Άν

του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

Οι ανώνυµοι (ή ψευδώνυµοι) e-βριστές µε τα κεφαλαία γράµµατα στα σχόλια είναι σαν τις αποικίες µυκήτων. Αναπτύσσονται όπου βρίσκουν το κατάλληλο περιβάλλον. Και στην προκειµένη περίπτωση, κατάλληλο περιβάλλον είναι ένα περιβάλλον που κάνει το λάθος να τους ανέχεται. Είναι οι απόγονοι των κατσαπλιάδων, των ταγµατασφαλιτών, των µαυραγοριτών, των Αυριανιστών. Αυτός ο ίδιος υπόνοµος που καταδυναστεύει πάντα τη χώρα και µολύνει τη δηµόσια ζωή µε ένα ιδιότυπο µείγµα άγνοιας, υπερήφανης αµορφωσιάς και φασισµού. Που ανδρώθηκε µε δελτία ειδήσεων όπου του ζητούσαν να βγάλει πόρισµα σε τηλεφωνικά γκάλοπ και µε τηλεπαρουσιαστές που τον έγλειφαν και τον δικαίωναν για να µην τον χάσουν από πελάτη. Μοιραία, κατέληξε να πιστεύει ότι µπορεί να τα κρίνει όλα. Και φυσικά ανακάλυψε το internet.
Έτσι, δεν υπάρχει θέµα ή δηµοσίευµα τα τελευταία χρόνια στο οποίο κάποιος να µη βγάλει την επιθετική αποψούλα του. Με πρόθεση όχι να διαφωνήσει, αλλά να απαξιώσει και να αποκαλύψει συνωµοσίες. ∆ηλαδή µε κίνητρο όχι το διάλογο, αλλά τον εκ του ασφαλούς λιθοβολισµό. Τον απαξιωτικό µονόλογο. Το «γιατί εσύ κι όχι εγώ». Ο παραδοσιακός µικροαστικός φθόνος της ελληνικής κοινωνίας, σε πλήρη ανάπτυξη από τοίχο σε τοίχο.

Το χειρότερο είναι ότι η µόλυνση που προκαλούν έχει αρχίσει να γίνεται εµφανής: να θυµηθούµε πώς µιλάει ο Βερέµης στο Skai µετά από τις επιθέσεις; Τις απειλές για τη ζωή σε Πάσχο Μανδραβέλη, Πέτρο Τατσόπουλο και άλλους επώνυµους στοχοποιηµένους αρθρογράφους που λένε ακόµα τη γνώµη τους κόντρα στις απαιτήσεις και τους αφορισµούς του όχλου; Το απεγνωσµένο «...κανένας άνθρωπος µε αγαθές προθέσεις, µε νου και σκέψη δεν µπορεί να αντέξει όλη αυτή τη βία, όλη αυτή τη δυσοσµία» που έγραφε η Αφροδίτη Αλ Σαλέχ, πρόσφατα, στο προφίλ της στο Facebook; Μορφωµένοι άνθρωποι, µε γνώση του αντικειµένου τους φοβούνται να πουν µια άποψη καθαρή, µην τυχόν και προσελκύσουν την οργή των φανατικών!

Γιατί αυτό ακριβώς θέλει η τροµοκρατία τους: να σε κάνει να φοβάσαι µε την ιδέα ότι αν υπερβείς τα όρια που αυθαίρετα σου επιτρέπουν εκείνοι, θα υποστείς τις συνέπειες! Γι’ αυτό και σου δίνουν την εντύπωση ότι παραµονεύουν παντού. Και κάθε µεγάλο θέµα, που θα µπορούσε µέσω της «διαδραστικότητας» του µέσου να προκαλέσει έναν κανονικό διάλογο, τελικά καταλήγει σε κραυγές, αφορισµούς και υστερία. ∆ηλαδή στο βόθρο που τους βολεύει. Στην έδρα τους. Γι’ αυτό προκαλούν µε κάθε τρόπο την προσοχή σου. ∆ιότι αν τους τη δώσεις, έχουν ήδη κερδίσει. Ναι, είναι ακριβώς όπως µε το γουρούνι και τη λάσπη: όταν παλεύεις µε ένα γουρούνι, λασπώνεστε κι οι δύο, αλλά το γουρούνι το ευχαριστιέται. Ε, το ίδιο συµβαίνει και µε τους e-βριστές.

