Η οικονομία αποτελεί βασικό πυλώνα των σύγχρονων εξουσιαστικών καθεστώτων, η πυρινική αρχή των οποίων δεν έπαψε να βασίζεται στην αξία της εκμετάλευσης. Μπορεί ο σύγχρονος καπιταλιστικός κόσμος να μην αποτελείται απο απέραντα φέουδα που κυβερνούν τοπικοί άρχοντες, ή χωριά βιομηχνικές ζώνες όπου ο πληθυσμός είναι και η μηχανή παραγωγής, μπορεί η κατάσταση να περιπλέχθηκε με τον έξυπνο συνδυασμό τόσων και τόσων συστημάτων, με την εμφάνιση του θεάματος να εμποτίζει την ανθρώπινη ζωή και να παρουσιάζει την αναπαράσταση της πραγματικότητας ως πραγματικότητα, μπορεί ο τριτογενής τομέας παραγωγής να αναπτύχθηκε ραγδαία μετατρέπωντας τους «προλετάριους» σε σκύλους που κηνυγάνε λουκάνικα, φέρνοντας στο προσκήνιο την κουλτούρα της καριέρας αλλά η οικονομία ποτέ δεν έπαψε να είναι ένα από τα κυρίαρχα συστατικά της κοινωνίας .
Ολόκληρες κοινωνίες ανεπτυγμένων κρατών παρασιτούν σε βάρος των τριτοκοσμικών χωρών Αφρικής Ασίας ενώ στα μετόπισθεν τους σχηματίζονται μειωνότητες εξαθλιωμένων και αποκλεισμένων κοινωνικών ομάδων που στοιβάζονται σε γκέτο ή παραγκουπόλεις. Παράλληλα η οικονομία επιβάλλει το συστηματικό βιασμό του περιβάλλοντος οδηγώντας μαθηματικά στην απόλυτη καταστροφή χαρακτηρίζοντας τον άνθρωπο ως το πιο παρανοϊκό είδος που γνώρισε η γη.
Δεν είμαστε όμως εδώ ούτε για να θρηνήσουμε με μίζερες πολιτικές φιλοσοφίες αμφιθεάτρων ούτε για να αναλωθούμε σε διαννοουμενίστικες συζητήσεις. Δε διαπιστώσαμε χθές την ποιότητα αυτού του κόσμου. Έχουμε πάρει τις αποφάσεις μας και είμαστε εδώ για να πράξουμε. Να σφίξουμε τα δόντια μας, να καλύψουμε τα πρόσωπά μας και να ξαμολυθούμε έξω για ένα όργιο ξέφρενης κατασροφής και λεηλασίας. Πιστοί στις υποσχέσεις μας αποφασίσαμε να χαρίσουμε με αφηνιασμένη γενναιοδωρία ένα υπέροχο δώρο πολέμου στη Διεθνή Ασφαλιστική Ένωση στο Νέο Κόσμο στην οδό Κουτσονίκα για να επισφραγίσουμε τη συνεργασία της χώρας μας στη διεθνής αποσταθεροποίηση τώρα που η οικονομία παγκοσμίως περνά κλιμακτήριο, και ως ελάχιστο δείγμα αλληλεγγύης στους συντρόφους από το εξωτερικό που έπραξαν αλληλέγγυα στους εξεγερμένους του Δεκέμβρη. Στη Μόσχα, στο Μανχάταν, στις Ισπανικές και Γαλλικές πόλεις, στο Μεξικό, στη Αυστραλία και αλλού οι σύντροφοι ξεπέρασαν τα στεγανά της δράσης εντός συνόρων και ανέπτυξαν μια διεθνή επιθετική αλληλεγγύη. Επίσης χτυπήσαμε και την τράπεζα Κύπρου για την κακοτυχία που είχε να είναι τράπεζα και να βρίσκεται δίπλα στο κεντρικό μας στόχο.
