότερο στα γήπεδα.

Kαι -η μεγάλη διαφορά- το σύνθημα τώρα είναι εξατομικευμένο. Mε στιχάκια. Aναρίθμητα στιχάκια που σχεδόν μετατόπισαν το κεντρικό βάρος από το «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» στον δεύτερο στίχο.

Eίναι η ώρα της φάρσας; Ή ένας νέος τρόπος για να συνεχιστεί η εξέγερση; Mια ψηφιακή μετάλλαξη του πιο γνωστού μεταπολιτευτικού συνθήματος; Ή μήπως είναι η ώρα της τραγωδίας, αν θεωρήσουμε πως το χιούμορ απηχεί τη βαθιά πίστη ότι τίποτε δεν αλλάζει;

Είναι αστείο να κατηγορούνται όσοι το φωνάζουν ως ρατσιστές ή λαϊκιστές. Ενα σύνθημα είναι. Ομως, τι πραγματικά φώναζαν τον Δεκέμβριο οι μαθητές, μ' αυτό το σύνθημα;

Kαταγγέλλοντας με ευκολία και σχεδόν βαριεστημένα (ενίοτε και ανέξοδα) την κατανάλωση, ίσως παραβλέψαμε ότι ανάμεσα σ' αυτά που καταναλώνονται είναι και η πολιτική (ή -έστω- ένα είδωλό της).

Kαι σ' αυτό το περιβάλλον το «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» είναι το σύνθημα που, όπως όλα τα αγαθά σήμερα, επίσης καταναλώνεται. Παράγει νέα «προϊόντα», όσα και τα στιχάκια. Δεν είναι πλέον ένα σύνθημα κοινό σε όλους, έστω ξύλινο ή αντιαισθητικό, αλλά πάντως ένα και μοναδικό σύνθημα που εκφράζει συλλογικότητες. Eίναι, τώρα, η φάρσα. Ως φάρσα καταναλώνεται (η αμέσως προηγούμενη συνέβη με τον Kούγια).

Ενα σύνθημα που ήρθε από ένα κοντινό παρελθόν, αλλά που στο παρόν δεν είναι παρά μόνον η βάση για να «στραβώνει το τιμόνι - μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι». Δεν λέω, γελάς…

Ιnfo

- Jean-Paul Colleyn «Στοιχεία Κοινωνικής και Πολιτισμικής Ανθρωπολογίας», Αθήνα 2005, εκδ. Πλέθρον.

- Marc Ferro «Εξηγώντας τον 20ό αιώνα στα παιδιά μου», Αθήνα 2008, εκδ. Πολύτροπον.

- Ελλης Παππά «Η Κομμούνα του 1871», Αθήνα 2006, εκδ. Αγρα.

- Eric Hobsabawm «Επαναστάτες», Αθήνα 2008, εκδ. Θεμέλιο.

Ένταση και απαγόρευση κυκλοφορίας μετά το πραξικόπημα στην Ονδούρα



Άδοξο τέλος φαίνεται ότι είχε η προσπάθεια του προέδρου της Ονδούρας, Μανουέλ Σελάγια, να πετύχει μέσω συνταγματικής αναθεώρησης την επανεκλογή του.

Ο Στρατός συνέλαβε τον πρόεδρο της χώρας τα ξημερώματα της Κυριακής, και πληροφορίες συνεργατών του Σελάγια αναφέρουν ότι ομάδες στρατιωτών περικύκλωσαν την κατοικία του προέδρου, και αφού ακούστηκαν λίγοι πυροβολισμοί, ο πρόεδρος συνελήφθη και μεταφέρθηκε σε βάση της πολεμικής αεροπορίας.

Αργότερα, αναφέρθηκε ρίψη δακρυγόνων από την αστυνομία σε περίπου 500 άτομα που διαδήλωναν υπέρ της κυβέρνησης, οι οποίοι έκαναν λόγο για πραξικόπημα.

O Σελάγια έχει καταφύγει στην Κόστα Ρίκα ζητώντας άσυλο.

Επικεφαλής της πολιτικής ηγεσίας τέθηκε, μετά από ανοικτή ψηφοφορία των βουλευτών, ο πρόεδρος του Κογκρέσσου, ο πρώτος στη «σειρά διαδοχής» όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Οι αρχές της Ονδούρας διαβεβαίωσαν ότι οι επόμενες προεδρικές εκλογές, προγραμματισμένες για το Νoέμβριο του 2009, θα γίνουν κανονικά.

Το Κογκρέσσο, στο οποίο ο Σελάγια δεν έχει την πλειοψηφία, νωρίτερα την Κυριακή αποφάσισε με ανάταση χειρών να αποδεχτεί ως γνήσια μία επιστολή παραίτησης του προέδρου Σελάγια, η οποία έχει ημερομηνία Πέμπτης. Ο Σελάγια αρνήθηκε ότι η επιστολή είναι δική του.

Ώρες μετά τη σύλληψή του, ο Μ.Σελάγια έκανε δηλώσεις σε δημοσιογράφους στην Κόστα Ρίκα, στις οποίες ανέφερε ότι έπεσε «θύμα απαγωγής» από τον Στρατό της χώρας του, έπειτα από ανεπιτυχή αντίσταση των σωματοφυλάκων του.

Ζήτησε από τις ΗΠΑ να απαιτήσουν αποκατάσταση της νόμιμης κυβέρνησης της Ονδούρας, και συμπλήρωσε ότι η «κυβέρνηση σφετεριστών» δεν μπορεί να αναγνωριστεί. Κάλεσε επίσης τους υποστηρικτές του σε ειρηνική αντίδραση κατά του πραξικοπήματος και να μην καταφύγουν στη βία.

Αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητας

Σύντομα μετά την γνωστοποίηση της σύλληψης του προέδρου της Ονδούρας, ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών (ΟΑΚ) συγκάλεσε έκτακτη σύνοδο. Ο πρέσβης της Βενεζουέλας στον ΟΑΚ κατήγγειλε ότι στρατιώτες «απήγαγαν» τους πρεσβευτές Βενεζουέλας, Κούβας και Νικαράγουας στην Ονδούρα.

Ο Αμερικανός πρόεδρος Ομπάμα εξέφρασε έντονη ανησυχία για τις εξελίξεις, και κάλεσε «όλους τους πολιτικούς και κοινωνικούς παράγοντες να σεβαστούν τη δημοκρατία και την ισχύ του νόμου», και τόνισε ότι οι διαμάχες θα πρέπει να διευθετηθούν «χωρίς έξωθεν παρεμβάσεις», ενώ ο Λευκός Οίκος, απαντώντας στις τηλεοπτικές δηλώσεις του Σελάγια, δήλωσε ότι δεν είχε καμία ανάμειξη στην ανατροπή του.

Οι υπουργοί Εξωτερικών των 27 κρατών της Ευρωπαϊκης Ένωσης καταδίκασαν τη συμπεριφορά του Στρατού σε κοινή τους δήλωση από την Κέρκυρα (όπου βρίσκονται στα πλαίσια της Συνόδου του ΟΟΣΑ), χαρακτηρίζοντάς την «απαράδεκτη παραβίαση της συνταγματικής τάξης της Ονδούρας» και ζήτησαν «άμεση επιστροφή στη συνταγματική νομιμότητα».

Ο «φίλα προσκείμενος» στο Σελάγια, πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες, είχε καταδικάσει νωρίτερα το «πραξικόπημα», καλώντας τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα να κάνει το ίδιο. «Πίσω από το πραξικόπημα κρύβεται η ονδουριανή μπουρζουαζία, οι πλούσιοι που μετέτρεψαν την Ονδούρα σε μία δημοκρατία μπανανία και πολιτική και στρατιωτική βάση της βορειο-αμερικανικής αυτοκρατορίας», και αργότερα κατήγγειλε ότι ο Στρατός της Ονδούρας ξυλοκόπησε τον πρέσβη της Βενεζουέλας, ενώ επιτέθηκε και στον πρέσβη της Κούβας.

Αργότερα την ίδια μέρα, ο πρόεδρος Τσάβες δήλωσε ότι η Βενεζουέλα «θα ρίξει οποιαδήποτε κυβέρνηση ορκιστεί μετά το πραξικόπημα», ενώ δήλωσε έτοιμος να απαντήσει με στρατιωτικά μέσα αν θιγεί η ασφάλεια της διπλωματικής αποστολής του Καράκας στην Ονδούρα. Η Βενεζουέλα έθεσε ήδη τις ένοπλες δυνάμεις της σε επιφυλακή, ενώ ο Ισημερινός δήλωσε ότι δεν πρόκειται να αναγνωρίσει την νέα κυβέρνηση της Ονδούρας.

Το θέμα της Συνταγματικής αναθεώρησης εξελίχθηκε σε μείζον ζήτημα για τη χώρα της Κεντρικής Αμερικής. Ο πρόεδρος είχε καλέσει σε δημοψήφισμα -στα πρότυπα των προέδρων της Βενεζουέλας και της Κολομβίας- ωστόσο, το σχέδιο «πάγωσε» με παρέμβαση του Συνταγματικού Δικαστήριου, το οποίο έκρινε το δημοψήφισμα παράνομο.

Θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι το δημοψήφισμα δεν θα πραγματοποιηθεί μετά τις εξελίξεις.

Ο Στρατός είχε από την πρώτη στιγμή αντιδράσει στα σχέδια του προέδρου, με αποτέλεσμα ο Σελάγια να προχώρησει την προηγούμενη εβδομάδα στην παύση του αρχηγού των Ένοπλων Δυνάμεων.


ΑΡΣΗ ΤΗΣ ΑΝΩΝΥΜΙΑΣ ΣΤΑ BLOGS...ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ ΜΕ ΕΝΤΟΛΗ ΣΑΝΙΔΑ...

Χωρίς άδεια από τις αρμόδιες αρχές (Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα και Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών) οι δικαστικές και εισαγγελικές αρχές μπορούν να άρουν το απόρρητο στο Διαδίκτυο αναζητώντας τα ηλεκτρονικά ίχνη μιας εγκληματικής πράξης ακόμη και αν αυτή αποτελεί πλημμέλημα. Αυτό αναφέρει σε γνωμοδότησή του (9/2009) ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Γιώργος Σανιδάς, απαντώντας σε σχετικό ερώτημα της Δίωξης Οικονομικών Εγκλημάτων Αρχαιοκαπηλίας και Ηθών.

Ο κ. Σανιδάς επισημαίνει ότι το απόρρητο των επικοινωνιών δεν καλύπτει ούτε «την επικοινωνία μέσω του διαδικτύου (Internet)» ούτε «τα εξωτερικά στοιχεία της επικοινωνίας (ονοματεπώνυμα και λοιπά στοιχεία συνδρομητών, αριθμοί τηλεφώνων, χρόνος και τόπος κλήσεως, διάρκεια συνδιάλεξης κ.λ.π.)». Παράλληλα υπογραμμίζει ότι ο πάροχος είναι υποχρεωμένος να παραδώσει στις δικαστικές αρχές τα στοιχεία του προσώπου στο οποίο αντιστοιχεί το «ύποπτο» ηλεκτρονικό ίχνος.

Επισημαίνει χαρακτηριστικά στην γνωμοδότησή του ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου: «Εφ’ όσον τα όργανα της Δικαστικής Λειτουργίας κρίνουν ότι συντρέχει λόγος άρσεως του απορρήτου της ελεύθερης επικοινωνίας και ζητούν σχετικά στοιχεία από τους παρόχους των υπηρεσιών επικοινωνίας (Ο.Τ.Ε., εταιρίες κινητής τηλεφωνίας κ.λ.π.) αυτοί οφείλουν να τα παραδίδουν χωρίς να δύνανται να αρνηθούν την παράδοση των στοιχείων, επειδή κατά την κρίση τους το αίτημα δεν είναι σύννομο.

Η αρχή διασφαλίσεως του απορρήτου των επικοινωνιών δεν δικαιούται να ζητήσει εξηγήσεις από τους παρόχους των υπηρεσιών επικοινωνίας (Ο.Τ.Ε., εταιρίες κινητής τηλεφωνίας κ.λ.π.) για την παράδοση των στοιχείων στα όργανα της Δικαιοσύνης, ούτε πολύ περισσότερο δικαιούται να ζητήσει να ελέγξει τι και ποια στοιχεία παρεδόθησαν στη Δικαιοσύνη. Θέσπιση τέτοιας διατάξεως θα ευρίσκεται εκτός της Συνταγματικής Τάξεως.

Οι πάροχοι υπηρεσιών επικοινωνίας (Ο.Τ.Ε., εταιρίες κινητής τηλεφωνίας κ.λ.π.), σε περίπτωση αποστολής τέτοιου αιτήματος από την Αρχή, υποχρεούνται να απαντήσουν μόνο ότι τα στοιχεία παρεδόθησαν στα όργανα της Δικαιοσύνης κατόπιν αιτήματός τους, αναφέροντας απλώς και μόνον τους αριθμούς των διατάξεων ή βουλευμάτων, όπως άλλωστε τούτο προκύπτει σαφώς από το άρθρο 7 του Ν. 3674/2008 «Ενίσχυση του θεσμικού πλαισίου διασφάλισης του απορρήτου της τηλεφωνικής επικοινωνίας». Η Αρχή, εξ άλλου, υποχρεούται και έχει καθήκον να σεβασθεί τ’ ανωτέρω, εφ’ όσον δε εμμένει στο αίτημά της και θέτει περαιτέρω με οποιονδήποτε τρόπο θέματα ευθύνης των παρόχων (Ο.Τ.Ε., εταιρίες κινητής τηλεφωνίας κ.λ.π.), είναι προφανές ότι ενεργεί καθ’ υπέρβαση της δικαιοδοσίας της, ότι υπεισέρχεται σε θέματα που αποτελούν αντικείμενο της Δικαιοσύνης και ότι, συνεπώς, ευχερώς δύναται να τεθεί θέμα παραβάσεως καθήκοντος των μελών της.

Καταλήγοντας, ο κ. Σανιδάς αναφέρει εγκύκλιό του:

«1) Το απόρρητο των επικοινωνιών δεν καλύπτει α) την επικοινωνία μέσω του διαδικτύου (Internet) και β) τα εξωτερικά στοιχεία της επικοινωνίας (ονοματεπώνυμα και λοιπά στοιχεία συνδρομητών, αριθμοί τηλεφώνων, χρόνος και τόπος κλήσεως, διάρκεια συνδιάλεξης κ.λ.π.)

2) Οι εισαγγελικές, ανακριτικές και προανακριτικές αρχές, πολύ δε περισσότερο τα Δικαστικά Συμβούλια και τα Δικαστήρια, δικαιούνται να ζητούν από τους παρόχους των υπηρεσιών Επικοινωνίας, μέσω του διαδικτύου (Internet) τα ηλεκτρονικά ίχνη μιας εγκληματικής πράξεως, την ημεροχρονολογία και τα στοιχεία του προσώπου στο οποίο αντιστοιχεί το ηλεκτρονικό ίχνος, από τους λοιπούς δε παρόχους των υπηρεσιών επικοινωνίας τα «εξωτερικά στοιχεία» της επικοινωνίας και ο πάροχος υποχρεούται να τα παραδίδει χωρίς να είναι αναγκαίο να προηγηθεί άδεια κάποιας Αρχής και ιδία της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών.

3) Η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών αλλά και οποιαδήποτε άλλη Ανεξάρτητη Αρχή ούτε νομιμοποιείται ούτε δικαιούται να ελέγξει με οποιονδήποτε τρόπο, αμέσως ή εμμέσως, το εάν η περί άρσεως ή μη του απορρήτου απόφαση των οργάνων της Δικαιοσύνης είναι σύννομη ή όχι. Αυτό κρίνεται από τα ίδια τα όργανα της Δικαιοσύνης. Ούτε όμως περαιτέρω η ρηθείσα Αρχή μπορεί να ελέγξει τους παρόχους υπηρεσιών επικοινωνίας για τη, σε κάθε περίπτωση, συμμόρφωσή τους προς τις αποφάσεις των οργάνων της Δικαιοσύνης. Εάν πράξει τούτο ενεργεί καθ’ υπέρβαση της δικαιοδοσίας της».

Ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΝΙΔΑΣ,ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΝΟΝΙΖΕΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΟ,ΚΑΘΩΣ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ,BLOGS ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ .COM ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΑΥΤΑ ΤΗΣ GOOGLE ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ BLOGSPOT.COM,ΥΠΑΓΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΤΗΝ ΑΡΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ ΤΩΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΓΙΑ ΠΛΗΜΜΕΛΉΜΑΤΑ,ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΣΦΗΜΙΣΗ...

ΤΩΡΑ,ΓΙΑΤΙ Ο ΣΑΝΙΔΑΣ ΠΡΟΕΒΕΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟ 2 ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ;;;;
ΜΑ ΦΥΣΙΚΑ,ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΠΛΗΡΩΣΕΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΪΣΤΑΜΈΝΩΝ...


από : PREZATV

Πρώτα η ψυχή βγαίνει και μετά το χούι


από : ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

Συναυλία για τους Ελεύθερους Χώρους / Ενάντια στους Νέους αυτοκινητόδρομους / Οικονομικής Ενίσχυσης

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

Mumia Abu-Jamal: «Ένας δημοσιογράφος στην κόλαση»


Ο Mumia Abu-Jamal είναι ακτιβιστής και υπέρμαχος της κατάργησης της θανατικής ποινής. Καταδικάστηκε σε θάνατο το 1982 στην Πενσυλβάνια και, το 2008, η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη. Διαβάστε το τελευταίο κείμενο του Mumia για τους Δημοσιογράφους Χωρίς Σύνορα, σχετικά με την εμπειρία τού να είσαι δημοσιογράφος μέσα σε ένα κελί της φυλακής.