Πράγµατι, οι τρωγλοδύτες µε τα κεφαλαία στοιχεία στα σχόλια, την ανορθόγραφη ρητορεία και τα πολλά θαυµαστικά, είναι ένα κοµµάτι της πραγµατικότητας. Αλλά ας µην ξεχνάµε ότι είναι ένα πολύ µικρό κοµµάτι της. Που, όπως και οι µύκητες, καταλήγει να µολύνει τα πάντα. Από εκεί ξεκινάει και η άρρωστη ατµόσφαιρα που αποπνέει η blogόσφαιρα.

Ξαφνικά, µοιάζουν να µπαίνουν στην εικόνα και να διαµορφώνουν την ατζέντα του δηµοσίου διαλόγου άνθρωποι που αν τους έβλεπες στην κανονική ζωή δεν θα τους έδινες σηµασία. Ας µην ξεχνάµε: τα «Ουστ ρεεεε!» και οι παρόµοιες κραυγές, δεν προέρχονται από νοήµονες ανθρώπους που τους πνίγει η αγανάκτηση. Στην πραγµατικότητα είναι αυτοί οι καθυστερηµένοι που βλέπουµε στις κερκίδες ενός γηπέδου. Που φωνάζουν σε όλη τη διάρκεια του µατς, για να ξεσπάσουν για µια ολόκληρη ζωή που περνάνε µέσα στην ανυπαρξία.

Οπότε, µε τους τραµπούκους να γκαρίζουν διαρκώς, οι νοήµονες αναγνώστες (δηλαδή αυτοί που δεν αντιµετωπίζουν το internet σαν υποκατάστατο του σεξ που τόσο τους λείπει) αρχίζουν να απέχουν. Για ποιο λόγο να συµµετέχεις σε ένα διάλογο όπου, ό,τι και να πεις, θα εισπράξεις χουλιγκάνικες βρισιές;

Η µόνη λύση είναι να τους βγάλουµε από τη ζωή µας. Με τον ίδιο τρόπο που δεν αφήνεις την πόρτα του σπιτιού σου ανοιχτή το βράδυ, δεν χρειάζεται να αφήνεις και την πόρτα του profile σου. Πάνω δεξιά υπάρχει ένα κουµπί που γράφει “block”. Αρκεί για να τους αποµακρύνεις από τις σελίδες σου στο Facebook και από followers στο Twitter. Αρκεί η µη έγκριση των σχολίων-οχετών τους για να αφήσουν ήσυχο το site που δοκιµάζουν να καταλάβουν. Στο κάτω-κάτω η µισή blogόσφαιρα είναι γεµάτη από τους όµοιούς τους, όπου µπορούν να ξεχαρµανιάζουν επ’ άπειρον. Αλλά όλα τα σοβαρά sites παγκοσµίως έχουν σταµατήσει να δέχονται την τοξικότητά τους.

∆εν πρόκειται για λογοκρισία. Στην πραγµατικότητα πρόκειται για αβρότητα και σεβασµό προς τους νοήµονες σχολιογράφους οι οποίοι µπήκαν στον κόπο να γράψουν κάτι που δεν είναι επιπέδου Νεάτερνταλ. Και ας µην ανησυχούν οι administrators. Mακροπρόθεσµα η απολύµανση των trolls οδηγεί σε διαφύλαξη του ίδιου του µέσου από τη γάγγραινα. Στο κάτω-κάτω, το internet δεν είναι τηλεόραση για να τους έχει τόσο µεγάλη ανάγκη για νούµερα. Και εν πάση περιπτώσει, κανένα µέσο στην ιστορία δεν επιβίωσε για πολύ όταν σταµάτησε να απευθύνεται στους νοήµονες και κατάντησε αποκλειστικά αποικία από τραµπούκους και τρωγλοδύτες.

Υ.Γ. Ναι, θα παρακαλούσα τα σχόλια να είναι κλειστά. Όσοι έχει νόηµα να καταλάβουν, θα καταλάβουν. Οι άλλοι, ας ξεσπάσουν στους οµοίους τους. Όχι εδώ.

Αναδημοσίευση από την Athens Voice, 22/02/2011

"Εσύ τι φαντάζεσαι όταν βλέπεις ειδήσεις;"

Ο Άγγελος Σπάρταλης παρουσιάζει ένα φίλμ δεκαοκτώ λεπτών (παραγωγής 2006), με θέμα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και αφορμή ένα τραγικό περιστατικό που κατέγραψαν πριν μερικά χρόνια, στην Κρήτη.