Η επανεμφάνισή μας είναι ενδεικτική των προθέσεων μας. Δεν πρόκειται να λυπηθούμε τίποτα και κανέναν. Απο τα διοικητικά στελέχη μέχρι τα θεσμικά εκτελεστικά όργανα, από τους ρουφιάνους μέχρι τους απαθείς αδίαφορους πολίτες, η επιθετική μας διαστασή θα παίρνει σάρκα και οστά.
Θα είμαστε ανελέητοι σε κάθε εμπόδιο που θα ορθώνεται μπροστά μας. Για μας η επανάσταση δεν είναι ένα αφιέρωμα ημερολογιακού χαρακτήρα κάποιας περασμένης εξέγερσης. Είναι αφιέρωμα στο τώρα και στο πάντα.
Αφιερώνουμε το χτύπημά μας στον αναρχικό Ηλία Νικολάου ,προφυλακισμένο με τις κατηγορίες εμπρησμού εγκαταστάσεων της Δημοτικής αστυνομίας. Η αποφαστικότητά μας ας σε συντροφεύει τις ώρες που τόσο φιλόξενα και απλόχερα σου προσφέρουν η διεύθυνση της ανθρωποαποθήκης με το δουλικό προσωπικό της. Το έχουμε ξαναπεί πώς δεν ξεχνάμε τους αιχμάλωτους του επαναστατικού πολέμου.
Επιπλέον ας είναι η καταστροφή που προκαλέσαμε φόρος τιμής στο Χάρη Τεμπερεκίδη περήφανο και αλύγιστο ως το τέλος της ζωής του, μιας ζωής που πήρε το δρόμο της αξιοπρέπειας έστω και μακριά από τις νοσηρές political correct ιδιοτροπίες ενος «χώρου»
Υ.Γ.1 Τίποτα δεν τελείωσε. Όσο κάποιοι ασφυκτιούν στα δεσμά τους, δαγκώνουν τις αλυσίδες τους, ματώνουν τα χέρια τους από το ξύσιμο στους τοίχους και δεν επαναπαύονται αλλά περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να αιφνιδιάσουν, ο πόλεμος θα συνεχίζεται. Τρανό παράδειγμα η περίπτωση του Βασίλη Παλαικώστα που το πάθος του και η δίψα του για ελευθερία δε μπορεί να μας αφήνει ασυγκίνητους.
Υ.Γ.2 Την νύχτα του χτυπήματος μας στις 6 Μάρτη έκλεισαν τρεις μήνες από την απώλεια του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Δεν είμαστε χριστιανοί να τελούμε μνημόσυνα με ανθοδέσμες και δάκρυα. Τιμάμε τον ενθουσιώδη τσαμπουκά του Αλέξη με τη συνέχιση του πολέμου, του ίδιου πολέμου που του στοίχησε τη ζωή και δεν πρόλαβε καλά καλά να γνωρίσει.
Υ.Γ.3 Όσοι μιλούν ακόμα για αποσπασματικές ενέργειες ή εθελοτυφλούν ή είναι ηλίθιοι. Μετά τον Δεκέμβρη έχει ανοίξει ένας νέος κύκλος επιθετικών ενεργειών που προκαλεί τρόμο στους μπάτσους, άλλοι από τους οποίους αυτοκτονούν, άλλοι αυτοτραυματίζονται απο το θρόισμα των φύλλων και άλλοι παρρακαλούν για μετάθεση σε πόστα γραφείου ενώ οι διαννούμενοι παρατηρούν πανικόβλητοι την χωρίς προηγούμενο βία και διάφοροι δημοσιογράφοι χρεώνουν τα τεκταινόμενα στη διαφθορά και τη χρεωκοπία του πολιτικού και κοινωνικού συστήματος. Σε ολους αυτούς στέλνουμε το εξής μήνυμα:
Ακόμα δεν έχετε δει τίποτα.
Πύρινες Σκιές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου