"Αφθονία Απραξίας"

...γεμίζουν οι ζωές σας
με τα γεμάτα ράφια(;)
το γεμάτο ντεπόζιτο του χρεωμένου από όνειρα αυτοκινήτου σας(;)
με το δερμάτινο πρόσφατα αγορασμένο πορτοφόλι σας(;)
με την άνεση του καναπέ ή της πολυθρόνας σας να αποθεώνεται τον ύψιστο θεό σας(;)
γεμίζουν με υποχρεώσεις και άγχος
αντικαθιστούν τον κόκκινο ουρανό που κάποτε καθρέφτιζε την επιμονή για το άγνωστο
με τα σιγοψυθιρισμένα λόγια που έκανε τον αέρα ζωντανό όταν έμπαινε με καλοσύνη από τις μπαλκονόπορτες που όλοι κάποτε μα κάποτε αφήνατε ανοιχτές
Όχι από φόβο μήπως παγώσετε
αλλά από ανάγκη να ζεστάνετε τους γείτονες
αυτών κάποτε τους χαμογελούσατε
τους δίναμε τη γλυκιά γεύση της προσμονής και της ελπίδας και του χαρίζατε κάποτε τον καθημερινό κόκκινο παγωμένο ουρανό
τώρα ούτε το όνομα του δεν ξέρετε
ίσως και να μην τον αναγνωρίζετε κάθε πρωί κουβαλώντας αόρατες αλυσίδες παρέα με αυτές τις πνιγερά ηχηρές σιδερένιες μπάλες που βλέπαμε σε παλιές αμερικάνικες ταινίες να κουβαλά ο κάθε ισοβίτης
κάθε ισοβίτης που τύγχανε να ήτανε αθώος
όπως όλοι οι αθώοι
να κουβαλά το δικό του σταυρό του μαρτυρίου
και να πληρώνει ο καθένας το τίμημα που του αναλογεί
μάλλον αρμόζει
αθώοι όλοι για την ζωή τους
αθώοι για την ύπαρξη τους
ένοχοι γιατί γεμίζουν και τα δύο όχι με την πνοή της ελευθερίας
αλλά με τον καπνό μίας τελετουργίας προσβολής ονείρων
μίας μύησης καρκινοφόρας απραξίας λόγων,έργων,ζωών
μίας κύησης προβληματικής,προτετελεσμένης έλλειψης δημιουργίας και αλληλεγγύης
αλλά ούτε με αυτό τον καπνό ακόμα να γεμίσει
η άδεια παντελώς συνείδησή σας
γεμίζουν οι ζωές μας
με τα χαμόγελα της νεράιδας του παραμυθιού
με τις πολύχρωμες καραμέλες που κάνουνε κακό στα δόντια μας
με τα όχι και τα μη της καθημερινότητας μας
με τα πρέπει που δεν πρέπει
με την φρεσκοπλυμμένη μπουγάδα αρωματισμένη με το μαλακτικό που δεν μας προτείνατε
με την παραφωνία μέσα στη μπανιέτα καθώς ξεπλένουμε τις αμαρτίες μας γιατί ξέρουμε πόσες και ποιές είναι αλλά προσπαθούμε να τις πολεμήσουμε
ναι τουλάχιστον εμείς προσπαθούμε
γι΄αυτό μπορεί να αδειάζουμε
αλλά σε κάποια στιγμή μα κάποτε ξαναγεμίζουμε...
(συνεχίζεται...Ίσως)