Εκεί, κατά την διάρκεια ενός οικογενειακού καβγά, ένας μεσήλικας πατέρας πέταξε την κούνια του μωρού του, με το ίδιο μέσα. Η πράξη του είχε ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό του παιδιού. Τα δελτία ειδήσεων έδωσαν μεγάλη έκταση στο γεγονός αυτό, κάτι που ενόχλησε τον σκηνοθέτη, ο οποίος δημιούργησε αυτήν την ταινία μικρού μήκους, με κύριο σκοπό να χτυπήσει τα ΜΜΕ με τα δικά τους μέσα, όπως δήλωσε.

Έτσι, παίρνοντας δυο χαρτόκουτα, έφτιαξε ένα σπίτι, μερικά ανθρωπάκια καθώς κι έπιπλα. Αυτό είναι και το απλό σύμπαν της ταινίας, ένα μικροαστικό, λιτό διαμέρισμα μίας τριμελούς οικογένειας. Η υποτυπώδης υπόθεση ξεκινά με τον άντρα να παρακολουθεί ειδήσεις, όταν ξαφνικά βγαίνει μέσα από την οθόνη η παρουσιάστρια, η οποία είναι «κολάζ» πέντε γνωστών δημοσιογράφων.

Κάπου εκεί ξεκινά η... τσόντα! Η σύζυγός διακόπτει τη «συνεύρεση», αλλά ο τύπος οργίζεται και ξεσπά σε o,τι βρει.


Σημείωμα σκηνοθέτη:

«Επαναστατικός κινηματογράφος είναι το ντοκιμαντέρ, η τσόντα και η επιστημονική φαντασία.

«Επαναστατικός» γιατί κάποτε θα καταστρέψει αυτόν τον κόσμο.
«Επαναστατικός» γιατί διατηρεί μία αρνητικότητα προς την κοινωνία η οποία δεν είναι υστερική γκρίνια αλλά εγγενής θετικότητα για τη δημιουργία του νέου κόσμου. «Επαναστατικός» γιατί αντανακλά την ουτοπία και όχι τη δυστοπία και θα φέρει νέα πράγματα τα οποία ακόμη δεν ξέρουμε τι είναι. Για αυτούς τους λόγους, το ντοκιμαντέρ, η τσόντα και η επιστημονική φαντασία είναι Επαναστατικός κινηματογράφος.

Εγώ επιστημονική φαντασία δεν κάνω, δεν έχω κάνει μέχρι τώρα, δεν ξέρω πως γίνεται. Για αυτό θα σας δείξω μόνο ντοκιμαντέρ και τσόντα.

Η ταινία είναι μία κριτική στα Μ.Μ.Ε. με τον δικό τους τρόπο».

από : TVXS

Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΣΑΣ ΜΙΛΑΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΛΤΙΑ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Οι σύγχρονοι δούλοι ας μην ψάχνουνε δικαιολογίες και ας μην κρύβονται στην αδιαφορία και στην απραξία του καναπέ...

Ας πάρει ο ΚΑΘΕΝΑΣ τη ζωή στα χέρια του...
ΜΕΧΡΙ βέβαια να κάνει καρίερα και να γίνει αφεντικό...(;)
ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ...ΕΠΙΔΟΜΑ ΜΑΛΑΚΑ

ΧΤΕΣ Η ΑΙΓΥΠΤΟΣ ΣΗΜΕΡΑ Η ΛΙΒΥΗ - Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΑΥΡΙΟ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ

ΧΤΕΣ Η ΑΙΓΥΠΤΟΣ ΣΗΜΕΡΑ Η ΛΙΒΥΗ - ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙ

Η Λιβύη σε αδιέξοδο από το «πείσμα της καμήλας»

Χωρίς φως παραμένει το τούνελ της κρίσης στην αιματοκυλισμένη Λιβύη. Επί 40 έτη στην εξουσία της χώρας, ο Μοαμάρ Καντάφι δείχνει να μην υπολογίζει τίποτα μπροστά στη διατήρηση του θώκου του. Ο διεθνολόγος Αλέξανδος Κούτσης εστιάζει στον «πονοκέφαλο» της Δύσης, στο ρόλο του πετρελαίου και στο ανέκδοτο με το Μουμπάρακ το οποίο αποτυπώνει τη ματαιοδοξία μακρόπνοων ηγετών. Ακολουθεί η ανάλυση στο tvxs.gr.