Ξεκίνησα τα πρώτα μου βήματα ως δημοσιογράφος-ρεπόρτερ σε έναν τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό στη Φιλαδέλφεια. Ασχολούμουν, κυρίως, με ζητήματα στέγασης, που ανέκυπταν στην πόλη.

Σε μία από τις αρχαιότερες πόλεις των Η.Π.Α, τα προβλήματα στέγασης, φυσικά και δεν έλειπαν, όταν η πλειοψηφία των κτισμάτων ήταν, μόνιμα, σε κακή κατάσταση και ειδικά σε περιοχές, όπου ζούσαν μαύροι, Πουερτορικανοί και φτωχοί αλλοδαποί.

Υπήρξα ρεπόρτερ σε διαφορετικές περιοχές της πόλης (...) και μου είναι αδύνατο να ξεχάσω μία διαδήλωση για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, που οργάνωσαν οι ένοικοι μίας πολυκατοικίας σε μία συνοικία στη νοτιοδυτική Φιλαδέλφεια. (...)

Η εξωτερική όψη των κτιρίων ήταν ελκυστική και ξεχωριστή, χάρη σε διακοσμητικές επεμβάσεις -σύμβολα μίας επαναστατικής εποχής- των αρχιτεκτόνων, οι οποίοι, σαν πραγματικοί καλλιτέχνες, φρόντισαν για την ομορφιά των κτισμάτων.

Όταν με ενημέρωσε ένας διοργανωτής της διαδήλωσης, έτρεξα και μπήκα μέσα στο κτίριο.

Οι συνθήκες που επικρατούσαν μου έκοψαν την ανάσα. Τα ταβάνια έπεφταν επικίνδυνα μέσα σε παιδικά δωμάτια, τα υδραυλικά ήταν πρόχειρα διορθωμένα και, γενικά, η έλλειψη επιδιορθώσεων μετέτρεπε το κτίριο σε απειλή για την ασφάλεια όλων των ενοίκων.

Οι διαδηλωτές δεν έκρυβαν την οργή τους.

Όταν μετά από χρόνια ξανασκέφτηκα την ιστορία, συνειδητοποίησα, ότι το ζήτημα δεν ήταν η στέγαση. Το θέμα ήταν η αντίσταση. Αυτό έδωσε νόημα σε αυτήν τη συμπτωματική ιστορία, διότι αντιπροσώπευε την αντίσταση της εργατικής τάξης στην καθημερινή αδικία και τις απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης, που αντιμετώπιζαν.

Πολλά χρόνια αργότερα, μέσα στους τενεκέδες του Αμερικανικού Οίκου του Πόνου (η φυλακή), θα ερχόταν και η σειρά μου. (...)

Πράγματα που είδα στο «διάδρομο του θανάτου»

Για καθένα από τους χιλιάδες ανθρώπους που ήταν φυλακισμένοι ολόγυρά μου, θα μπορούσα να πω μία ξεχωριστή ιστορία για τους λόγους που βρίσκονταν εκεί - ή καλύτερα, για τη διαδικασία που οδήγησε στην καταδίκη τους.

Το αμερικανικό σύστημα δικαιοσύνης μοιάζει με μηχανή του κιμά: αν το κοιτάξεις προσεκτικά τα γρανάζια της είναι σαπισμένα.

Έχω γράψει πολλά άρθρα για παράνομα ή άδικα καταδικασμένους κρατούμενους, που υπέστησαν απερίγραπτη βία. Που υπήρξαν θύματα διεστραμμένης γραφειοκρατίας ή τέτοιας απανθρωπιάς που σου σηκώνει την τρίχα.

To 1995, τιμωρήθηκα αρκετές φορές, επειδή «επιδόθηκα σε δημοσιογραφικές εργασίες». Χρειάστηκαν χρόνια αγώνα μέσα σε δικαστικές αίθουσες, για να παραδεχτούν, επιτέλους, ότι το αμερικανικό Σύνταγμα παρείχε το δικαίωμα και την προστασία τέτοιων εργασιών. (...)

Ούτε υπολογιστές, ούτε ραδιόφωνα ή cd

Οι υπολογιστές δεν έχουν θέση, ακόμα, στη φυλακή. Λαμβάνω γράμματα, στα οποία μου δίνουν τα email τους, θεωρώντας δεδομένο, ότι έχω πρόσβαση στο ίντερνετ. Εδώ, δεν υπάρχουν ούτε υπολογιστές, ούτε κασετόφωνα. Είμαστε σαν δεινόσαυροι, που ζουν σε άλλη εποχή, και ζουν, γενικά, «χωρίς».

Ανακάλυψη ενός κινητού τηλεφώνου. «Τι είναι αυτό;»

Πρόσφατα, ένας κρατούμενος, ο Αμίν, αποφυλακίστηκε μετά από επανάληψη της δίκης του, αφού είχε περάσει 20 χρόνια φυλάκισης με θανατική ποινή. Όταν του επέστρεψαν τα υπάρχοντά του και ήταν έτοιμος να φύγει, ένας άλλος κρατούμενος, που μόλις είχε αφεθεί ελεύθερος, είδε ότι ο Άμιν ένιωθε χαμένος και του έδωσε το κινητό του για τηλεφωνήσει σε κάποιον. Ο Άμιν τα έχασε. Δεν ήξερε ούτε τι ήταν αυτό, ούτε πως λειτουργούσε. «Γκατζετάκι από το Star trek», το χαρακτήρισε.

Κάποιες άλλες ιστορίες, όμως, δεν θέλουμε να τις σκεφτόμαστε.

Πριν από κάποιους μήνες, ένας κρατούμενος, ο Bill Tilley, κουρασμένος από τα χρόνια που είχε περάσει στους γκρι τοίχους του κελιού του, έβγαλε τα κορδόνια των παπουτσιών του και κρεμάστηκε. Κάποιες ημέρες πριν την αυτοκτονία του, είχε εκμυστηρευτεί σε συγκρατούμενούς του, ότι πίστευε πως είχε καρκίνο και ότι δεν άντεχε να ξαναπεράσει τέτοιο μαρτύριο. Ουσιαστικά, ανακοίνωνε την αυτοκτονία του και πως προτιμούσε να πεθάνει, παρά να υποφέρει κι άλλο. (...)

Στην πόρτα του κελιού του έγραφε «Τελείωσα με αυτήν την ιστορία. Με πόνο.»

Υπάρχουν χιλιάδες ιστορίες στον Οίκο του Πόνου και έχω γράψει αρκετές από αυτές. Αυτό είναι ο άσος στο μανίκι μου, που ούτε ο πιο ατρόμητος δημοσιογράφος δεν μπορεί να «νικήσει». Ναι, αυτό είναι το όπλο μου. Και σκοπεύω να το χρησιμοποιώ με τον ίδιο επαγγελματισμό και συνέπεια, όπως όταν ήμουν ελεύθερος.

Παρόλο που αυτός ο κόσμος είναι κρυμμένος και δεν τον βλέπει πολύς κόσμος, παραμένει δημόσιος, κοινός κόσμος, γιατί τον συντηρούν οι φόροι του πολίτη.

Δεν πρέπει και οι πολίτες να ξέρουν πού επενδύονται τα χρήματά τους; (...)

Μάχομαι για να μην είμαι εδώ. Αλλά είμαι εδώ! Κι όσο είμαι εδώ, θα είμαι ενεργός.

Mumia Abu-Jamal "They don't just want my death, they want my silence."



Ο Mumia Abu-Jamal βρίσκεται σε κελί για μελλοθάνατους σχεδόν 24 χρόνια όταν καταδικάστηκε ψευδά ότι σκότωσε τον Daniel Faulkner αστυφύλακα της Φιλαδέλφειας. Ο Mumia Abu-Jamal είναι αθώος και ένα βουνό στοιχείων το αποδεικνύουν, συμπεριλαμβανομένης και της ομολογίας ενός άλλου άντρα, του Arnold Beverly, για τον φόνο. Όλα τα στοιχεία του καπιταλιστικού συστήματος «δικαιοσύνης» συνωμότησαν στην παγίδευση αυτού του πρώην Μαύρου Πάνθηρα και υποστηρικτή του MOVE επειδή είναι ένας εύγλωττος και προκλητικός ομιλητής για τους καταπιεσμένους. Ο αγώνας για την ελευθερία του Mumia έχει τώρα φτάσει σε μία κρίσιμη στιγμή. Τον προηγούμενο Δεκέμβρη, το ομοσπονδιακό εφετείο έβαλε την υπόθεση του Mumia σε «γρήγορη τροχιά» για απόφαση, σημαδεύοντας τα τελευταία στάδια της νομικής διαδικασίας. Αμφότεροι και ο Mumia και οι δημόσιοι κατήγοροι προσφεύγουν στις αποφάσεις που πραγματοποιήθηκαν το 2001 από τον περιφερειακό δικαστή των Η.Π.Α. William Yohn, ο οποίος ανέτρεψε την θανατική ποινή αλλά υπερασπίστηκε κάθε άποψη της καταδίκης πλεκτάνη του Mumia. Το κράτος είναι αποφασισμένο όσο ποτέ να εκτελέσει τον Mumia και έχει κάνει έφεση. Έχει εμποδιστεί από τα δικαστήρια από το να παρουσιάζει στοιχεία ότι είναι αθώος. Αλλά ο εισαγγελέας κατέθεσε δικογραφία στο ομοσπονδιακό εφετείο τον Απρίλη, ανοίγοντας την υπόθεσή του με μία μοχθηρή, ψευδή κατάθεση για να απεικονίσει τον Mumia ως δολοφόνο μπάτσου ο οποίος πρέπει να εκτελεστεί. Σε σύντομο διάστημα, ακόμα και μέσα σε έξι μήνες, το δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει τι έπεται για τον Mumia? θάνατος, ισόβια ή περισσότερες νομικές διαδικασίες.

Ο Mumia φυλακίστηκε το 1982 σε κελί θανατοποινίτη, βάση ψευδής κατάθεσης που εκδόθηκε από τους μπάτσους χωρίς κανένα ίχνος υλικών αποδείξεων. Τον δικαστή, Albert Sabo -γνωστό ως ο «Βασιλιάς της Θανατικής Ποινής»- τον άκουσε μία στενογράφος του δικαστηρίου να λέει «θα τους βοηθήσω να τον ψήσουν τον ν...ο». Νοθεύοντας το σώμα ενόρκων να αποκλείσουν μαύρους, η αγωγή υποκίνησε τους ενόρκους με το παράλογο ψέμα ότι επειδή ο Mumiaσαν έφηβος ήταν μέλος στους Πάνθηρες, απέδειξε ότι «από τότε» ήταν αποφασισμένος να σκοτώσει μπάτσο. Η καταδίκη του 1982 σιγουρεύτηκε με επιχειρήματα ότι οι ένορκοι θα μπορούσαν να παραβλέψουν κάθε αμφιβολία για την ενοχή του Mumia επειδή θα έκανε «την μία έφεση μετά την άλλη». Σε σχεδόν δύο δεκαετίες με εφέσεις, κάθε ένα δικαστήριο έχει αρνηθεί τις πλειάδες τεκμηριωμένων αποδείξεων της κατάφωρης σκευωρίας κατά του Mumia. Για περισσότερο από τέσσερα χρόνια, η πολιτεία της Πενσυλβάνια καθώς και ομοσπονδιακά δικαστήρια έχουν αρνηθεί ακόμα και να λάβουν υπόψη τους την ορκωτή ομολογία του Arnold Beverly ότι αυτός, όχι ο Mumia, πυροβόλησε και σκότωσε τον Faulkner.

Η εκτέλεση του Stanley TookieWilliams από την πολιτεία της Καλιφόρνια τον Δεκέμβρη παράγει μια δυσοίωνη σκιά. Το νομικό λιντσάρισμα του Williams, το οποίο προκάλεσε εθνική και διεθνή κατακραυγή, σηματοδότησε την αποφασιστικότητα των καπιταλιστών ηγετών των ΗΠΑ να δυναμώσουν τον μηχανισμό του θανάτου εν όψει αυξανόμενης επιφυλακτικότητας στον πληθυσμό πάνω στο πως εφαρμόζεται η θανατική ποινή. Ο Mumia Abu-Jamal ο σπουδαιότερος πολιτικός κρατούμενος της Αμερικής, είναι ο στόχος νούμερο ένα των εκτελεστών. Ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια Arnold Schwarzenegger το έκανε αυτό ξεκάθαρο όταν, αρνούμενος επιείκεια για τον Williams, παρέθεσε το γεγονός ότι το βιβλίο του Williams το 1998, Η Ζωή στην Φυλακή, ήταν αφιερωμένο στον -ανάμεσα σε άλλους- Mumia Abu-Jamal.

Η υπόθεση του Mumia αποδεικνύει τι ακριβώς είναι η ρατσιστική θανατική ποινή. Είναι το σχοινί λιντσαρίσματος νομιμοποιημένο, το απόλυτο όπλο στο κυβερνητικό οπλοστάσιο της καταστολής που στοχεύει την εργατική τάξη και τους καταπιεσμένους. Μια κληρονομιά της υπόδουλης σκλαβιάς, η θανατική ποινή συντηρείται σε μια κοινωνία όπου ο φυλετικός διαχωρισμός της πλειοψηφίας του μαύρου πληθυσμού χρησιμοποιείται σαν σφήνα για να διασπάσει τις εργαζόμενες μάζες και να διαιωνίσει τον άπληστο ρόλο του κεφαλαίου. Η φονική κτηνωδία της κυριαρχίας του καπιταλιστικού συστήματος εκτέθηκε σε κοινή θέα όταν χιλιάδες άνθρωποι, στην πλειοψηφία τους μαύροι και φτωχοί, αφέθηκαν να πεθάνουν στην Νέα Ορλεάνη μετά τον τυφώνα Κατρίνα.

Η Ανατομία μια Σκευωρίας

Στα μάτια του καπιταλιστικού κράτους, από την εποχή που ο Mumia ήταν ένας δεκαπεντάχρονος ομιλητής για το Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων στην Φιλαδέλφεια το 1969, ήταν έναν νεκρός άνθρωπος σε αναστολή. Ο τότε διευθυντής του FBIJ. Edgar Hoover γνωμάτευσε: «Την Νέγρικη νεολαία και τους μετριοπαθείς πρέπει να τους κάνουμε να καταλάβουν ότι εάν υποκύψουν σε επαναστατικές διδασκαλίες, θα γίνουν νεκροί επαναστάτες». Αυτή η πολιτική ακολουθήθηκε και από την Δημοκρατική διακυβέρνηση του Lyndon Johnson και του Γενικού Εισαγγελέα, Ramsey Clark, και της Ρεπουμπλικανής κυβέρνησης του Νίξον. Υπό το πρόγραμμα «αντικατασκοπεία» του FBI γνωστό ως COINTELPRO, 38 Πάνθηρες δολοφονήθηκαν και εκατοντάδες άλλοι παγιδεύτηκαν και οδηγήθηκαν στην φυλακή.

Οι 900 σελίδες των φακέλων του FBI που μπόρεσε να πάρει η PDC εκ μέρους του Mumia, αν και πολύ εκκαθαρισμένοι, κάνουν ξεκάθαρο ότι το FBI και οι μπάτσοι χρησιμοποίησαν κάθε «βρώμικο τέχνασμα» στην αποστολή τους για να τον πιάσουν. Η κάθε του κίνηση παρακολουθούνταν και το όνομά του ήταν στον Κατάλογο Ασφαλείας του FBI, στην αντίστοιχη λίστα υπόπτων «τρομοκρατίας» της δεκαετίας του 1960. Ακόμα και με το τέλος των Πανθήρων, το κράτος δεν ανακάλεσε την βεντέτα του με τον Mumia. Σαν δημοσιογράφος γνωστός ως «η φωνή αυτών που δεν έχουν φωνή», η παθιασμένη υπεράσπιση του Mumia για τα δικαιώματα των μαύρων συνέχισε να τους εξοργίζει. Οι μπάτσοι της Φιλαδέλφειας συγκεκριμένα έβραζαν για την φιλική του κάλυψη στην οργάνωση MOVE, που ήταν υποκείμενη στην σφοδρότατη επίθεση κρατικής τρομοκρατίας.

Ο Mumia ήταν στόχος για θάνατο λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων, λόγω του τι έγραψε, λόγω του τι είπε. Και τις πρώτες πρωινές ώρες στις 9 Δεκεμβρίου 1981 στην γωνία της 13ης και Locust Street στην Φιλαδέλφεια, οι μπάτσοι είδαν επιτέλους την ευκαιρία τους. Ο Mumia οδηγούσε ένα ταξί στην περιοχή εκείνο το βράδυ. Άκουσε πυροβολισμούς. Είδε ανθρώπους να τρέχουν, είδε τον ίδιο του τον αδερφό και βγήκε από το ταξί για να τον βοηθήσει. Λεπτά αργότερα, ο Mumia ήταν βαριά πληγωμένος από μία σφαίρα στο στήθος. Κοντά βρισκόταν ένας πληγωμένος αστυφύλακας, ο Daniel Faulkner. Οι μπάτσοι βρήκαν την ευκαιρία που από καιρό περίμεναν και την άρπαξαν για να παγιδεύσουν τον Mumiaως «φονιά μπάτσου».

Η υπόθεση της κατηγορούσας αρχής στηριζόταν σε τρία σκέλη, όλα βασισμένα σε ψέματα: στην μαρτυρία «αυτοπτών μαρτύρων» πειθαναγκάζοντάς τους μέσα από απειλές και εύνοιες: μια «ομολογία» που δήθεν έγινε από τον Mumia την νύχτα των πυροβολισμών η οποία ήταν μια τόσο καταφανής απάτη που δεν αναδύθηκε στην επιφάνεια παρά μήνες μετά? και ανύπαρκτες βαλλιστικές «αποδείξεις». Το 2001, αυτή η σκευωρία έγινε θρύψαλα με την ομολογία του Arnold Beverly ότι αυτός ήταν το άτομο που πυροβόλησε τον Faulkner. Σε μία ορκωτή ένορκη κατάθεση που τυπώθηκε στο φυλλάδιο της PDFΟ Mumia Abu-Jamal Είναι ένας Αθώος Άνθρωπος!, ο Beverly δήλωσε:

«Με είχαν προσλάβει, μαζί με έναν ακόμα τύπο, και πληρώσει να πυροβολήσω και να σκοτώσω τον Faulkner. Είχα ακούσει ότι ο Faulkner αποτελούσε πρόβλημα για την μαφία και τους διεφθαρμένους αστυνομικούς επειδή παρέμβαινε στις δωροδοκίες και εξαγορές που γινόντουσαν για να επιτραπεί παράνομη δραστηριότητα συμπεριλαμβανομένων πορνείας, τζόγου, ναρκωτικών χωρίς ποινική δίωξη στην κεντρική περιοχή της πόλης.

«Ο Faulkner είχε πυροβοληθεί στην πλάτη και μετά στο πρόσωπο προτού ο Jamal εμφανιστεί στην σκηνή. Ο Jamal δεν είχε καμία σχέση με τους πυροβολισμούς.»

Ο Beverly δήλωσε ότι ο δεύτερος που πυροβόλησε απομακρύνθηκε επίσης τρέχοντας από την σκηνή. Αυτό υποστηρίζεται από ένορκη ορκωτή κατάθεση από τον αδερφό του Mumia, Billy Cook, ο οποίος κατάθεσε ότι ο φίλος του Kenneth Freeman ήταν επιβάτης στο VW του Cook στην 13η και Locust εκείνο το βράδυ. Ο Freeman μετέπειτα παραδέχτηκε στον Cookότι ήταν μέρος του σχεδίου να σκοτώσουν τον Faulkner και είχε συμμετάσχει στους πυροβολισμούς και μετά έφυγε τρέχοντας από την περιοχή. Αυτό επιβεβαιώνεται περαιτέρω από την κατάθεση μάρτυρα στην σκηνή, του William Singletary, που είπε ότι είδε έναν επιβάτη να κατεβαίνει από το VW του Cook, να πυροβολεί τον Faulkner και να εγκαταλείπει την σκηνή.

Τουλάχιστον μισή ντουζίνα μάρτυρες που ήταν στην περιοχή την νύχτα των πυροβολισμών είδαν, από πολλά διαφορετικά πλεονεκτικά σημεία, έναν ή περισσότερους μαύρους ανθρώπους να απομακρύνονται τρέχοντας. «Μεταδόσεις» από το ράδιο της αστυνομίας αμέσως μετά τους πυροβολισμούς ανέφεραν ότι οι αυτοί που πυροβόλησαν είχαν απομακρυνθεί τρέχοντας από την σκηνή με το όπλο του Faulkner. Πέντε μάρτυρες, συμπεριλαμβανομένων και δύο μπάτσων, περιγράφουν κάποιον στην σκηνή που φορούσε ένα πράσινο στρατιωτικό μπουφάν, το οποίο και οι δύο Beverly και Freeman φορούσαν εκείνο το βράδυ. Ούτε ο Mumia ούτε ο Cook φορούσαν πράσινο στρατιωτικό μπουφάν: Ο Mumia φορούσε ένα κόκκινο μπουφάν του σκι με πλατιές κάθετες μπλε ρίγες και ο Cook φορούσε ένα μπλε μπουφάν με χάλκινα κουμπιά.

Ο Beverly είπε ότι ο Mumia πυροβολήθηκε από μπάτσο στην περιοχή. Αυτό επιβεβαιώνεται από μία όχι μικρότερης σημασίας αρχή, το Ιατροδικαστικό γραφείο του κράτους, του οποίο το αρχείο γραμμένο το ίδιο πρωινό με τον πυροβολισμό, αναφέρει κατά λέξη έναν αξιωματικό του τμήματος ανθρωποκτονιών να λέει ότι ο Mumia πυροβολήθηκε από «αστυνομικές ενισχύσεις που κατέφθασαν», όχι από τον Faulkner. Άλλοι μάρτυρες έχουν επιβεβαιώσει την μαρτυρία του Beverly ότι μυστικοί και ένστολοι αστυνομικοί ήταν στην γύρω περιοχή την ώρα των πυροβολισμών, το οποίο ο Beverly υπόθεσε ότι σήμαινε ότι συμμετείχαν στο σχέδιο για να σκοτώσουν τον Faulkner. Ένας μάρτυρας, ο Marcus Cannon, είδε δύο μυστικούς μπάτσους στον δρόμο απέναντι από τον πυροβολισμό. Ο William Singletary επίσης είδε «άσπρα πουκάμισα» (αστυνομικούς επιθεωρητές) στην περιοχή αμέσως μετά τους πυροβολισμούς.

Η κατηγορούσα αρχή αποτάσσει την ιδέα ότι οι μπάτσοι θα σκότωναν έναν δικό τους, ως παράξενη επινόηση. Αφήνοντας στην άκρη ότι ο Beverly πέρασε δύο τεστ ανίχνευσης ψεύδους, η εξήγησή του ταιριάζει με το γεγονός ότι την περίοδο του θανάτου του Faulkner το 1981, υπήρχαν τουλάχιστον τρεις εν’ ενεργεία ομοσπονδιακές έρευνες για την αστυνομική διαφθορά στην Φιλαδέλφεια, συμπεριλαμβανομένου διασυνδέσεις της αστυνομίας με την μαφία. Αστυνομικοί που δούλευαν ως πληροφοριοδότες του FBI υπήρξαν θύματα επιθέσεων στις αρχές του ’80. Ένας πρώην ομοσπονδιακός εισαγγελέας γνωστοποίησε ότι οι Ομοσπονδιακοί είχαν έναν πληροφοριοδότη της αστυνομίας που ο αδερφός του ήταν μπάτσος, όπως ο Faulkner είχε έναν αδερφό που ήταν μπάτσος.

Μια ένορκη κατάθεση του Donald Hersing, ένας πρώην πληροφοριοδότης σε μια έρευνα του FBI για αστυνομική διαφθορά, επιβεβαιώνει ότι κατά την περίοδο που πυροβολήθηκε ο Faulkner, κυκλοφορούσε ότι οι Ομοσπονδιακοί είχαν ένα πληροφοριοδότη στο αστυνομικό σώμα. Ο αξιωματικός διοικητής του Κεντρικού Αστυνομικού Τμήματος, όπου έγινε ο φόνος του Faulkner, ο αρχηγός του αστυνομικού Τμήματος Ανθρωποκτονιών, και ο υπεύθυνος αξιωματικός στην σκηνή του φόνου του Faulkner, ο Al-fonzo Giordano, ήταν όλοι υπό έρευνα εκείνη την περίοδο με ομοσπονδιακές κατηγορίες δωροδοκίας. Αυτοί οι μπάτσοι ήταν κυριολεκτικά η ιεραρχία για την σκευωρία του Mumia Abu-Jamal.

Ο Giordano έχει υπάρξει το δεξί χέρι για τον περιβόητο ρατσιστή αρχηγό αστυνομίας της Φιλαδέλφειας και μετέπειτα δήμαρχο, Frank Rizzo. Από το 1966 έως το 1970, ο Giordano ήταν υπεύθυνος για την αστυνομική διμοιρία «Παρακολούθησης», η οποία οδήγησε την αστυνομία στο να κάνει έφοδο στο αρχηγείο των Μαύρων Πανθήρων το 1970. Ήταν επίσης ο προϊστάμενος της 15μηνης αστυνομικής πολιορκίας στο κτίριο του MOVE στο PoweltonVillage το 1977-78, το οποίο είχε σαν αποτέλεσμα εννέα μέλη του MOVE να σταλούν στην φυλακή με φτιαχτές κατηγορίες ότι σκότωσαν έναν μπάτσο. Ο Giordano ήξερε ακριβώς ποιος είναι ο Mumia. Ο ανώτερος αξιωματικός στην περιοχή, είχε και το κίνητρο και την ευκαιρία να παγιδεύσει τον Mumia για τον θάνατο του Faulkner.

Ο Giordano δημιούργησε τον ισχυρισμό ότι το όπλο του Mumia -το υποτιθέμενο φονικό όπλο- βρισκόταν πεσμένο πίσω του στον δρόμο. Αλλά σύμφωνα με τις καταγραφές από το αστυνομικό ράδιο, οι μπάτσοι ακόμα έψαχναν για το όπλο περίπου 14 λεπτά εφόσον ορδές αστυνομικών είχαν καταφτάσει στην περιοχή. Ο Giordano κανόνισε την αναγνώριση του Mumia από τον οδηγό ταξί Robert Chobert, ο οποίος έγινε μάρτυρας κατηγορίας. Ο Giordano ήταν ο κεντρικός μάρτυρας κατηγορίας στην προδικαστική ακροαματική διαδικασία του Mumia. Αλλά δεν καλέστηκε ποτέ ως μάρτυρας στην δίκη του Mumia. Λίγο πριν από την δίκη, του ανατέθηκε δουλειά γραφείου. Μία εργάσιμη μέρα μετά την καταδίκη του Mumia, ο Giordano παραιτήθηκε από το σώμα. Το 1986, ο Giordano παραδέχτηκε ενοχή σε ομοσπονδιακές κατηγορίες βασισμένες στην λήψη δεκάδες χιλιάδων δολαρίων από παράνομες εξαγορές από το 1979 έως το 1980. Δεν πέρασε ούτε μία μέρα στην φυλακή.

Το Δίκτυο Ψεύδους της Κατηγορούσας Αρχής.

Η ιστορία της κατηγορούσας αρχής είναι ότι δύο άνθρωποι ήταν στην γωνία της 13ης και Locust όταν πυροβολήθηκε ο Faulkner: Ο αδερφός του Mumia, Billy Cook και ο Faulkner. Υποστηρίζουν ότι ο Mumia πέρασε απέναντι τρέχοντας όταν είδε τον Faulkner να δέρνει τον αδερφό του. Σύμφωνα με την αστυνομία και τους δημόσιους κατήγορους, ο Mumia πυροβόλησε τον μπάτσο στην πλάτη, ο μπάτσος πυροβόλησε πίσω τον Mumia και τότε ο Mumia στάθηκε πάνω από τον πεσμένο μπάτσο και τον πυροβόλησε «σε στυλ εκτέλεσης» πολλές φορές στο κεφάλι. Ακόμα και μια προσεκτική εξέταση στις ίδιες τις αποδείξεις των μπάτσων και της κατηγορούσας αρχής φανερώνουν το ψέμα αυτού του σεναρίου. Μια εξέταση στα «τρία σκέλη» της υπόθεσης της κατηγορούσας αρχής παρέχει όχι μόνο ολοσχερής επιβεβαίωση της αθωότητας του Mumia αλλά καθαρή επισφράγιση της ένορκης κατάθεσης του Beverly.

Οι μάρτυρες της κατηγορούσας αρχής: Ακόμα και με τις απειλές ή τις εύνοιες της αστυνομίας και της κατηγορούσας αρχής στην δίκη του 1982, κανένας μάρτυρας δεν κατέθεσε ότι είδε στην πράξη τον Mumia να πυροβολεί τον Faulkner. Μόνο μία, η Cynthia White, η μάρτυρας αστέρι της κατηγορούσας αρχής, κατέθεσε ότι νόμιζε ότι είδε όπλο στο χέρι του Mumia όταν πέρασε τον δρόμο. Μία ιερόδουλη που δούλευε στην περιοχή, η White, ισχυρίστηκε ότι είδε τα γεγονότα από την νοτιο-ανατολική γωνία της 13ης και Locust. Εν τούτοις οι δύο άλλοι μάρτυρες κατηγορίας, καθώς και δύο μάρτυρες υπεράσπισης, οι οποίοι γνώριζαν την White, όλοι αρνούνται ότι ήταν στην περιοχή κατά την διάρκεια των πυροβολισμών! Άλλες ιερόδουλες κατέθεσαν ότι σε επακόλουθες δικαστικές ακροάσεις η White εναλλάξ είχε ευνοηθεί από την αστυνομία ή είχε απειληθεί από την αστυνομία για να αποσπάσουν την ένορκη κατάθεση της.

Όσον αφορά τον Robert Chobert, στην αρχή είπε στην αστυνομία ότι ο αυτός που πυροβόλησε «το έσκασε». Μετά από περαιτέρω ανάκριση, άλλαξε την ιστορία του, υποστηρίζοντας ότι ο Mumia στεκόταν πάνω από τον Faulkner ενώ έπεφταν οι πυροβολισμοί και ότι κανείς δεν έφυγε τρέχοντας. Ένας οδηγός ταξί που χρησιμοποιούσε μια ληγμένη άδεια ενώ ήταν σε αναστολή για κακουργήματα εμπρησμού, ο Chobert πήρε χάρη από την κατηγορούσα αρχή σε αντάλλαγμα για την κατάθεσή του. Αργότερα παραδέχτηκε ότι δεν είδε ποτέ τον πυροβολισμό. Ο τρίτος μάρτυρας του κράτους ήταν ο Michael Scanlan. Αρχικά αναγνώρισε τον Mumia ως τον οδηγό του VW αλλά μετά υποστήριξε ότι αυτός που πυροβόλησε έτρεξε στην οδό Locust, το οποίο ο Beverly παραδέχεται ότι αυτός έκανε. Παραδέχτηκε επίσης ότι δεν ήξερε αν ο Mumia ήταν ο άντρας που είδε.

Βαλλιστικές και Ιατροδικαστικές: Η κατηγορούσα αρχή ισχυρίστηκε ότι οι βαλλιστικές αποδείξεις ήταν «συνεπείς» με το να είναι το όπλο του Mumia το φονικό όπλο ακόμα και ενώ παραδέχονται ότι η «συνέπεια» εφαρμόζεται σε εκατομμύρια όπλα χεριού. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι το όπλο του Mumia έστω πυροβόλησε εκείνο το βράδυ. Υπήρχε κάθε ευκαιρία να εξετάσουν τα χέρια του Mumia, ή το όπλο, για αποδείξεις ότι είχε πυροβολήσει πρόσφατα. Αλλά σύμφωνα με την αστυνομία δεν έγινε καμία τέτοια εξέταση, η οποία είναι τυπική διαδικασία χειρισμού! Ο υπεύθυνος αστυνομικός της επιχείρησης που ισχυρίστηκε ότι αυτός πήρε το όπλο του Mumia δεν το παρέδωσε για περισσότερο από 2 ώρες, παρέχοντας περισσότερο από επαρκή ώρα για να το μαστορέψει.

Η αναφορά του ιατροδικαστή δηλώνει ότι ο Faulkner πυροβολήθηκε με σφαίρα διαμετρήματος .44, αλλά το όπλο του Mumia ήταν διαμετρήματος .38. Παρότι το εγκληματολογικό υποστήριξε ότι το κύριο θραύσμα της σφαίρας που αφαιρέθηκε από το κεφάλι του Faulkner ήταν πολύ κατεστραμμένο για να ελεγχθεί, ο ειδικός βαλλιστικής της ομάδας υπεράσπισης το αρνείται αυτό. Ένα δεύτερο θραύσμα σφαίρας που αφαιρέθηκε από τραύμα στο κεφάλι απλά εξαφανίστηκε χωρίς ίχνος.

Πειστήρια στην σκηνή -θραύσματα σφαιρών, κηλίδες αίματος, η μη ύπαρξη ίχνους από τρύπες σφαιρών στο πεζοδρόμιο- αναιρούν τον ισχυρισμό της κατηγορούσας αρχής ότι ο Faulknerείχε πυροβοληθεί επανειλημμένα ενώ ήταν πεσμένος στο έδαφος. Η τροχιά της σφαίρας είναι κατά πολύ πιο συνεπής με πολλαπλούς πυροβολητές, όπως ένορκα καταθέτει ο Beverly. Ένα χάλκινο περίβλημα σφαίρας που βρέθηκε στην σκηνή ήταν ασύμβατο είτε με του Faulkner είτε με του Mumia το όπλο, δηλώνοντας ότι ένα διαφορετικό όπλο είχε πυροβολήσει. Παρόμοια, αίμα ομάδας Ο είχε βρεθεί στην σκηνή, αλλά ο Faulkner, ο Mumia και ο Cook ήταν όλοι ομάδας Α, δηλώνοντας ότι ακόμα ένα άτομο ήταν παρόν και τραυματίστηκε. Η γωνία των τραυμάτων του Mumia είναι αδύνατη εάν είχε πυροβοληθεί ενώ στεκόταν πάνω από τον Faulkner όπως υποστηρίζει η κατηγορούσα αρχή. Όμως, τα τραύματα του Mumia είναι συνεπή με την ένορκη κατάθεση του Beverly ότι ο Mumia είχε πυροβοληθεί από ένα μπάτσο στην περιοχή.

Η «Εξομολόγηση»: Το τελευταίο σκέλος της σκευωρίας ήταν ο ισχυρισμός ότι ο Mumia, ξαπλωμένος σε μια λίμνη αίματος στο νοσοκομείο όπου τον πήγαν για θεραπεία φώναξε ότι είχε σκοτώσει τον μπάτσο. Αλλά ο αστυφύλακας επιφορτισμένος να φυλάει τον Mumia ανέφερε ότι την ίδια ημέρα ο Mumia «δεν έκανε κανένα σχόλιο». Στην πραγματικότητα, ήταν τόσο άσχημα τραυματισμένος, με μία τρύπα από σφαίρα στον ένα πνεύμονα, και είχε χτυπηθεί τόσο άσχημα από την αστυνομία στο δρόμο και στο νοσοκομείο, που δεν θα μπορούσε να είχε «φωνάξει» τίποτα. Η «εξομολόγηση» είχε κατασκευαστεί από την κατηγορούσα αρχή σε μία συνάντηση στρογγυλής τραπέζης με τους μπάτσους δύο μήνες μετά τους πυροβολισμούς.

Η Priscilla Durham, φύλακας ασφαλείας, ήταν η μοναδική υπάλληλος του νοσοκομείου που κάλυψε το ψέμα «εξομολόγησης» του μπάτσου. Το 2003 ο ετεροθαλής αδερφός της Durham Kenneth Pate ορκίστηκε ότι η Durham είπε ότι είχε πιεστεί από τους μπάτσους να πει ότι ο Mumia εξομολογήθηκε. Ο Pate είπε επίσης ότι η Durham άκουσε τον Mumia να λέει «αφήστε με, αφήστε με, προσπαθούν να με σκοτώσουν».

Ο Mumia Abu-Jamal, έχει πάντα κατηγορηματικά υποστηρίξει την αθωότητά του. Όπως αγόρευσε στην ένορκη κατάθεσή του το 2001: «Δεν πυροβόλησα τον αστυφύλακα Daniel Faulkner. Δεν είχα τίποτα να κάνω με τον θάνατο του αστυφύλακα Faulkner. Είμαι αθώος.... Ποτέ δεν εξομολογήθηκα τίποτα γιατί δεν είχα τίποτα να εξομολογηθώ».

Πραξικόπημα στην Ονδούρα

Η Ονδούρα είναι μια από τις φτωχότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπου 3/4 του πληθυσμού ζει σε υποτυπώδεις συνθήκες ώστε ο καφές και τα τροπικά φρούτα να παράγονται με μηδαμινό κόστος για τις πολυεθνικές που αρμέγουν τη χώρα. Η Αμερικανόφιλη ελίτ, τα συνήθη πουλημένα τομάρια κάθε αστικής δημοκρατίας, δεν ήθελαν αλλαγές που επιδίωκε ο Ζελάγια. Ο Ζελάγια προέρχεται από ένα κεντρώο αστικό κόμμα που και τα ίδια του τα μέλη στάθηκαν εμπόδιο στις ριζοσπαστικές αλλαγές που επιδίωκε. Μαζί με την δικαστική ελίτ μπλόκαραν κάθε πρόταση και μαζί και την αλλαγή του νόμου που θα επέτρεπε στο Ζελάγια να επανεκλεγεί. Ο Ζελάγια ζήτησε να ψηφίσει ο λαός χθες Κυριακή 28/6/09 για τις αλλαγές στο σύνταγμα και παρ' όλη την λαϊκή υποστήριξη και η βουλή και το δικαστικό σώμα το καταδίκασαν/ Παρ' όλα αυτά με τη βοήθεια σωματείων μοιράστηκαν ψηφοδέλτια σε όλες τις κάλπες της χώρας, ενώ ο στρατός είχε αρνηθεί να βοηθήσει. Μέλη οργανώσεων της νεολαίας καταγγέλλουν ότι οι στρατιώτες είχαν διαταγή και έκαιγαν τα ψηφοδέλτια που είχαν μοιραστεί. Για τον ίδιο λόγο τις προηγούμενες ημέρες απέλυσε τον αρχηγό του στρατού που καταφατικά αρνήθηκε το δημοψήφισμα. Τα ξημερώματα και μια ώρα περίπου πριν ανοίξουν οι κάλπες στρατιώτες μπήκαν στο προεδρικό μέγαρο και απήγαγαν τον Ζελάγια και τον μετέφεραν στη Κόστα Ρίκα.
Η Αμερική καταδίκασε την ενέργεια αυτή και κάλεσε να επανέλθει το καθεστώς με τους δημοκρατικά εκλεγμένους αντιπροσώπους, αλλά στη δημοσιότητα πάντα ετσι ενεργούν, η συμπαράσταση στους στρατιωτικούς δε γίνεται μέσω ΜΜΕ.
Οι στρατιωτικοί και η βουλή όρισαν και όρκισαν ήδη τον αρχηγό της βουλής σαν ανώτατο άρχοντα. Ο Χούγκο Σάβεζ στη Βενεζουέλα αποκάλεσε το πραξικόπημα αποτέλεσμα των Γιάνκηδων και της πολιτικής του, έθεσε το στράτευμα σε ετοιμότητα και απείλησε ότι αν παρενοχληθεί το διπλωματικό σώμα της Βενεζουέλας αυτό θα σημάνει τον πόλεμο. Φαντάζομαι οτι η πρεσβεία της Βενεζουέλας χρεισμοποιείται σαν βάση συντονισμού του αντιχουντικού αγώνα και θα παίξει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη των πραγμάτων και για αυτό ο Σάβεζ απειλεί για την προστασία της.
Μετά από 25 χρόνια αστικής δημοκρατίας η χώρα επανήλθε σε στρατιωτικό καθεστώς, παρ' όλο ότι 25 χρόνια δεν έφτασαν να σταματήσουν το δουλεμπόριο των πολυεθνικών και αυτό είναι που επιβάλει ο στρατός και η αστική ελίτ. Συμπτωματικά η Ονδούρα ιδρύθηκε και ανεξαρτοποιήθηκε από την Ισπανία το 1821.
Η κατάσταση στους δρόμους θυμίζει Δεκέμβρη 08 στην Αθήνα ενώ οι νέοι ηγέτες έχουν κηρύξει στρατιωτικό νόμο και περιορισμό του λαού στα σπίτια του.
Θα ήθελα να πιστεύω ότι πρέπει να γίνει κάποια διαδήλωση συμπαράστασης στο λαό της Ονδούρας που είναι τώρα στους δρόμους μπροστά στα πολυβόλα. Η πρεσβεία τους είναι στη Κηφισίας 72

    Πραξικόπημα στην Ονδούρα

δημοσιεύτηκε σήμερα από bzzt

Να υπενθυμίσω ότι οι ΗΠΑ στο πραξικόπημα στον Τσάβες το 2002 είχαν δηλώσει τα αντίθετα από ότι στο τωρινό πραξικόπημα στην Ονδούρα: «Τώρα (μετά το πραξικόπημα) η κατάσταση (στη Βενεζουέλα) θα είναι πιο ήρεμη και δημοκρατική». Γεγονός που μπορεί να οφείλεται στην αλλαγή τακτικής από τον Ομπάμα, είτε από την άμεση αντίδραση της Βενεζουέλας, της Νικαράγουα και της Κούβας όπως επίσης και από την ύπαρξη της ALBA.

Δύο άρθρα από ελευθεροτυπία

Ανετράπη από τον στρατό ο πρόεδρος της Ονδούρας

Έκρυθμη η κατάσταση στην Ονδούρα

Φωτογραφίες από τις διαδηλώσεις εδώ

Και άρθρο και κουβέντα από το socialistunity.org

απο το indy.gr

Το νομότυπο της υπουργικής κουκούλας!!!


Η ποινική ευθύνη των υπουργών είναι ζήτημα που ανάγεται στους μεσαιωνικούς χρόνους της Αγγλίας. Γενεσιουργός του θεσμού της ευθύνης των υπουργών υπήρξε η πρακτική του αγγλικού πολιτεύματος, εφόσον «the King can do no wrong».
Δε γινόταν λοιπόν να μην αποτελέσει μέλημα και των ελληνικών Συνταγμάτων η ποινική ευθύνη των υπουργών. Ο πρώτος σχετικός νόμος ήταν ο ΦΠΣτ του 1876. Το νομοθετικό αυτό καθεστώς διατηρήθηκε μέχρι την έκδοση του ν.δ. 802/1971, ενώ ακολουθήθηκε και από το Σύνταγμα του 1975, με τη ρητή διάταξη «ώσπου να εκδοθεί ο από το άρθρο 86 παρ. 1 προβλεπόμενος νόμος».
Χρειάστηκε να ξεσπάσει το «σκάνδαλο Κοσκωτά» το 1989 για να εκδοθεί τελικά ο σχετικός νόμος 2509/1997. (Αυτό βέβαια δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό χαρακτηριστικό. Και στο Βέλγιο χρειάστηκε να ξεσπάσει το ανάλογο σκάνδαλο περί κατάθεσης μίζας σε συγκεκριμένο κόμμα για να εκδοθεί το 1989 νόμος που να ρυθμίζει την χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων).
Επειδή όμως και οι διατάξεις του Ν. 2509/1997 έγιναν αντικείμενο σφοδρών επικρίσεων, κρίθηκε αναγκαία η τροποποίησή τους, η οποία συνετελέσθη εν έτει 2001 με την αναθεώρηση του Συντάγματος.

Και πάλι όμως, το σχετικό άρθρο 86 του Συντάγματος δε συμβαδίζει με την έννοια του Κράτους-Δικαίου ούτε ανταποκρίνεται στις ανάγκες μιας δικαιοκρατικής κοινωνίας. Γιατί;

Παραθέτω τους βασικότερους λόγους, στους οποίους στηρίζω την άποψή μου αυτή:

Α) Το Κοινοβούλιο χρειάζεται να αποφασίσει δύο φορές, κατ’ απόλυτη πλειοψηφία του αριθμού των βουλευτών, ώστε να ασκηθεί ποινική δίωξη. Αρχικά, για τη σύσταση ειδικής κοινοβουλευτικής επιτροπής σχετικά με τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης και εν συνεχεία, όταν το πόρισμα εισαχθεί στην Ολομέλεια της Βουλής, θα αποφασίσει για την άσκηση ή μη τη δίωξης.
! Σημειωτέον δε, ότι αν ο «εγκαλούμενος» Υπουργός ανήκει στο κόμμα που διαθέτει την πλειοψηφία στη Βουλή, τότε η λήψη της απόφασης της Βουλής για τη σύσταση ειδικής κοινοβουλευτικής επιτροπής σχετικά με τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης και την άσκηση ή μη της ποινικής δίωξης καθίσταται σχεδόν αδύνατη!

Β) Σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 86 Συντ. «η Βουλή μπορεί να ασκήσει την κατά την παρ. 1 αρμοδιότητά της (σύσταση επιτροπής και άσκηση δίωξης) μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος)».
Τι σημαίνει αυτό; Σχεδόν σίγουρη ατιμωρησία για όσα αδικήματα τελέστηκαν κατά τη διάρκεια της τελευταίας συνόδου της προηγούμενης βουλευτικής περιόδου εφόσον το ίδιο κόμμα κερδίσει τις εκλογές!

Γ) Ο σχετικός νόμος περί ποινικής ευθύνης Υπουργών (Ν. 3126/2003) προβλέπει ότι οι αξιόποινες πράξεις (πλημμελήματα, κακουργήματα) παραγράφονται με τη συμπλήρωση 5ετίας από την ημέρα τέλεσής τους, προθεσμία ιδιαίτερα ασφυκτική, που οδηγεί στην εξάλειψη του αξιοποίνου σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Εν κατακλείδι, θεσμοθετήθηκε μια ιδιαίτερα πολύπλοκη διαδικασία για την ποινική δίωξη των υπουργών, η οποία δύσκολα καταλήγει στην παραπομπή τους στο ακροατήριο.

Εντύπωση όμως προκαλεί η αντιμετώπιση του ιδίου ζητήματος από τα Συντάγματα άλλων χωρών:
Το αμερικανικό σύνταγμα ορίζει ότι η Βουλή των Αντιπροσώπων έχει τη μοναδική εξουσία να απαγγείλει κατηγορία κατά υπουργών για αξιόποινη πράξη, η Γερουσία να εκδικάσει την κατηγορία ενώ για την καταδικαστική απόφαση απαιτείται η πλειοψηφία των 2/3 των παρόντων γερουσιαστών. Ο καταδικασθείς υπουργός καθαιρείται από το αξίωμά του και στη συνέχεια μπορεί να δικαστεί στα κοινά δικαστήρια όπως οι λοιποί πολίτες.
Το ισχύον Σύνταγμα της Γαλλίας ορίζει ότι τα υπουργικά εγκλήματα δικάζονται από το «Δικαστήριο της Δημοκρατίας», το οποίο συγκροτείται από 12 κοινοβουλευτικούς και 3 αρεοπαγίτες. Οποιοσδήποτε ισχυρίζεται ότι ζημιώθηκε από αξιόποινη πράξη Υπουργού μπορεί να υποβάλλει μήνυση στην «Επιτροπή Προσφυγών», η οποία είτε τη θέτει στο αρχείο είτε παραπέμπει τον Υπουργό στο παραπάνω «Δικαστήριο της Δημοκρατίας».
Στην Ιταλία προβλέπεται οι Υπουργοί να δικάζονται από τα κοινά δικαστήρια για τις αξιόποινες πράξεις τους, ενώ στο Βέλγιο και στην Ισπανία οι Υπουργοί δικάζονται για τις ποινικές παραβάσεις τους από το ανώτατα δικαστήρια.

Το ελληνικό Σύνταγμα λοιπόν είναι ίσως το μοναδικό, εν συγκρίσει με τις υπόλοιπες φιλελεύθερες δημοκρατίες, που εξασφαλίζει, με το τέχνασμα των παραγραφών και των μεθοδικών διαδικασιών, ώστε οι έλληνες υπουργοί να είναι υπεράνω των νόμων. Έτσι, δημιουργείται (και καθόλου άδικα) η εντύπωση στην κοινή γνώμη ότι οι νόμοι περί ευθύνης Υπουργών, θεσπίστηκαν για να καλύπτουν…. «σκάνδαλα»…

To ελληνικό Σύνταγμα προβλέπει την περίφημη διάκριση των εξουσιών. Διάκριση σε νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική εξουσία. Όταν η μία διαπλέκεται με την άλλη και πολλάκις φτάνουν σε σημείο αλληλοαναίρεσης, είναι σαν να δηλώνεις φυτοφάγος και να τρως κρέας…Και αυτό το κρέας, να το βαφτίζεις ψάρι..
…Ως πότε όμως θα τηρείται «σιγή ιχθύος» σε κάθε σκάνδαλο που ανακύπτει;


από : ΕΠΙΚΑΙΡΟ

Κυριακή 28 Ιουνίου 2009

Μικροαστοί θα σας φάνε τα παιδιά σας θα σας φάνε ζωντανούς Κανίβαλοι,Κανίβαλοι θα γίνουνε....

Προβολές κάθε ΤΡΙΤΗ στην αυλή της κατάληψης (Villa Amalias)

ΠΟΡΕΙΑ για την ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ & το ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΙΟ!!!




ΟΧΙ στη συγκάληψη της δολοφονικής επίθεσης στην ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ από ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΟΥΣ, ΔΙΚΑΣΤΕΣ!

Να μην η υπόθεση στο αρχείο Να καταργηθεί τώρα το δουλεμπόριο Μόνιμη & Σταθερή δουλειά για όλους, Έλληνες & μετανάστες


ΠΕΜΠΤΗ 2 ΙΟΥΛΗ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ!

Στο Πάρκο Ειρήνης Ρέντη το 14ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ στις 3, 4 και 5 Ιουλίου 2009


Για 14η χρονιά τo Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ ανοίγει τις πύλες του. Έλληνες και ξένοι, ελληνίδες και ξένες μαζί θα υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας, τη ζωή μας και την αξιοπρέπειά μας. Γιατί ο ρατσισμός δεν πλήττει μόνο όσους τον υφίστανται, θίγει εξίσου και όσους τον ανέχονται. Το κυνήγι των μεταναστών και των προσφύγων δεν βελτιώνει τη ζωή των ντόπιων, αντίθετα προετοιμάζει την αφαίρεση των δικαιωμάτων όλων μας, αποκτηνώνει τις κοινωνίες και οπλίζει τη ρατσιστική Ακροδεξιά. Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες δεν είναι πρόβλημα, έχουν προβλήματα. Πάνω τους οι κυρίαρχοι μεταθέτουν τα βάρη της δικής τους κρίσης, όπως κάνουν με τους εργαζόμενους και τους φτωχούς, εξαπολύοντας αστυνομίες και στρατούς ενάντια στα θύματα της δικής τους πολιτικής. Μαζί, λοιπόν, στο δρόμο που άνοιξε η Κωνσταντίνα Κούνεβα, στο δρόμο της ενότητας ελλήνων και αλλοδαπών εργαζομένων και ανέργων, στο δρόμο της αλληλεγγύης, της ζωής και της αξιοπρέπειας.

Στο χώρο του Φεστιβάλ θα διεξαχθούν κεντρικές συζητήσεις για την ανεργία, την κρίση και το ρατσισμό, για το πολιτικό άσυλο και τα σύνορα, για το no borde

r camp της Λέσβου, για τον αγώνα της Κωνσταντίνας Κούνεβα και την καταπίεση των μεταναστριών. Παράλληλα θα εξελίσσονται εργαστήρια με θεματικές, από τα δικαιώματα και τη βία ως το σεξισμό και την ομοφοβία. Από τους αγώνες των φυλακισμένων ως τα κινήματα για την υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων της πόλης. Από την άρνηση στράτευσης ως τους αγώνες στο Μεξικό και την Παλαιστίνη.

Για άλλη μια χρονιά, στις δύο μουσικές σκηνές του Φεστιβάλ θα εμφανιστούν έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες. Οι Last Drive, oι Sancturia, o Big Fat Lips, οι Pink Tank Project, οι Melody Vice, η Dorretta Carter, οι Bilbomatiks, καθώς και μεταναστευτικά συγκροτήματα από διάφορες χώρες. Η δεύτερη γενιά μεταναστών συμμετέχει με τους Black Jack (hiphop), Renovatio (hiphop), Άκης (hiphop), Te ver8et , Neoyorubapeople, Minus one και Whos Next. Τέλος η Μάρθα Φριντζήλα, ο Φοίβος Δεληβοριάς, η Ματούλα και άλλοι ερμηνευτές και ερμηνεύτριες θα περιηγηθούν, με πλοηγό την ενορχήστρωση του Παναγιώτη Τσεβά, σε τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι.