Ποιες είναι σήμερα (Παρασκευή) οι πιθανές διέξοδοι από την κρίση στη Λιβύη;

Αυτή είναι μία δύσκολη απάντηση, δεδομένου ότι ο Καντάφι χαρακτηρίζεται από το «πείσμα της καμήλας». Δεν πρόκειται να αποχωρήσει οικειοθελώς. Και μάλιστα είναι διατεθειμένος να αιματοκυλίσει τη χώρα ακόμη περισσότερο, προκειμένου να εξοντώσει τους αντιπάλους του.

Παράλληλα, στη Λιβύη δεν υπάρχει θεσμός ο οποίος θα μπορούσε να τον εκτοπίσει. Στην Αίγυπτο υπήρχε ο στρατός, ο οποίος αναγκάστηκε να αναλάβει την απομάκρυνση του Μουμπάρακ από την εξουσία. O λαός τον δέχτηκε ως έναν προσωρινό αντικαταστάτη. Ο Καντάφι όμως είχε φροντίσει εδώ και 40 χρόνια να στερήσει από το στρατό εξουσίες που θα τον καθιστούσαν ισχυρό και απειλητικό. Οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας είναι σήμερα υπό το δικό του έλεγχο.

Όπως περιγράφετε την κατάσταση, δεν αποκλείεται να κρατηθεί τελικά στην εξουσία ο Καντάφι.

Είναι μία πιθανή εκδοχή. Τώρα, τι θα προκύψει αν παραμείνει, ποια κατάσταση θα διαμορφώσει ένας ενδεχόμενος διεθνής αποκλεισμός του -αν και ο παράγοντας του πετρελαίου είναι καθοριστικός- ή αν ο ίδιος θα κρατηθεί στην εξουσία προσωρινά και στη συνέχεια θα αποσυρθεί για να τον διαδεχθεί ο γιος του, είναι εξελίξεις τις οποίες δεν μπορούμε να προβλέψουμε.

Πώς ερμηνεύετε τη στάση των δυτικών χωρών και σε ποιο βαθμό θεωρείτε ότι αυτή μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις; Αναφερθήκατε ήδη και στο ζήτημα της πετρελαϊκής εξάρτησης.

Πράγματι, κυρίως η Ευρώπη είναι εξαρτημένη από τα αποθέματα πετρελαίου της Λιβύης τα οποία μάλιστα είναι πολύ καλής ποιότητας. Και οι ΗΠΑ εμπλέκονται ωστόσο έχουν εναλλακτικές στην Αφρική, όπως η Νιγηρία, η Αγκόλα κλπ.

Η Δύση, όπως και στην περίπτωση της Αιγύπτου, βρέθηκε μπροστά σε μια πολύ μεγάλη έκπληξη. Μην ξεχνάμε πώς ξεκίνησε η όλη υπόθεση. Συνελήφθη δικηγόρος ο οποίος είχε αναλάβει την έρευνα και την κατηγορία ότι κατά τη διάρκεια εξεγέρσεων στις φυλακές το 1996 είχαν σκοτωθεί 1000 άτομα στο πλαίσιο των αστυνομικών επιχειρήσεων, με αποτέλεσμα να ξεσηκωθούν οι συγγενείς των θυμάτων. Με αυτή την αφορμή ξεκίνησε η εξέγερση, καθώς υπόβοσκε βέβαια εδώ και χρόνια μεγάλη δυσαρέσκεια, αφού τα μεγάλα έσοδα της χώρας από το πετρέλαιο δεν κατέληγαν στις λαϊκές μάζες, αλλά πλούτιζαν κυρίως μία μικρή ομάδα της ελίτ που βρισκόταν γύρω από τον Καντάφι.