Από το Φεστιβάλ δε θα λείψουν και φέτος, το θέατρο, ο χορός, το κουκλοθέατρο, το διαδραστικό παιχνίδι, οι καλλιτεχνικές παρεμβάσεις στο χώρο, οι θεματικές εκθέσεις φωτογραφίας και ένα εργαστήρι μουσικής για μικρούς και μεγάλους. Στο χώρο θα λειτουργούν παιδότοπος και πολυεθνικές κουζίνες. Για περισσότερες πληροφορίες και το πλήρες πρόγραμμα του Φεστιβάλ επισκεφτείτε το www.antiracistfestival.gr.

Εκπομπές και Δράσεις στο 12ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ

Σάββατο 27 Ιουνίου 2009

ΠΛΑΣΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΒΟΜΒΙΔΑ

ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΝΑΝΕ ΑΙΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΟΣΤΕ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΙΛΩΣΕΙΣ ΝΑ ΠΕΤΑΝΕ ΠΛΑΣΤΙΚΕΣ ΧΕΙΡΟΒΟΜΒΙΔΕΣ! ΟΠΩΣ ΑΝΕΦΕΡΕ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΥΘΗΝΤΗΣ ΣΤΙΣ ΕΙΔΗΣΗΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑ Η ΕΝ ΛΟΓΟ ΧΕΙΡΟΒΟΜΒΙΔΑ ΔΕΝ ΤΡΑΥΜΑΤΙΖΕΙ ΜΑ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΣΟΥΞΙΜΟ. ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΕ ΛΙΠΩΝ ΜΗΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΘ'ΟΔΗΓΙΣΕΙ ΤΑ ΘΡΑΥΣΜΑΤΑ ΟΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΠΑΝΕ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΗ ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ? ΑΡΑ ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΛΑ ΚΑΝΑΝΕ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΨΑΝΕ ΤΗΝ ΚΟΥΚΟΥΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΦΟΡΑΝΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΣΤΟΛΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥ ΜΑΖΙ ΜΕ ΚΡΑΝΟΣ! ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ!

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009

" MIND CONTROL (Έλεγχος Του Νου) "

Για να κατανοήσουμε το θέμα πρέπει να θέσουμε ερωτήματα:

1. Υπάρχει καταρχήν προσπάθεια για τον έλεγχο του μυαλού
2. Ποιοι το επιχειρούν
3. Γιατί επιχειρείται αυτο
4. Πώς το επιχειρούν

Αυτα πρέπει να σκεφτούμε ώστε να καταλήξουμε σε ασφαλές και τεκμηριωμένο συμπέρασμα.Όλα γίνονται βάση οργανωμένου σχεδίου, από την Νέα Τάξη, για να μας ελέγξουν, να μας πολτοποιήσουν το μυαλό ώστε να ότι κάνουμε να εξυπηρετεί τα συμφέροντα τους και τον δικό τους "Μεσσία".

Καταρχήν...Έλεγχο του νου ονομάζουμε το σύνολο των διαδικασιών με τις οποίες ο τρόπος σκέψης, συμπεριφοράς και κοινωνικής δράσης ενός ατόμου ή ενός συνόλου ατόμων μεταβάλλεται και καθοδηγείται χωρίς τη γνώση και τη συγκατάθεση των ατόμων αυτών.







Πως επιτυγχάνεται όμως ο έλεγχος του νου;

α) Με τις κλασσικές μεθόδους της προπαγάνδας.
β) Με τη βοήθεια της προηγμένης τεχνολογίας, που οι φυσικές επιστήμες και η βιολογία προσφέρουν.







Γιατί επιχειρείται ο έλεγχος των μαζών;
Ο απόλυτος έλεγχος του πλανήτη έρχεται μόνο με τον έλεγχο των κατοίκων του.







Ποιοι επιχειρούν τον έλεγχο του νου;
Εκείνοι που προσπαθούν να επιβάλλουν τη νέα τάξη των πραγμάτων και την παγκόσμια δικτατορία. Εκείνοι δηλαδή που έχουν ανάγκη τον πα­γκόσμιο έλεγχο. Είναι ο ίδιοι που θέλουν να ελέγχουν και την παγκόσμια οικονομία. Είναι σαφές όμως ότι ο έλεγχος της παγκόσμιας οικονομίας είναι απλά μία μέθοδος υποδούλωσης του νου με το να δίνουν διαρκώς οικονομικής φύσης προβλήματα στους λαούς. Εκείνο που θέλουν είναι η υποδούλωση της θέλησης και η εξαφάνιση κάθε διάθεσης αγώνα για ε­λευθερία και δημοκρατία.

Όσο αφορά την «τεχνολογία του ελέγχου του νου» (mind control technology) θα δώσουμε τις βασικότερες γνωστές της εφαρμογές που εί­ναι:
1. Τα εμφυτεύσιμα βιοτσίπ
2. Το σύστημα H.A.A.R.P. και η γενικότερη χρήση μικροκυμάτων.
3. Οι από αέρος ψεκασμοί όλου του πλανήτη με συγκεκριμένες ουσίες και σωματίδια.







ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΑΤΕΝΤΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ

1) Πατέντα ΗΠΑ 4.717.3.43 - Μέθοδος αλλαγής ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Μια μέθοδος αλλαγής του υποσυνείδητου, με σκοπό την αλλαγή της ανθρώπινης συμπεριφοράς χωρίς τις υπηρεσίες των ψυχοθεραπευτών. Αντί για ψυχοθεραπευτή ο άνθρωπος βλέπει ένα έργο και λαμβάνει τα μηνύματα υποσυνείδητα. Το πρόγραμμα όμως που προβάλλεται αλλάζει τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς υποσυνείδητα.

2) Πατέντα ΗΠΑ 5.270.800 - Γεννήτρια υποσυνείδητων μηνυμάτων.
Είναι ένας συνδυασμός υποσυνείδητων και συνειδητών μηνυμάτων από μηχάνημα, το οποίο χρησιμοποιείται με έναν δέκτη τηλεόρασης. Αυτή η γεννήτρια (μηχάνημα) εmτρέπει τον πλήρη έλεγχο των υποσυνείδητων μηνυμάτων. Ένας ανιχνευτής συγχρονισμού βίντεο (video synchronization detector) εmτρέπει το μηχάνημα παρουσίασης βίντεο να παράγει ένα σήμα «μήνυμα» που να αντιστοιχεί στο εισερχόμενο κωδικοποιημένο μήνυμα σε συνδυασμό με το εισερχόμενο τηλεοπτικό σήμα. Ένα βίντεο μίξερ διαλέγει ή το εισερχόμενο σήμα βίντεο ή το μήνυμα του βίντεο για προβολή. Τα μηνύματα που παράγονται από την «γεννήτρια» μηνυμάτων και λέγονται κατά βούληση από το χρήστη μέσω ενός υπολογιστή.

Επίσης υπάρχει η δυνατότητα εγγραφής πολλών μηνυμάτων που μπορούν να αποθηκευτούν και να προβληθούν κατά βούληση. Όλα τα μηνύματα είναι κωδικοποιημένα. Τα μηνύματα που έχουν στόχο το αριστερό μέρος του εγκεφάλου παρουσιάζονται ως κείμενο και τα μηνύματα που έχουν στόχο το δεξί χρησιμοποιούν τριών διαστάσεων γραφικά. Επίσης ο χρήστης μπορεί να καθορίσει τον χρόνο προβολής τέτοιων υποσυνείδητων μηνυμάτων ανάλογα με τις ανάγκες που έχει να εκπληρώσει.Φανταστείτε αυτή τη μέθοδο να εφαρμόζεται σε παιδικά προγράμματα κινουμένων σχεδίων.

3) Πατέντα ΗΠΑ 5.123.899 - Μέθοδος και σύστημα για την αλλαγή συ­ νείδησης.
Είναι ένα σύστημα για την αλλαγή της κατάστασης της συνείδησης και περιλαμβάνει ταυτόχρονη χρήση διάφορων πολλαπλών ερεθισμάτων (ήχους και κύματα).

4) Πατέντα ΗΠΑ 4877027 - Ακουστικό σύστημα
Ήχος παράγεται στον εγκέφαλο ενός ανθρώπου με μικροκύματα συχνότητος 100 megahertz μέχρι 10.000 megahertz. Ο κυματισμός αποτελείται από ξαφνικές αυξήσεις της συχνότητας που καθορίζει ο χρήστης. Κάθε εκπομπή (έκρηξη) αποτελείται από 10 ως 20 παλμού ς σφιχτά δεμένους μαζί. Το πλάτος της εκπομπής είναι 50-100 νανοδευτερόλεπτα. Η διάρκεια του παλμού είναι 10 νανοδευτερόλεπτα έως 1 δευτερόλεπτο.

5) Πατέντα ΗΠΑ 6.011.991 - Σύστημα επικοινωνίας και μέθοδος που περιλαμβάνει την ανάλυση κυμάτων του εγκεφάλου.
Είναι ένα σύστημα με το οποίο μπορούν οι άνθρωποι να επικοινωνήσουν βάση της ανάλυσης των κυμάτων που παράγει ο εγκέφαλος. Η κυματική δραστηριότητα ενός εγκεφάλου καταγράφεται και στέλνε­ ται σε δορυφόρο. Εκεί συγκρίνεται με προ-αποθηκευμένες δραστηριότητες του ανθρώπινου εγκεφάλου και βγαίνει ένα συμπέρασμα στο τι σκέφτεται εκείνη την στιγμή ο συγκεκριμένος άνθρωπος.

6) Πατέντα ΗΠΑ 4.858.612 - Ακουστική συσκευή
Μια συσκευή που αντικαθιστά την ακοή στα θηλαστικά, χρησιμοποιώντας τα μικροκύματα που περνάνε από ένα μικρόφωνο και αφού κωδικοποιηθούν γίνονται μικροκύματα και ερεθίζουν το τμήμα του εγκεφάλου, που είναι υπεύθυνο για την ακοή και έτσι ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται τον αρχικό ήχο που κατέγραψε το μικρόφωνο.

7) Πατέντα ΗΠΑ 3.951.134 - Συσκευή και μέθοδος για παρακολούθηση και αλλαγή κυμάτων του εγκεφάλου.
Συσκευή που μπορεί να παρακολουθεί τα εγκεφαλικά κύματα σε μα­ κρινή απόσταση και να εκπέμπει ηλεκτρομαγνητικά σήματα που αλλάζουν την αρχική κατάσταση του εγκεφάλου. Η καινούρια κατάσταση μπορεί να παρακολουθείται από κομπιούτερ για το αν επέφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα.

8] Πατέντα ΗΠΑ 5.159.703 - Σύστημα αθόρυβης επιρροής υποσυνειδήτου
Ένα αθόρυβο επικοινωνιακό σύστημα που χρησιμοποιεί ακουστικές συχνότητες πολύ χαμηλές ή θψηλές για να επηρεάσει το υποσυνείδητο του ανθρώπου. Συνήθως χρησιμοποιούνται ηχεία ή ακουστικά για την μεταφορά του μηνύματος.

9) Πατέντα ΗΠΑ 562967F - Συσκευή και μέθοδος για παρακολούθηση της ανθρώπινης ψυχικής κατάστασης.






ΕΝΑΝΤΙΑ στη σύνοδο του ΟΑΣΕ (Οργανισμός για Ασφάλεια Και Την Συνεργασία Στην Ευρώπη) στην Κέρκυρα


Ο κόσμος τους…

«Με 56 κράτη-μέλη από την Ευρώπη, την Κεντρική Ασία και την Αμερική, ο ΟΑΣΕ είναι ο μεγαλύτερος οργανισμός ασφάλειας παγκοσμίως, που προωθεί την ασφάλεια σε μια περιοχή που εκτείνεται από το Βανκούβερ ως το Βλαδιβοστόκ. Δίνει βήμα σε διαδικασίες πολιτικών διαπραγματεύσεων και λήψεως αποφάσεων στους τομείς της έγκαιρης προειδοποίησης, πρόληψης συγκρούσεων, διαχείρισης κρίσεων και μεταπολεμικής ανοικοδόμησης και θέτει σε εφαρμογή την πολιτική βούληση των κρατών μελών μέσα από το δίκτυο δράσεών του».
(από την επίσημη ιστοσελίδα του ΟΑΣΕ)

Δε χρειάζεται και ιδιαίτερη φαντασία για να αντιληφθεί κανείς τι κρύβεται πίσω από το όνομα «Οργανισμός για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη». Άλλωστε και η περιγραφή που δίνουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους μιλάει από μόνη της: πρόκειται για διακρατικό οργανισμό για την «ασφάλεια», όπως βέβαια την εννοούν τα παγκόσμια αφεντικά. Και αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από την ασφάλεια του συστήματος της εξουσίας, του χρήματος και της εκμετάλλευσης που οι ίδιοι πρεσβεύουν. Θύματα της ασφάλειάς τους είμαστε όλοι εμείς, οι υπήκοοι των ανεπτυγμένων χωρών αλλά και οι απόκληροι του τρίτου κόσμου.

Από την 1/1/2009, η «τιμή» της προεδρίας του «ένδοξου» αυτού οργανισμού ανήκει στην ελλάδα. Στις 27 και 28 Ιουνίου, η Κέρκυρα θα φιλοξενήσει την «άτυπη» σύνοδο του ΟΑΣΕ με τις καθόλου άτυπες αποφάσεις που αυτή θα λάβει:

Μετανάστευση

Το φαινόμενο της μετανάστευσης δεν είναι κάτι νέο για τις δυτικές κοινωνίες, παρόλα αυτά η αντιμετώπισή της από τα κράτη ποτέ δεν ήταν τόσο προσβλητική για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και αν κάποτε η μετανάστευση αποτελούσε κοινωνικό ζήτημα, σήμερα είναι καθαρά θέμα του ποινικού και σωφρονιστικού μηχανισμού. Τυπικό παράδειγμα αποτελεί ο πρόσφατος νόμος Μπερλουσκόνι σύμφωνα με τον οποίο τιμωρείται με πολυετή φυλάκιση όποιος παραλείψει να καταδώσει «παράνομο» μετανάστη που θα υποπέσει στην αντίληψή του. Τέτοιου είδους πρακτικές αποτελούν μέρος της κυρίαρχης πολιτικής των αφεντικών για τη μετανάστευση, εκφραστής της οποίας είναι και ο ίδιος ο ΟΑΣΕ. Στα πλαίσια αυτά, δεν αναμένουμε από τον ΟΑΣΕ τίποτε άλλο πέρα από περισσότερο έλεγχο, καταστολή, απελάσεις, περιχαράκωση και στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας, μιας κοινωνίας ανθρωπόφοβης και ρατσιστικής στην οποία θα κυριαρχούν οι ρουφιάνοι και οι καταδότες.

Η διαμόρφωση μιας τέτοιας κοινωνίας είναι αυτοσκοπός για τους ισχυρούς. Ο στόχος δεν είναι η «πάταξη» της μετανάστευσης γιατί απλούστατα, ο μετανάστης είναι με πολλούς τρόπους χρήσιμος στο καθεστώς: «χρησιμεύει» για τη συμπίεση των μεροκάματων, για την αύξηση της παραγωγικότητας, για τη χρηματοδότηση των ασφαλιστικών συστημάτων, για την άντληση δημοσίων εσόδων, για την πειθάρχηση των ντόπιων εργατών, για την ένταση της καταστολής και της επιτήρησης, την προσβολή θεμελιωδών δικαιωμάτων και γενικότερα για τη δημιουργία μιας κοινωνίας αστυνομοκρατίας. Τέλος, ως αποδιοπομπαίος τράγος για την αυξημένη ανεργία, το έγκλημα και κάθε φαινόμενο κοινωνικής παθογένειας που έχει τα πραγματικά του αίτια στο κυρίαρχο οικονομικό σύστημα. Αυτό που πραγματικά επιδιώκεται είναι η «ρύθμιση» της ροής των μεταναστών. Και αυτό διότι αυτό που πραγματικά οι ισχυροί φοβούνται είναι οι κοινωνικοί τριγμοί που συνοδεύουν τη γενικευμένη παρουσία μεταναστών και που μπορούν να βλάψουν την εξουσία τους.

«Τρομοκρατία»


Ο μόνιμος «μπαμπούλας» του δυτικού κόσμου την τελευταία δεκαετία, είναι ταυτόχρονα ένα από τα ζητήματα που δεν αφορούν καθόλου τις ζωές μας. Είναι πολύ χαρακτηριστική η προσπάθεια που καταβάλλουν τα αφεντικά του δυτικού κόσμου να παρουσιάσουν το ζήτημα της τρομοκρατίας ως κάτι που αφορά όλους μας, κάτι που απειλεί τη ζωή και την ασφάλεια του καθενός από εμάς και που αποτελεί κίνδυνο για το δυτικό «πολιτισμό» και τον τρόπο ζωής μας. Στην πραγματικότητα το μόνο που απειλείται από τον «αδίστακτο τρομοκράτη» είναι το αίσθημα της παντοδυναμίας της εξουσίας τους, αυτό που μας κάνει να πιστεύουμε ότι το κράτος είναι πανίσχυρο και ελέγχει τα πάντα. Αυτή η εικόνα του ισχυρού κράτους τσαλακώνεται με κάθε «τρομοκρατικό χτύπημα» και για το λόγο αυτό οι εξουσιαστές θέτουν σε ύψιστη προτεραιότητα την αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων. Ακόμα και οι ίδιοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι η φιγούρα του φονταμενταλιστή εξτρεμιστή είναι δικό τους δημιούργημα, αποτέλεσμα του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος και του δυτικού τρόπου ζωής. Το δυτικοκεντρικό σύστημα παγκόσμιας εξουσίας θέλει τις δυτικές κοινωνίες καταναλωτές των προϊόντων που παράγουν οι σύγχρονοι σκλάβοι του Τρίτου Κόσμου.