Η διεθνής κοινότητα είναι λίγο «μουδιασμένη» μετά την εμπειρία της στο Ιράκ, από το οποίο δεν μπόρεσε να απεμπλακεί εύκολα. Τίθεται πλέον το δίλημμα: «αν μπούμε στη Λιβύη θα μπορέσουμε να απεγκλωβιστούμε ή θα επαναληφθούν καταστάσεις τύπου Ιράκ;». Εξού και ο δισταγμός για στρατιωτική εμπλοκή. Άλλωστε, υπάρχουν ακόμη πολλοί Ευρωπαίοι στη Λιβύη, οι οποίοι σε μια τέτοια περίπτωση θα κινδύνευαν. Επιπλέον, πρέπει να προηγηθεί αντίστοιχη απόφαση από τον ΟΗΕ.

Οι αραβικές χώρες πώς προσεγγίζουν τις εξελίξεις στη Λιβύη;

Ανέκαθεν θεωρούσαν τον Καντάφι «τρελό». Εκτιμώ πως δεν θα στεναχωρηθεί κανείς αν τον δει να απομακρύνεται από το προσκήνιο. Και φυσικά υπάρχει αγανάκτηση για το αιματοκύλισμα. Όπως και να’ χει, τα αραβικά κράτη επιθυμούν να περιλαμβάνονται σε οποιαδήποτε λύση προωθηθεί για το θέμα της Λιβύης. Θα επιδιώξουν να συμμετέχουν στις διαδικασίες, έτσι ώστε να ασκούν και τα ίδια επιρροή.

Γενικότερα, πάντως, κυκλοφορεί αυτή την περίοδο ένα ανέκδοτο στην Αίγυπτο το οποίο είναι ενδεικτικό και της περίπτωσης Καντάφι, δηλαδή ανθρώπων στην εξουσία που δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα. Λέει ο Μουμπάρακ σε κάποιον: «Δεν μπορώ να καταλάβω. O λαός μου λέει συνέχεια ‘αντίο’. Γιατί; Πού θα πάνε όλοι;»...

ΜΕΘΑΜΕ ΜΕ ΤΟ ΓΛΥΚΟΠΙΟΤΟ ΚΡΑΣΙ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΚΕΡΑΤΑΔΕΣ

ΔΗΛΩΝΩ ΕΘΝΙΚΟΦΡΩΝ (ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ - Μάιος '84)

ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ 23-02-2011 (ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ)

ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ " Έξω από τα Δόντια "

" Στην τηλεοπτική εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου,η ευφράδεια,τα επιχειρήματα,
η γνώση και ο πειθαρχημένος και χειμαρώδης λόγος της Λιάνας Κανέλλη,
εναντίον στους υποστηρικτές αλλά και στους φταίχτες της σημερινής αλλά και
παρελθοντικής κατάστασης,κάνουν την εμφάνισή τους,με ένα μονόλογο "ΦΩΤΙΑ".
Όπου κανένας δεν μπορεί,τολμάει να την αντικρούσει.
Άπραγος και σιωπηλός ο κ.Χρυσοχοίδης και
ψεύτης,κλέφτης και εγκληματίας ο κ.Μίχαλος των βιομηχάνων.
Αποδυκνείει περίτρανα ότι πέρα από το λεκτικό βιασμό...
"Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει μα κόκκαλα τσακίζει"!!!
Αρκεί να τη χρησιμοποιείς!!! "

Επεισόδια στην Αθήνα 23-02-2011 (ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ)

Το κράτος νομοθετεί και καταστέλει...
Η κοινωνία αντιστέκεται και ανατρέπει...
Η εξουσία έχοντας χάσει ακόμα και τα ελάχιστα κοινωνικά της στηρίγματα
προσπαθεί να επιβιώσει μέσα από την απροκάλυπτη καταστολή. Δεκάδες
αγωνιστές σέρνονται στις φυλακές κάτεργα του κράτους, πόλεις ολόκληρες
αντιμετωπίζουν στρατιωτικού τύπου εισβολές (Λευκίμμη, Κερατέα), νέα σκληρότερα
μέτρα είναι πρό των πυλών, ενώ οι απεργίες χαρακτηρίζονται παράνομες, στιγμές
μετά την εξαγγελία τους, και η επιστράτευση πλανάται διαρκώς πάνω από τους απεργούς εργαζόμενους.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ έχουμε χρέος να βάλουμε τέλος σε αυτή την θηριωδία, έχουμε υποχρέωση να ανατρέψουμε το σύστημα και πάνω από όλα να βάλουμε τις βάσεις για ένα κόσμο δίκαιο και ανθρώπινο...