Αυτή είναι η βάση της ευημερίας των δυτικών καπιταλιστικών οικονομιών, των οποίων ο ΟΑΣΕ είναι πιστός υπηρέτης. Κάτι που γίνεται φανερό όταν ο ΟΑΣΕ αναλαμβάνει την «μεταπολεμική ανοικοδόμηση» των κατεστραμμένων από πολέμους οικονομιών. Στην πραγματικότητα λειτουργεί ως μέσο οικονομικής διείσδυσης και πολιτικού ελέγχου των ηττημένων, επεκτείνοντας τα πλοκάμια των παγκόσμιων οικονομικών συμφερόντων. Ξεπούλημα δημόσιων περιουσιών για χάρη πολυεθνικών εταιριών, χορήγηση δυσβάσταχτων δανείων, εφαρμογή υπαγορευμένων πολιτικών, λεηλασία των φυσικών πόρων, συνθέτουν το σκηνικό μιας ειρήνης που είναι εξίσου ισοπεδωτική με τον πόλεμο που τα ίδια οικονομικά συμφέροντα προκάλεσαν.

Πίσω στις χώρες του δυτικού κόσμου, την τελευταία δεκαετία τα κράτη προχώρησαν στη θέσπιση νομοθετημάτων που τιμωρούν ανελέητα όσους έχουν την ατυχία να χαρακτηριστούν τρομοκράτες. Πίσω από τη γενική και αόριστη έννοια της «τρομοκρατίας» μπορεί άνετα να περιληφθεί οποιαδήποτε ενέργεια αμφισβητεί έμπρακτα την κρατική εξουσία. Η έννοια της τρομοκρατίας χρησιμοποιήθηκε ως όχημα για την εκμηδένιση ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Κάμερες, παρακολουθήσεις τηλεφωνικών συνομιλιών, τρομονόμοι, ιδιώνυμα αδικήματα χρήσης κουκούλας, επιστροφή στο αδίκημα της περιύβρισης αρχής, μαζικές κατηγορίες και προφυλακίσεις αγωνιστών, συλλήψεις διαδηλωτών στο σωρό, εξοντωτικές ποινές κλπ είναι πλέον στην ημερήσια διάταξη. Απώτερος στόχος των ισχυρών είναι η δημιουργία κοινωνιών της απάθειας, της υποταγής και της αδράνειας, που θα τους επιτρέπει ανενόχλητα να διαχειρίζονται τις ζωές των υπηκόων τους.

…και ο δικός μας κόσμος


Η παρούσα σύνοδος του ΟΑΣΕ διεξάγεται κάτω από το «φάντασμα» της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Η συγκυρία αυτή δίνει στους κρατούντες τη δυνατότητα να ενεργήσουν με λυμένα τα χέρια και δίχως να τηρήσουν ούτε τα προσχήματα. Μεταναστευτικό, ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες, νομοθετήματα, όλα προσφέρονται προς «ρύθμιση» με «ιερό σκοπό» την έξοδο από την κρίση.

Απέναντι στη δαιμονοποίηση του μετανάστη και στην κοινωνία της ξενοφοβίας, εμείς θεωρούμε τους μετανάστες αδέρφια μας. Απέναντι στην κοινωνία της καταστολής και της μπατσοκρατίας, των τρομονόμων και της ρουφιανιάς που αυτοί μας ετοιμάζουν, εμείς προτάσσουμε την κοινωνία της αλληλεγγύης, της αυτοοργάνωσης, της αντιιεραρχίας, της αυτοδιαχείρισης. Απέναντι στην κυριαρχία του χρήματος, της ιδιοκτησίας και του παραλογισμού της μισθωτής σκλαβιάς, εμείς αντιπαραθέτουμε τον αντιεμπορευματικό χαρακτήρα των ανθρώπινων σχέσεων, τη φαντασία, τη δημιουργικότητα και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Πρωτοβουλία αναρχικών/αντιεξουσιαστών ενάντια στη σύνοδο του ΟΑΣΕ


από : Δράση Απόδραση

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009

ΜΕ ή ΧΩΡΙΣ...(;;;)...

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

Η προκήρυξη ανάληψης ευθύνης της "Σέχτας Επαναστατών"

Ύστερα οι ματατζήδες κατά χιλιάδες επιτέθηκαν...

...Φωνάξαμε «ΣΚΛΗΡΟΣ ΑΓΩΝΑΣ» Αλλά ήμασταν ακόμα λίγοι, Χάσαμε τη μάχη Αλλά ο πόλεμος θα κρατήσει ακόμα για πολύ.

Ύστερα μας αλυσοδέσανε Και μας έστειλαν πολύ μακριά.

Ένας ματατζής, πουτάνας γιός, είπε:

Μην φοβάσαι βρωμοκλέφτη Αλλά ο σύντροφος με υψωμένη την γροθιά φώναξε:

ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΠΟΙΟΝ;

Εδώ ο πόλεμος έχει ήδη αρχίσει Με πολλούς τραυματίες Δεν μας απομένει τίποτα άλλο απ΄ το να παλέψουμε Φωνάξαμε ΣΚΛΗΡΟΣ ΑΓΩΝΑΣ.

Σέρζιο Ρομέο, 1973 (Ν.Α.Ρ.-Ένοπλοι Προλεταριακοί Πυρήνες)

Η ΣΕΧΤΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ αποτελεί την ευρύτερη συνιστώσα που συναντιούνται όλες οι αντάρτικες αποκλίνουσες τάσεις που δεν συμμορφώνονται με τη τεχνική της πολιτικής αντιπαράθεσης, ούτε με τα κλασσικά ορθόδοξα επαναστατικά δόγματα. Διεκδικούμε το σημείο σύνδεσης, αλλά και την εξελικτική συνέχεια, προηγούμενων ιστορικών εμπειριών που δεν εντάχθηκαν ποτέ σε επίσημες γραμμές καμιάς εποχής, αλλά και δεν ακολούθησαν καμία πεφωτισμένη αντάρτικη ιντελιγκέντσια. Εμπειρίες και παραδείγματα που γι΄ αυτό το λόγο υπέστησαν την απαξίωση και απόκρυψη των θέσεων τους, κυρίως απ΄ την μεγαλύτερη μερίδα του Τύπου, μπροστά στο δέος του «ένοπλου κόμματος».

Ιχνηλατώντας τα χνάρια αυτής της πολιτικής εμπειρίας και της παρακαταθήκης αντάρτικων σχηματισμών, όπως η Ε.Ο. Οκτώβρης 80΄, η Αντικρατική Πάλη, η Επαναστατική Αλληλεγγύη, η 1η Μάη και ορισμένοι κύκλοι του Ε.Λ.Α. δεν αναζητούμε την ιστορική τους δικαίωση, αλλά τη συνέχεια και το ξεπέρασμα τους. Την ένοπλη επαναστατική κριτική και το αντιεραρχικό αντάρτικο πόλης.

Απ΄ την πρώτη στιγμή δραστηριοποίησης μας ως ΣΕΧΤΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ δηλώσαμε την πολιτική και επιχειρησιακή ανεξαρτησία και αυτονομία απ΄ οποιαδήποτε «κεντρική καθοδήγηση» ή «κατευθυντήριο γραμμή». Άρα ότι γράφουμε στα κείμενα μας εκφράζει αποκλειστικά εμάς τους ίδιους και γι΄ αυτό τα βέλη οποιαδήποτε κριτικής ας πέσουν πάνω μας.

Μετά από έναν αιώνα περίπου, πρέπει να θέσουμε στην αρχή του προγράμματος και της στρατηγικής μας το διαχρονικό ερώτημα του Λένιν, «τι να κάνουμε;». Όλα ξεκινούν από εδώ. Σε κάθε περίπτωση μονάχα η γνώση της πραγματικότητας μπορεί να μας μάθει πώς να την αλλάξουμε. Γι΄ αυτό είναι εξοργιστική η διατήρηση του ιστορικού αλάθητου των μαρξιστικών πεποιθήσεων που οδηγεί το μεγαλύτερο φάσμα του ριζοσπαστικού πόλου σε υπεραπλουστεύσεις περί του διαχωρισμού της κοινωνίας. Γραφικές και ξεπερασμένες θέσεις επικαλούνται τον γέρο-Μάρξ σε μυωπικές οπτικές και επιμένουν πως «Η κοινωνία είναι χωρισμένη σε δύο μεγάλα εχθρικά στρατόπεδα, σε δύο μεγάλες τάξεις που αντιπαρατίθενται άμεσα μεταξύ τους: την αστική τάξη και το προλεταριάτο.»( ΜάρξΈνγκελς, Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο.) Πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τη συνείδηση ως το βασικότερο όπλο του ένοπλου αγώνα. Για να γίνει αυτό πρέπει να επανακτήσουμε τη κριτική γνώση, να την απαγκιστρώσουμε απ΄ τα δεδομένα του παρελθόντος, να την μετατοπίσουμε απ΄ τις θεωρητικές μανούβρες στη καρδιά του προβλήματος, να γυριστεί το μέσα έξω σαν γάντι και ενίοτε να συγκρουστεί ακόμα και με ότι θεωρούταν μέχρι σήμερα επαναστατικό.

Όταν στο παρελθόν θεωρούνταν(και ως ένα βαθμό ίσχυε) ότι το βάρος των επιχειρησιακών βραχιόνων του αντάρτικου πόλης θα πρέπει ν΄ ανακηρύσσει ως κεντρικό εχθρό την Λ.Μ.Α.Τ.(Λούμπεν ΜεγαλοΑστική Τάξη) σήμερα πρέπει να διαθέτουμε τη διαύγεια να αναθεωρήσουμε. Μπορούμε κάλλιστα να διατηρήσουμε την ίδια ονομασία αλλάζοντας όμως τη νοηματοδότηση της. Από ΄δω και πέρα όταν μιλάμε για Λ.Μ.Α.Τ. εννοούμε την Λούμπεν ΜικροΑστική Τάξη.

Αυτή η κοινωνική τάξη που βρίσκεται στο επίκεντρο της κριτικής ως πλειοψηφικός ρυθμιστής της κεντρικής πολιτικής και κοινωνικής ζωής, αποτελεί ένα συρφετό, αδίστακτο σαν αρπακτικό, που έχει ως στόχο την ανέλιξη του στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα. Είναι αυτό το κατακάθι των σύγχρονων νεοελλήνων, η παθητική σαπίλα των υπαλληλίσκων, των εμπόρων, των οικογενειαρχών νοικοκυραίων, των πρόθυμων δούλων που έχουν ως φιλοδοξία να μοιάσουν στους αφέντες τους. Σήμερα η μοναδική τάξη που διαθέτει ταξική συνείδηση, είναι μόνο η μεγαλοαστική που έχει συνείδηση του εαυτού της και των συμφερόντων της.

Από την άλλη το προλεταριάτο και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα δε διαθέτουν καμία συνείδηση παρά μόνο την ακόρεστη επιθυμία για κοινωνική καταξίωση μέσο αξιωμάτων και εύκολου πλουτισμού πατώντας επί πτωμάτων.

Τελικά είναι πολύ σχετικό αν υπήρξε ποτέ προλεταριάτο, ως συνειδητός φορέας της θέσης του ή βίωνε μια εξαναγκαστική έξω-συνειδητότητα απ΄ τους μαρξιστές καθοδηγητές του, λόγο της παλιότερης ισόβιας αποκλεισμένης θέσης του.

Ακόμα και σήμερα με όλα αυτά τα συσσωρευμένα κοινωνικά προβλήματα ο φραστικός μαξιμαλισμός της αριστεράς με την πολιτική ανυπακοή και τη ρήξη με το σύστημα συναντά τον ρεφορμισμό της πρακτικής της.

Η Λούμπεν ΜικροΑστική Τάξη διαμαρτύρεται, καταγγέλλει, δυσαρεστείται, αγανακτεί, αλλά μοιάζει με σύγχρονο Σίσυφο της ταξικής ανάβασης. Διαρκώς σπρώχνει μπροστά του το βράχο της ιστορικής συνείδησης στην ανηφόρα της φτώχιας, της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, της αποξένωσης, αλλά μόλις φτάνει στην κορυφή της επαναστατικής ανασύνθεσης βλέπει την υπόσχεση του καπιταλιστικού παραδείσου του νέου διαμερίσματος με το εξοχικό, της πιθανής προαγωγής στην δουλειά, του καινούριου αυτοκινήτου, των χλιδάτων αντικειμένων, μα πάνω απ΄ όλα, των εύκολων και ανέξοδων σχέσεων που κλειδώνουν στην φράση «Δεν γαμιέται... Εγώ να περνάω καλά...» και εγκαταλείπει την προσπάθεια αφού βολεύεται με εξαρτημένες ψευδαισθήσεις. Βέβαια ο βράχος εξακολουθεί να υπάρχει και κατρακυλάει ξωπίσω του.

O Λένιν κάποτε μιλούσε για «χρήσιμους ηλιθίους». Ανασκευάζοντας τα λεγόμενα του είμαστε σίγουροι πως οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» του εχθρού, είναι «άχρηστοι σύμμαχοι» για εμάς. Αυτή η τεράστια δεξαμενή του εκλογικού σώματος που στην συντριπτική του πλειοψηφία μυξοκλαίγεται για τα οικονομικά σκάνδαλα και τα «αντιλαϊκά μέτρα», σέρνεται μοιρολατρικά στις κάλπες για να ρίξει εθελοντικά το πιστοποιητικό της υποτέλειας του με μορφή ψήφου. Μάλιστα στις πρόσφατες ευρωεκλογές εκτός από τα κόμματα εξουσίας, τους ηλίθιους του ΚΚΕ, τους ρεφορμιστές του Σύριζα και τους χουντικούς του ΛΑΟΣ, είχαμε και την εμφάνιση των Οικολόγων Πράσινων που ταιριάζουν γάντι με την εποχή μας. Αποτελούν την νέα εκδοχή της πολιτικής κενότητας, άχρωμοι και επιδερμικοί, καιροσκόποι κάθε είδους και συνταξιούχοι μιας αποσυρμένης ανατροπής, όπως ο πρώην ΕΚΚΕτζης Α. Καφετζόπουλος.

Επίσης όσον αφορά το μεγάλο ποσοστό αποχής πρέπει να το αναλογιστούμε ψύχραιμα, χωρίς να προτρέχουμε, ούτε να το εκλαμβάνουμε αποκλειστικά ως έκφραση μιας έμπρακτης δυσαρέσκειας προς το σύστημα. Η ιστορική εμπειρία έχει επιδείξει πως στις σύγχρονες ευρωπαϊκές δημοκρατίες (Βέλγιο, Ολλανδία, Δανία κ.α.) αλλά και στον παγκόσμιο χωροφύλακα των Η.Π.Α. τα ποσοστά αποχής ξεπερνούν και το 60%. Αυτό δε σημαίνει πως είναι αποτέλεσμα και συνέπεια της έμπρακτης κριτικής των επαναστατικών διαδικασιών που συμβαίνουν στο εσωτερικό αυτών των χωρών, αλλά επιστέγασμα της νέας κυριαρχικής διαταγής της αδιαφορίας. Άλλωστε η ενασχόληση με τα «κοινά», ο κοινωνικός προβληματισμός (ακόμα και σε επίπεδο θεωρητικών αερολογιών) και το ενδιαφέρον για την πολιτική δεν συνιστούν σήμερα την ενδεδειγμένη στάση ζωής του σύγχρονου πολίτη.

Σε ένα φρενήρη κόσμο γεμάτο διασκεδάσεις-ξεχάσματα η απολίτικη αδιαφορία συμφέρει το σύστημα. Και ας διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους οι πολιτικοί εκπρόσωποι, βλέποντας να χάνουν την αναγνωρισημότητα και το κύρος τους. Η πραγματικότητα είναι πως τα ίδια τα πολιτικά κόμματα ως κοινωνικοί φορείς είναι ξεπερασμένα. Είναι απλώς οι επιστάτες της πολυκατοικίας, όπως λέει ο Αδόλφος Καρατζαφέρης, ενός κόσμου που τον κυβερνούν οι διαφημίσεις και τα οικονομικά συμφέροντα. Γιαυτό ξεκαθαρίζουμε την θέση μας, άλλο πράμα η Επαναστατική Αντιπολιτική και άλλο η απολίτικη αδιαφορία. Απορρίπτουμε την πρακτική της εκλογικής αποχής που δεν ακολουθείται από αντίστοιχες πράξεις αποχής από κάθε θεσμική έκφραση της κοινωνικής ζωής. Αν η αποχή από τις εκλογές σημαίνει συμμετοχή στις οδηγίες χρήσης του νέου κυριαρχικού συμπλέγματος της ιδιώτευσης και του δόγματος «κοιτάω την πάρτη μου και περνάω καλά...» τότε την απαξιώνουμε και την ταυτίζουμε με τους προσκυνημένους ψηφοφόρους που κουνάνε χαρούμενα τις πλαστικές τους σημαίες.

Απ΄ την άλλη για όλους όσους η αποχή απ΄ τις εκλογικές ψευδαισθήσεις, αποτελεί μέρος της επαναστατικής συνείδησης είναι καιρός να εκδηλώσουν με πράξεις την αποστροφή τους για το σύστημα. Είναι στο χέρι τους και στο χέρι μας να ταράξουμε με όλα τα μέσα αυτή τη θανάσιμη αδράνεια και την δημοκρατική ειρήνη. Στο μέτρο που αναπτύσσονται αυτές οι πρακτικές βίαιης αντιθεσμικής αντιπαράθεσης, αναπτύσσονται οι δυνάμεις μας. Βρισκόμαστε στο ίδιο μέτωπο του πολέμου... Μετά τις ευρωεκλογές, οι κρατούντες έστειλαν ένα μήνυμα, εκατοντάδες πάνοπλοι πραίτορες της αστυνομίας εξαπολύονται στους δρόμους σε μια επιχείρηση επίδειξης δύναμης. Οι μπάτσοι μαζεύουν τους μετανάστες, τους τοξικομανείς, τους άστεγους, τους μικροπαραβατικούς προσπαθώντας με επιχειρήσεις-σκούπα να καθαρίσουν το κέντρο της πόλης. Άνθρωποι και ποντίκια γίνονται ένα. Την ίδια στιγμή το ντόπιο μικροκεφάλαιο, οι καταστηματάρχες, οι βιοτέχνες, οι έμποροι, οι μικροϊδιοκτήτες επιδοκιμάζουν χαιρέκακα την νέα γραμμή πολιτικής κατά της λαθρομετανάστευσης. Καθαρίζουν τα εθνόσημα και τις καραμπίνες, σχηματίζουν επιτροπές κατοίκων και βαδίζουν με βηματισμό χήνας στην αυτοδικία εναντίον των απόκληρων. Όλων αυτών των σύγχρονων μεταναστών δούλων, που ο κάθε μικροαστός έλληνας πατριώτης τους έχει χρησιμοποιήσει για κάποιο μερεμέτι στο εξοχικό του, για να του φροντίζουν τον κήπο, για να του νταντεύουν τα παιδιά του, για να φορτώνονται όλες τις χαμαλοδουλειές, να ικανοποιούν τον «υπέρμετρο» ανδρισμό του μέσω του trafficking γυναικών ώστε να νιώσει ο ντόπιος στον τόπο του αφέντης.

Η έννοια του ντόπιου ως κοινωνική ταυτότητα, δεν έχει να κάνει με την φυλετική καταγωγή, ούτε αντιστοιχεί με την έννοια του γηγενή. Ντόπιος είναι ο καθένας που θεωρεί πως του αντιστοιχεί ένα μερίδιο της εξουσιαστικής βίας ή της νομοταγής συναίνεσης που μπορεί ν ΄ασκήσει είτε ως ηθικός αυτουργός, είτε ως εντολοδόχος για να προασπίσει τις αυτόχθονες αξίες του τόπου που ζει. Να διατηρεί δηλαδή έμπρακτα την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων. Οι Αλβανοί που κράδαιναν σιδερολοστούς και τσάκισαν τους εργάτες απ΄ το Μπαγκλαντές στην Μανωλάδα για το μάζεμα της φράουλας πριν απ΄ αρκετούς μήνες, δεν είναι καλύτεροι απ΄ τους Έλληνες των ΜΑΤ. Ίσως να είναι και χειρότεροι γιατί δεν είναι αναγνωρίσιμοι όπως οι μπάτσοι. Επίσης τα ναρκωκυκλώματα ορισμένων Ιρακινών που σφάζονται με τους αντίστοιχους Αφγανούς για τον έλεγχο της πρέζας στους δρόμους ή οι νταβάδες και οι μαστροποί απ΄ την Νιγηρία που ελέγχουν την πορνεία των ομοεθνών τους γυναικών στα πεζοδρόμια δεν διαφέρουν καθόλου απ΄ τους αντίστοιχους Έλληνες «συναδέλφους» τους. Πατρίδα είναι εκεί που πιστεύεις πως σου ανήκει κάτι απ΄ αυτό τον κόσμο και οι «πατριώτες» κάθε φυλής και εθνικότητας είναι έτοιμοι να την προασπίσουν. Σ΄ αυτό το αλισβερίσι ιδεολογικής σύγχυσης και κοινωνικοπολιτικής αντίφασης ορίζουμε τους εαυτούς μας φανατικούς απάτριδες. Τώρα λοιπόν οι νοικοκυραίοι ανακάλυψαν πως τους ενοχλούν οι «ξένοι», παρ΄ όλο που συνεχίζουν να τους εκμεταλλεύονται στις μαύρες δουλειές. Εμείς ποτέ δεν μιλήσαμε για λογαριασμό τρίτων, σίγουρα όμως θα κόψουμε την γλώσσα όσων μιλάνε πολύ με φόντο τον πατριωτισμό και την μισαλλοδοξία τους.

Γιατί αυτή η πρωτοπορία της Λ.Μ.Α.Τ., των ελλήνων μικροκεφαλαιούχων, τις στιγμές της επαναστατικής σύγκρουσης θα τεθεί στην υπηρεσία των αφεντικών. Πρώτα θα γίνει η ασπίδα τους και στην συνέχεια σπαθί εναντίον μας, όπως ακριβώς έκαναν και οι μαυραγορίτες πρόγονοι τους. Γι΄ αυτό δεν πρέπει να τους αφήνουμε ούτε μια πιθαμή γης, για να ορθώσουν το θρασύδειλο ανάστημα τους. Η απάντηση θα δοθεί σύντομα προς όλες τις κατευθύνσεις. Ο εχθρός είναι παντού αλλά κυρίως είναι εδώ. Στα αστικά κέντρα, στα πλοκάμια της μικροοικονομίας των συντηρητικών στρωμάτων, στα κέντρα λήψης αποφάσεων του μεγάλου κεφαλαίου, στους θιασώτες της πολιτικής σκηνής, στα δημοσιογραφικά θεωρεία και τους εργολάβους τους, σε οτιδήποτε διαμορφώνει και συμμετέχει στην θεσμική ζωής της Ελλάδος.

Ζούμε λοιπόν «το τέλος των ιδεολογιών» όπως αναφέρει ο Φουκογιάμα. Βρισκόμαστε στην εποχή των καπιταλιστικών εμπορευμάτων, της κλωνοποιημένης ηθικής, των ψυχοφαρμάκων, της εικόνας, του θορύβου των αυτοκινήτων στις μεγάλες λεωφόρους, των σκανδα λοθηρικών πρωτοσέλιδων, των τηλε-εισαγγελέων, του νεαρού που πυροβόλησε στον ΟΑΕΔ, του Σαββατόβραδου στα μπουζούκια. Ζούμε στο τέλμα της συνείδησης και αυτό εξυπηρετεί τον ένοπλο αγώνα. Δίπλα στην χωματερή των εμπορευμάτων του καπιταλισμού παράγεται κι απελπισία. Μια οργισμένη απελπισία ανθρώπων αποφασισμένων να απορρίψουν τα σκουπίδια της σύγχρονης κοινωνίας. Μιλάμε για την απελπισία που εκφράζει την κατάσταση όλων όσων δεν μας έχει απομείνει καμία ελπίδα να δούμε να αλλάζει η πραγματικότητα που μας επιβάλλουν. Γνωρίζουμε πως η κοινωνία «έχει πιάσει πάτο». Επειδή όμως η απελπισία από μόνη της μπορεί να παράγει αυτοκαταστροφική παραίτηση εδώ χρειάζεται η ιστορική συμμαχία με το αντάρτικο πόλης. Ο πόνος πρέπει να γίνει δύναμη, κι απελπισία οργή. Αυτός είναι ο προνομιακός χώρος για την ένοπλη προπαγάνδα μας. Απευθυνόμαστε σε όλους αυτούς που έχουν αυτοεξοριστεί απ΄ αυτήν την κοινωνία και τα ψεύτικα αγαθά της για να ανασυνθέσουμε το αντάρτικο πόλης που γύρω του θα συσπειρώνονται άνθρωποι που θα έχουν μια κοινή επαναστατική στράτευση, με αντισυμβατική γλώσσα, με αντιθεσμική πολιτιστική κουλτούρα, με αυτοοργανωμένη διαχείριση και αντισυμβατικό κοινωνικό διάγραμμα οριζόντιων σχέσεων.

Η αφετηρία είναι πάντα η προσωπική ενόραση του καθενός ανεξαρτήτως φύλου, τάξης, εθνικότητας και ηλικίας. Είναι το ξεπέρασμα όλων των συμβάσεων επίσημων και ανεπίσημων, της εργασίας, της οικογένειας, της θρησκείας, του κομφορμισμού, του πατριωτισμού, του σεξισμού, των αξιωμάτων με την κατάργηση τους μέσα απ΄ την συμμετοχή στην επαναστατική πάλη. Είμαστε ρεαλιστές και χαιρόμαστε που δεν πρέπει να υπερασπίσουμε το όραμα και την ελπίδα ενός καλύτερου κόσμου που μπορεί να μην έρθει ποτέ. Γι΄ αυτό είχαμε γράψει στην πρώτη μας ανακοίνωση «κάνουμε αντάρτικο και όχι πολιτική». Οι παράνομες επαναστατικές οργανώσεις δεν είναι εργαλεία για τον κόσμο του μέλλοντος αλλά πρόταση ζωής για το σήμερα. Άλλωστε στο παρελθόν η παγίδα των οραμάτων είχε οδηγήσει σε ψευδαισθήσεις ένοπλες αντάρτικες ομάδες οι οποίες περίμεναν πως θα ξεσηκωθούν οι λαϊκές μάζες και θα πάρουν τα όπλα στα χέρια τους ενώ άλλες όπως οι σύντροφοι της R.Α.F. εγκλωβιστήκαν σ΄ ένα στείρο φιλοσοβιετισμό χωρίς να κάνουν κριτική στο έκτρωμα της Σοβιετικής Ένωσης.

Αλλά και στην Ελλάδα ο ιδεαλισμός ενός λαϊκού ξεσηκωμού μετά την μεταπολίτευση, που τελικά ποτέ δεν διήρκησε, αποθάρρυνε αρκετούς συντρόφους που εγκατέλειψαν το αντάρτικο πόλης και προσχώρησαν σε ότι μισούσαν. Δουλειά, οικογένεια, σπίτι και αποδράσεις στην εξοχή. Ένα παρελθόν που πλέον δεν είναι αντάξιο της συνέχειας του αποδεικνύει την πλάνη του, τις ψευδαισθήσεις του και την λάθος στρατηγική του. Τελειώσαμε με τα ξεπερασμένα οράματα της λαϊκής βάσης και της εργατικής τάξης. «Απ΄ όλα όσα έχουν ανέκαθεν συμβεί, τίποτα δεν θα πρέπει να θεωρηθεί χαμένο για την Ιστορία. Βέβαια μόνον σε μια λυτρωμένη ανθρωπότητα ανήκει πλήρως το παρελθόν της. Είναι σαν να λέμε πως μόνο γι΄ αυτήν το παρελθόν της έχει γίνει αφηγήσιμο σ΄ όλες τις στιγμές του. Κάθε μία από τις στιγμές που έχει βιώσει γίνεται μνεία στην ημερήσια διάταξη.» (Walter Βenjamin, Ο Άγγελος της Ιστορίας, θέση ΙΙΙ.) Η ιστορία πλέον του αντάρτικου πόλης θα μιλάει για την σημασία της κάθε στιγμής. Μια τέτοια στιγμή πολέμου ήταν στις 17 Ιουνίου στις 6.24 το πρωί όταν ένας ένοπλος σχηματισμός του εκτελεστικού μας βραχίονα πλησίασε τ΄ αυτοκίνητο που χρησιμοποιούσαν οι αστυνομικοί της Αντιτρομοκρατικής και εκτελέσαμε με 24 σφαίρες τον μπάτσο που φρουρούσε το σπίτι της ψευδό-μάρτυρος Σοφίας Κυριακίδου. Προσεγγίσαμε λοιπόν τo στόχο και αφού ελέγξαμε περιμετρικά τον χώρο της επίθεσης εκτελέσαμε το σχέδιο της οργάνωσης μας κι αποχωρήσαμε με επιτυχία. Ο μπάτσος που εκτελέσαμε υπηρετούσε στην Αντιτρομοκρατική υπηρεσία. Η εν λόγω υπηρεσία αυτοπαρουσιαζόταν ως η υπερελίτ του αστυνομικού σώματος παρ΄ όλο που έχει μηδαμινές επιτυχίες στο ενεργητικό της. Όλη την ώρα μας «ακουμπάνε», μας «γνωρίζουν», μας «παρακολουθούν» και όταν παρουσιαζόμαστε οικειοθελώς σ΄ ένα από τα στελέχη τους, όπως αυτό στα Πατήσια, «γκρινιάζουν» ότι τους χτυπάμε πισώπλατα κι άνανδρα. Δηλαδή τι θέλουν; Να τους παίρναμε τηλέφωνο να τους ενημερώσουμε για την «επίσκεψη» μας; Εμείς φταίμε που δεν είμαστε ακατάδεκτοι και αποδεχόμαστε τις προ(σ)κλήσεις τους. Πόλεμο έχουμε μαλάκες, όχι πάρτυ για να μας κατηγορείτε ότι ήρθαμε ακάλεστοι. Άλλωστε στη συγκεκριμένη υπηρεσία της Αντιτρομοκρατικής όπως και σ΄ όλα τα σώματα ασφαλείας το περιβραχιόνιο του πένθους ταιριάζει πολύ με τις στολές τους. Κι αν ο συγκεκριμένος αντιτρομοκρατικάριος είχε ειδική εκπαίδευση σε σεμινάρια αυτοάμυνας και οπλοτεχνικής, εμείς έχουμε μόνο μια ζωή που αξίζει ρε γαμώτο κάτι καλύτερο απ΄ τους γρυλλισμούς των ένστολων γουρουνιών, τις βρισιές των δεσμοφυλάκων και τις εισαγγελικές αγορεύσεις των δημιών μας. Και μιλάμε για εμάς και για σένα, τον κάθε εσένα που δεν γουστάρεις αυτόν τον σκατόκοσμο και τους υποτελείς του. Έτσι τα ΄χαμε πει και οι πράξεις από ΄δω και πέρα θα σφραγίσουν τα λόγια μας με δεσμούς αίματος των εχθρών μας. Όσο για τα παραμύθια σας σχετικά με την ύπαρξη μηνύματος από καρτοκινητό τηλέφωνο («άλλαξε. ελάτε.») το ξέρετε πολύ καλά, όπως το ξέρουμε και μεις πως ποτέ δεν υπήρξε. Κόψτε τις μαλακίες που χρησιμοποιείτε για να περάσετε πιο εύκολα το νομοσχέδιο σας για τα καρτοκινητά και σταθείτε επιτέλους στο ύψος των περιστάσεων, κύριοι του 12ου. Ούτως ή άλλως δεν χρειαζόμαστε κινητά για να σας τσακίζουμε και να σας περιγελάμε.

Η πρακτική της εκτέλεσης εξυπηρετεί το πρόγραμμα της μόνιμης απειλής που είχαμε ήδη εξαγγείλει στην 1η μας ανακοίνωση. Από ΄δω και πέρα οι πολιτικές εκτελέσεις περνάνε στην ημερήσια διάταξη των συζητήσεων μας. Όπως είχε πει ο Μάο-ΤσεΤούνγκ «χτυπάς έναν για να φοβίσεις 100». Τώρα ξέρετε ποιος έχει σειρά... και η λίστα είναι μεγάλη κουφάλες, θα σας χτυπάμε χωρίς κανένα έλεος. Είναι η μεταφορά του ψυχολογικού και υπαρκτού φόβου στο στρατόπεδο των υπηρεσιών ασφαλείας του κράτους που αντιμάχονται τις δυνάμεις και τους σχηματισμούς της Επανάστασης. Η εκτέλεση του συγκεκριμένου μπάτσου ήταν γι΄ αυτόν το θλιβερό τέλος μιας ακόμα πιο θλιβερής και επαίσχυντης επιλογής που ο ίδιος είχε κάνει αποφασίζοντας έτσι και για το τέλος του. Για εμάς τα λόγια που γράφουμε είναι σαν τις σφαίρες, όταν «φύγουν» απ΄ το όπλο δεν μπορούν να επιστρέψουν, πρέπει να βρουν τον στόχο τους. Είχαμε γράψει «αν δεν αρχίσετε να υποβάλλετε παραιτήσεις θ ΄αρχίσετε να μετράτε φέρετρα». Καλά ξεμπερδέματα. Προωθούμε την επαναστατική βία και κατ ΄επέκτασιν τις ένοπλες δολοφονίες εναντίον του ανθρώπινου δυναμικού του συστήματος. Θα τους χτυπάμε με κάθε τρόπο και μέσο. Ως οργάνωση άμεσης επαναστατικής βίας οφείλουμε να περιλαμβάνουμε στους πολιτικούς μας σχεδιασμούς την αντιπαράθεση με τα γουρούνια του κράτους χρησιμοποιώντας τον ανορθόδοξο αστικό πόλεμο που ωφελεί το αντάρτικο πόλης. Δηλαδή χρησιμοποιώντας το ένοπλο μέσο δημιουργούμε χώρους απελευθερωτικής βίας και χρόνους αντιεξουσίας. Το ένοπλο είναι ένα από τα πολλά μέσα ενός ανθρώπου της Επανάστασης, που ευνοείται από την χωροταξία των αστικών κέντρων και βοηθάει την πραγμάτωση των επιχειρήσεων του ανορθόδοξου πολέμου. Καταλήγοντας λοιπόν, θα χτυπάμε όλους τους κυρίαρχους μηχανισμούς, τους θεσμικούς φορείς και τα πληρεξούσια άτομα. Ο εσωτερικός εχθρός της ανατροπής ας ορθώσει τ΄ ανάστημα του.