(http://athens.indymedia.org/?lang=el)

ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΗΡΘΕΝ Η ΩΡΑΝ ΣΑΣ

"ναυτίλος" ΦΥΣΑΕΙ ΚΟΝΤΡΑ

ΟΙ 300 ΤΩΝ ΘΕΡΜΠΟΠΥΛΩΝ

ΘΑ ΝΙΝΗΣΟΥΜΕ...

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 23 ΦΛΕΒΑΡΗ

ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ...

*ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΧΡΕΩΘΗΚΑΤΕ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
*ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΤΖΟΓΑΡΑΤΕ ΣΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ
*ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΓΛΥΨΑΤΕ ΚΑΤΟΥΡΗΜΕΝΕΣ ΠΟΔΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΛΕΥΤΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ
*ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΣΥΝΗΘΙΣΑΤΕ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ ΟΤΑΝ Ο ΔΙΠΛΑΝΟΣ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΤΗ ΦΩΝΗ ΣΑΣ
*ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΣΥΝΗΘΙΣΑΤΕ ΣΤΗ ΖΕΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΙΓΑΛΙΑ ΤΟΥ ΚΑΝΑΠΕ
*ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΑΤΕ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Ή ΠΑΣΟΚ
*ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΕΤΕ ΠΑΣΟΚ Ή ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
*ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΞΕΠΟΥΛΗΘΗΚΑΤΕ ΣΤΟΥΣ ΜΕΣΙΤΕΣ ΓΙΑ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΦΡΕΣΚΟΓΥΑΛΙΣΜΕΝΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΦΥΛΑΚΗΣ
*ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΔΑΣΚΕΤΕ ΥΠΟΤΑΓΗ,ΡΟΥΦΙΑΝΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ
*ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΑΘΑΤΕ ΝΑ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΤΕ ΜΑΥΡΑ
*ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΑΘΑΤΕ ΝΑ ΣΚΥΒΕΤΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
*ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΘΑΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΣΑΣ
*ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ

.....................................................
...............................................
........................................
.............................
........................
..................
.............
........
......
....
*ΕΣΕΙΣ ΤΩΡΑ ΔΙΑΛΕΞΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΑΡΚΙΖΑ...

1

2

3

4

5

6

7(;)

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ...ΚΑΤΙ ΘΑ ΕΧΕΤΕ ΝΑ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΕ...*ΕΣΕΙΣ

ΧΡΟΝΗΣ ΜΙΣΣΙΟΣ

"Η γλώσσα αγαπητέ μου,όπως και το συναίσθημα και οι ευγενικές χειρονομίες είναι τα μόνα που μας απόμειναν για να ξαναβρούμε τη φαντασία μας।

Τη δυνατότητα να ξαναονειρευτούμε.
Τη δυνατότητα της ατομικής μας ελευθερίας και ευθύνης.
Γι΄αυτό βάλανε και τη γλώσσα στον Προκρούστη.
Και από πολυσήμαντη ανθρώπινη λειτουργία προσπαθούν να την μετατρέψουν σε απλό παραγωγικό εργαλείο.

Μέσα από την απλούστευση σιγά-σιγά καταργούν το ζωντανό κυκλοφοριακό σύστημα της γλώσσας,όπου οι λέξεις είναι εκδηλώσεις του πνεύματος,του συναισθήματος και της συγκίνησης.

Δηλαδή...

Λέξεις φορτισμένες με τη μέγιστη έκφραση "Ενέργεια¨και "Σαφήνεια".

Και στη θέση τους,τάχα για οικονομία,κατασκευάζουν έτοιμα σχήματα και συνθήματα που απονευρώνουν τη σκέψη,σκοτώνουν τη φαντασία.Χαλαρώνουν μέχρι να εξαφανίσουν τη σχέση μεταξύ σκέψης και συναισθήματος.
Διαλύουν και σκορπούν κάθε ψυχική ένταση...

Έτσι η γλώσσα παύει να είναι έκρηξη...
Τσακμάκισμα σκέψης και συναισθήματος...
Παύει να είναι περιπέτεια...
Παύει να είναι έκφραση του φορέα της...
Παύει να είναι επικίνδυνη για την εξουσία και το σύστημα...

Από ζωντανός οργανισμός και οργασμός,καταντάει ένας τεχνικός κώδικας διαχειριστικής συνεννόησης αλλά χωρίς νόηση.