Δεν θα επιτρέψουμε σε καμιά φαντασιόπληκτη κυράτσα να προσβάλλει την τιμή και την ιστορία του Ε.Λ.Α. Αν η Σοφία Κυριακίδου συνεχίσει το παραλήρημα και τις ψευτιές της θα της ξεριζώσουμε την γλώσσα, όπως και σε κάθε επίδοξο «πολυλογά» στο μέλλον. Να το θυμούνται αυτό όλοι οι περίοικοι της περιοχής που αυτοβούλως θα θελήσουν να δώσουν πληροφορίες. Γνωρίζουμε τα ονόματα τους και τα κουδούνια τους, τα΄ αυτοκίνητα τους και τον τόπο εργασίας τους, όπως γνωρίζαμε και τις συνήθειες της κατάπτυστης Σοφίας Κυριακίδου και τους «μοναχικούς» περιπάτους της στην λαϊκή αγορά χωρίς την συνοδεία γοριλλών. Ήταν στην διακριτική ευχέρεια μας να μην την προσεγγίσουμε γιατί τα ψέματα της φανέρωναν την ψυχική διαταραχή της. Δεν θα εφαρμόσουμε το ίδιο με τους υποψήφιους χαφιεδάνθρωπους της περιοχής. Ας το βάλουν λοιπόν καλά στο μυαλό τους οι ρουφιάνοι κάθε είδους, πως μπορεί να κοιμούνται με κλειδωμένες πόρτες αλλά μπορεί να ξυπνήσουν με τρίτο μάτι στο κεφάλι. Τα μεγάλα στόματα κοστίζουν ζωές. Οι αυτόπτες μάρτυρες που δίνουν στοιχεία στην αστυνομία θα αντιμετωπίζονται ως μπάτσοι. Τα θυμάστε τα ντόνατς που είχαμε αναφέρει... συνεχίζουμε να έχουμε ίδια άποψη. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι ρουφιάνοι γίνονται στόχος. Στο παρελθόν η 1η Μάη και ορισμένοι σύντροφοι του.Ε.Λ.Α. είχαν «τιμωρήσει» με βομβιστικές επιθέσεις δύο αυτόπτες μάρτυρες. Αν χρειαστεί θα συνεχίσουμε την καλή δουλειά.

Θέλοντας να ταράξουμε την συνοχή του κράτους με την οξύτητα της επίθεσης, πρέπει να είμαστε σε θέση να διακρίνουμε τις ευρύτερες αντάρτικες στρατιωτικό-πολιτικές εξελίξεις και πιθανές συμμαχίες στο παγκόσμιο στερέωμα. Οι επιθέσεις με ημι-αυτόματα σε αστυνομικά τμήματα της Γαλλίας, οι εκτελέσεις Βρετανών στρατιωτικών από τις αμετανόητες παρατάξεις του Ι.R.Α., οι αντάρτικοι σχηματισμοί στο Μεξικό που συνεχίζουν την επίθεση στα καθεστωτικά στρατεύματα παρ΄ όλη την εκεχειρία της πρωτοπορίας του ΕΖLΝ με το κράτος του Μεξικού, οι αραβικές ένοπλες κομμουνιστικές οργανώσεις που τα σιωνιστικά μίντια τις παρουσιάζουν ως ισλαμικές φονταμενταλιστικές διαστρεβλώνοντας τα λόγια τους(την στιγμή που αυτοί μιλούν για «λαϊκή δικαιοσύνη» τα μίντια μεταφράζουν «ο Αλλάχ είναι μεγάλος») αποτελούν ανοιχτά μέτωπα του ανορθόδοξου ένοπλου αγώνα. Οι διαφορές, οι αντιφάσεις και οι διαφωνίες είναι τεράστιες αλλά γνωρίζουμε πως προκύπτουν απ΄ τις διαφορετικές πολιτιστικές κουλτούρες και τις γεωπολιτικές συνθήκες κάθε χώρας. Όμως αυτό δεν μας εμποδίζει να αναβιώσουμε το Αντί-ιμπεριαλιστικό Μέτωπο της δεκαετίας του 1980 μετατρέποντας το σε Επαναστατικό Αντάρτικο Μέτωπο αποκλειστικά επιχειρησιακών βραχιόνων με ανταλλαγή πληροφοριών, σχεδιασμών, οπλισμού, τακτικής, τεχνοτροπίας, στοιχείων με σκοπό να πλήξουμε όσων το δυνατόν περισσότερο τον εχθρό.

Για αρκετούς η ιστορική εμπειρία του αντάρτικου πόλης είναι ένα αυτοκτονικό αδιέξοδο. Για άλλους μια παγίδα που μπορεί να εγκλωβιστεί το πιο υγιές κομμάτι του κινήματος σε μια αυτοκαταστροφική επιλογή. Για εμάς απλά είναι η πιο ευθεία «οδός» να πεις και να πράξεις την υποκειμενική σου αλήθεια. « Είναι η έφοδος στα χειμερινά ανάκτορα, εκεί που ανατέλλουν οι δύο ήλιοι. Ο έναςο τύραννος ζυγός-που σηκώνεται πάνω από κεφάλια που σκύβουν στο διάβα του κι ο άλλος αυτός που υποκλίνεται στο αγέρωχο βλέμμα όσων τολμούν να τον αντικρίσουν κατάματα και τους ζεσταίνει στην περπατησιά τους. Αυτή είναι η διαφορά μας με όσους δεν τολμούν, εμείς καταργούμε τον πρώτο ήλιο. Έτσι ανατέλλει το αντάρτικο πόλης. »(F. Fanon, Τορίνο, 1966)-Για τον σύντροφο αντάρτη Δημήτρη Κουφοντίνα. Ο υπέρτατος σχεδιασμός και το καθήκον ενός αντάρτη πόλης είναι να αποδιοργανώσει το εσωτερικό της χώρας του, να πλήξει την εθνική οικονομία, να κιβδηλώσει την δημόσια εξωτερική εικόνα και να δημιουργήσει διεθνή ανυποληψία, να αποσταθεροποιήσει το σύστημα και να προκαλέσει τον εθνικό διχασμό. Όσο για τις συνέπειες, σ΄ αυτή την ξέφρενη πορεία του ένοπλου αγώνα γνωρίζουμε πως οι φυλακές είναι μπροστά μας. Μπορούμε ν΄ αποδεχτούμε το ενδεχόμενο της σύλληψης, ακόμα και της δολοφονίας μας(αφού δεν πρόκειται να παραδοθούμε έτσι απλά...), ως αποτέλεσμα της δράσης μας. Όμως θ΄ αναγκάσουμε πρώτα την Ελλάδα να ματώσει. Θα κάνουμε το κράτος ν΄ αποκλείσει τις επικίνδυνες περιοχές, οι μπάτσοι θα περιπολούν μέσα σε τεθωρακισμένα, στρατιώτες θα φυλάνε τις πλατείες, το ένδοξο σύμβολο του Ρarabellum 38 θα ξαναγυρίσει στις διαδηλώσεις ενώ αυτοί θα σπάνε πόρτες στα σπίτια για έρευνες εμείς θα τους σπάμε τα κεφάλια, οι αντάρτικες ομάδες θα οργανώσουν την νύχτα και ολόκληρος ο πληθυσμός των αστικών κέντρων θα συνηθίσει να ζει με τους μαύρους καπνούς στον αέρα απ΄ τις βόμβες και τους εμπρησμούς. Θέλουμε να θέσουμε σε ισχύ την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, τον εμφύλιο επαναστατικό πόλεμο. Η ουδετερότητα στο εκτελεστικό απόσπασμα καργιόληδες. Τον λόγο τώρα έχουν τα όπλα και ο ανορθόδοξος επαναστατικός πόλεμος. Γιατί η εξουσία επιβάλλεται αλλά και καταργείται στην κάνη των όπλων.

ΕΝΟΠΛΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ.

«Τι σημασία έχει κι αν μας βρει ο θάνατος; σημασία έχει ότι η κραυγή μας θ΄ ακουστεί κι ένα άλλο χέρι θα βρεθεί δίπλα να πάρει τ΄ όπλο μας κι άλλοι αντάρτες θα ξεσηκωθούν για να πιάσουν το τραγούδι, για ν΄ ακουστεί η καινούργια κραυγή του πολέμου και της επανάστασης» ( Τσε Γκεβάρα).

ΣΕΧΤΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ

Επειδή...το Κράτος δεν μπορεί παρά να σκοτώνει τους αντιστεκόμενους όλων των ηλικιών
Επειδή...οι μπάτσοι ποτέ δεν ήταν και ποτέ δεν θα είναι κάτι άλλο από γουρούνια και δολοφόνοι
Επειδή...οι δικαστές πάντα θα φιλάνε τις κατουρημένες ποδιές των καθαρμάτων που τους χορήγησαν πανεπιστήμιο και καριέρα
Επειδή...Ζωή δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά συνεχή σύγκρουση με τις δυνάμεις που παράγουν θάνατο σε όλες τις μορφές του
Επειδή...το όνειρο των ανθρώπων το αποτελούν οι έμποροι,οι κομματάρχες,οι βιαστές,οι δημαγωγοί,οι ψηφοφόροι και οι καταναλωτές
Επειδή...δεν έχει νόημα η <<φαντασία>> που φιλοδοξεί να πάει στην εξουσία
...γι΄αυτό είμαστε υπερήφανοι που είμαστε...
******************(Α)ΝΑΡΧΙΚΟΙ******************

Άρης Βελουχιώτης

Άρης Βελουχιώτης

Che Guevara

Subcomandante MARCOS

Pancho Villa.

Emiliano Zapata

ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

(ΟΔΟΔΕΙΚΤΗΣ ΠΡΟΣ ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΜΕΛΛΟΝ)

1. ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ Ο ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ – Ο ΠΑΛΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΘΑΜΜΕΝΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΗ ΣΚΟΝΗ ΤΗΣ ΠΛΗΞΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ

2. ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ΑΠΕΚΔΥΟΜΕΘΑ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΜΑΣ ΔΕΡΜΑ – ΟΛΟΓΥΜΝΟΙ ΚΙ ΩΡΑΙΟΙ ΩΣ ΟΝΕΙΡΑ ΕΑΡΙΝΑ, ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΠΡΟΣ AYTO ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΑΝΕΡΩΘΕΙ ΑΚΟΜΑ

3. ΚΥΟΦΟΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ – ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ

4. ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΜΕ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΙΡΙΔΙΖΟΥΣΕΣ ΠΟΜΦΟΛΥΓΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ ΜΑΣ – ΑΝΑΖΗΤΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΤΟΠΟ ΝΑ ΑΠΟΙΚΗΣΟΥΜΕ

5. ΠΥΡΠΟΛΟΥΜΕ ΤΙΣ ΓΕΦΥΡΕΣ “ΠΑΡΕΛΘΟΝ” ΚΑΙ “ΜΕΛΛΟΝ” – ΔΕΝ ΜΑ΄Σ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΤΟ ΧΑΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΑΣ – ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΜΕΤΕΩΡΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΟΥ “ΤΩΡΑ”

6. ΛΕΞΕΙΣ-ΜΟΛΟΤΩΦ ΣΚΑΝΕ ΣΤΑ ΜΥΑΛΑ ΚΑΙ ΠΥΡΠΟΛΟΥΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ – ΠΡΟΣΟΧΗ! ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΥΛΕΚΤΑ ΑΠ’ ΤΗ ΒΕΝΖΙΝΗ

7. ΘΡΥΜΜΑΤΙΖΟΥΜΕ ΤΗ ΒΙΤΡΙΝΑ ΤΟΥ ΕΓΩΙΣΜΟΥ – ΚΑΙΜΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΦΥΛΑΚΙΖΕΙ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ

8. ΟΙ ΚΡΑΥΓΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΟΜΑΤΑ ΜΑΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙΓΑΝΤΙΑ ΚΛΑΔΙΑ –ΔΕΣΤΕ! ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝΟΥΝ ΣΧΟΙΝΙΑ – ΚΑΝΟΥΝ ΚΟΥΝΙΑ – ΓΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΚΡΕΜΟΥΝ ΕΝΑΝ ΧΟΝΤΡΟ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ

9. ΠΩ΄Σ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΝΑ ΔΙΚΑΣΕΙ ΤΗΝ ΑΘΩΩΤΗΤΑ; – Η ΑΘΩΩΤΗΤΑ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΣΕ ΑΧΡΗΣΤΙΑ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

10. ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΦΕΡΕΤΡΑ – Η ΤΑΞΗ, ΤΑ ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΤΟΥΣ

11. ΔΕΣΤΕ! – ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΜΑΣ ΕΓΙΝΑΝ ΦΛΟΓΕΣ! ΨΗΛΑΦΟΥΝ ΤΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ

12. ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΡΑΦΟ – ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΣΤΥΛΟ

13. Η “ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ” ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΠΡΟΠΟΡΕΥΕΤΑΙ ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ – ΞΑΦΝΙΚΑ ΣΧΙΖΕΙ ΤΟ ΦΟΡΕΜΑ ΤΟΥ – ΤΑ ΣΤΗΘΗ ΤΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΠΕΤΟΥΝ – ΣΤΗ ΘΕΑ ΤΟΥ ΑΙΔΟΙΟΥ ΤΟΥ ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΥΠΟΧΩΡΟΥΝ ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΤΕΣ

14. ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΤΕΝΟΜΥΑΛΟΥΣ: ΠΕΤΑΞΤΕ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΣΑΣ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ – ΑΦΗΣΤΕ ΚΕΝΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΑΣ, ΝΑ ’ΡΘΟΥΝ ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΝΑ ΦΩΛΙΑΣΟΥΝ. ΝΑ ’ΡΘΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Η ΑΝΟΙΞΗ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ!

15. ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ: ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ – ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ – ΤΩΡΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ – ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΕΝΤΟΣ ΜΑΣ

16. ΜΕ ΒΟΓΓΗΤΑ, ΣΚΟΤΑΔΙΑ, ΔΑΚΡΥΑ, ΚΡΟΤΟΥΣ, ΚΡΑΥΓΕΣ, ΛΑΜΨΕΙΣ, ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΥΜΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Θ’ ΑΚΟΥΣΤΕΙ ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΠΙΟ ΤΡΥΦΕΡΟ, “Σ’ ΑΓΑΠΩ”

17. ΜΕ ΤΑ ΚΟΥΡΕΛΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΛΙΑΧΤΩΝ ΜΑΣ, Ο ΑΝΕΜΟΣ ΡΑΒΕΙ ΤΟ ΦΟΡΕΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ

18. ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ – ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ – ΓΙΑΤΙ Ο,ΤΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΦΟΒΑΣΤΕ, ΑΥΤΟ ΑΝΑΠΟΤΡΕΠΤΑ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ

19. ΦΟΒΑΣΤΕ ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ΄ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΤΕ – ΕΙΣΤΕ ΕΝΑ ΑΝΟΥΣΙΟ ΟΝΕΙΡΟ – ΜΟΛΙΣ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΘΑ ΔΙΑΛΥΘΕΙΤΕ ΣΑΝ ΠΡΩΙΝΗ ΟΜΙΧΛΗ – Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΑΚΟΜΑ

20. ΘΑ ’ΡΘΕΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΚΟΙΤΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΤΙ ΜΑ΄Σ ΧΡΗΣΙΜΕΥΑΝ

21. ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΑΠΑΞ ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ: Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ – ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΗΝ (ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ) – Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΡΟΥΦΑΕΙ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΜΑΣ – ΛΕΗΛΑΤΕΙ ΤΗ ΖΩΗ

22. ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΤΟ, ΠΕΤΥΧΑΙΝΕΙ! ΕΜΦΑΝΙΣΤΕ ΚΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΝΟΙΓΟΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΒΛΕΦΑΡΑ

23. ΖΩ ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ, ΑΝΑ ΠΑΣΑ ΣΤΙΓΜΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΩ ΚΟΣΜΟΥΣ – Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ Ή ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΗΤΙΚΗ, Ή ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ

24. ΔΕΣΤΕ! ΜΕΣΑ ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΚΑΠΝΟΥΣ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΓΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΥΡΠΟΛΗΜΕΝΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ, Η ΣΕΛΗΝΗ ΔΙΑΒΑΙΝΕΙ ΑΤΑΡΑΧΗ – ΑΦΟΥΓΚΡΑΣΤΕΙΤΕ! ΜΕΣΑ ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΚΡΟΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ, ΜΙΑ ΑΠΟΚΟΣΜΗ ΜΕΛΩΔΙΑ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ

25. ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΥΚΟΥΛΩΜΕΝΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΙΣ ΒΡΩΜΙΚΕΣ ΚΟΥΒΕΡΤΕΣ ΤΗΣ ΑΝΙΑΣ, ΔΕΝ ΕΥΡΙΣΚΑ ΛΟΓΟ ΝΑ ΣΗΚΩΘΩ ΑΠ’ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ – ΞΑΦΝΙΚΑ ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΝΑ ΦΤΙΑΞΩ ΕΝΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΠΕΤΑΧΤΗΚΑ ΟΡΘΙΟΣ

26. ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΕΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, ΕΧΕΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ – ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΖΕΙ


ο αγώνας ενάντια στην λήθη είναι αγώνας ενάντια στην εξουσία (Α)

ο αγώνας ενάντια στην λήθη είναι αγώνας ενάντια στην εξουσία (Α)

"ΦΑΝΤΑΖΕΤΕ ΩΡΑΙΟΙ ΠΝΙΓΜΕΝΟΙ ΜΕΣ ΣΤΑ ΧΡΕΗ... ...ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΙΟΙ"

"ΦΑΝΤΑΖΕΤΕ ΩΡΑΙΟΙ ΠΝΙΓΜΕΝΟΙ ΜΕΣ ΣΤΑ ΧΡΕΗ... ...ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΙΟΙ"

Θα ΜΑΣ ΗΡΕΜΗΣΕΙ ΜΟΝΟ η ΛΕΥΤΕΡΙΑ ! ! !