Θαρρείς πώς δεν ξέρουνε,πως περιορισμός στη γλώσσα,σημαίνει περιορισμός στη σκέψη,στη φαντασία,στο συναίσθημα,στην παρόρμηση;
Τα ξέρουνε οι καριόληδες γι΄αυτό ξηγιούνται έτσι.

Είναι το άλλο σκέλος της υποταγής.

Ψιλοδουλεμένο μέσα από πείρα αιώνων όλων των εξουσιών.Και είναι ένα από τα πιο επικίνδυνα εφευρήματα της σύγχρονης εξουσίας γιατί σκοπεύει να νεκρώσει αυτό το θαυμάσιο δώρο που λέγεται μυαλό.Να καταργήσει την ερωτική του σχέση με το συναίσθημα,με την φαντασία και την παρόρμηση.Την εφηβεία του και την παρθενική σχέση του με τις πραγματικότητες,την ξέχωρη,την μοναδική και ταυτόχρονα αρμονική σχέση του με τον κόσμο.
Όπως με την ηθική,την ευταξία,την ευπρέπεια,υποτάσσουν την εξέγερση του σώματος και τις παρορμήσεις του για να μας μετατρέψουν από ελεύθερους ανθρώπους σε αντικείμενα παραγωγής και κατανάλωσης υλικών αγαθών.

Από ελεύθερους πολίτες σε ενεργούμενα...
Από δημιουργούς σε θεατές...
Από ερωτικούς ανθρώπους σε πολεμιστές..."

-------------------------------------------------------------------------------------------------

"Η ζωή μας μια φορά μάς δίνεται, άπαξ, που λένε, σα μια μοναδική ευκαιρία. Τουλάχιστον μ' αυτήν την αυτόνομη μορφή της δεν πρόκειται να ξαναυπάρξουμε ποτέ.

Και μείς τί την κάνουμε, ρε αντί να την ζήσουμε;

Τί την κάνουμε;
Τη σέρνουμε από δω κι από κει δολοφονώντας την...

Οργανωμένη κοινωνία, οργανωμένες ανθρώπινες σχέσεις.

Μα αφού είναι οργανωμένες, πώς είναι σχέσεις;

Σχέση σημαίνει συνάντηση, σημαίνει έκπληξη, σημαίνει γέννα συναισθήματος, πώς να οργανώσεις τα συναισθήματα...

Έτσι, μ'αυτήν την κωλοεφεύρεση που τη λένε ρολόι, σπρώχνουμε τις ώρες και τις μέρες σα να μας είναι βάρος, και μας είναι βάρος, γιατί δε ζούμε, κατάλαβες;

'Ολο κοιτάμε το ρολόι, να φύγει κι αυτή η ώρα, να φύγει κι αυτή η μέρα, να έρθει το αύριο, και πάλι φτου κι απ'την αρχή.

Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που θα τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα σκατά και τα σκουπίδια που μας πασάρουν σαν "αξίες",σαν "ανάγκες",σαν "ηθική", σαν "πολιτισμό".

Κάναμε το σώμα μας ένα απέραντο νεκροταφείο δολοφονημένων επιθυμιών και προσδοκιών, αφήνουμε τα πιο σημαντικά, τα πιο ουσιαστικά πράγματα, όπως να παίξουμε και να κουβεντιάσουμε με τα παιδιά και τα ζώα, με τα λουλούδια και τα δέντρα,να παίξουμε και να χαρούμε μεταξύ μας, να κάνουμε έρωτα, να απολαύσουμε τη φύση, τις ομορφιές του ανθρώπινου χεριού και του πνεύματος, να κατεβούμε τρυφερά μέσα μας, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και τον διπλανό μας...

Όλα, όλα Σαλονικιέ τ'αφήσαμε για αυτό το αύριο που δε θα 'ρθει ποτέ...

Μόνο όταν ο θάνατος χτυπήσει κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο πονάμε, γιατί συνήθως σκεφτόμαστε πως θέλαμε να του πούμε τόσα σημαντικά πράγματα,
όπως πόσο τον αγαπούσαμε, πόσο σημαντικός ήταν για εμάς…
Όμως το αφήσαμε για αύριο…

Για να πάμε που,ρε Σαλονικιέ;

Αφού ανατέλλει, δύει ο ήλιος και δεν πάμε πουθενά αλλού, παρά στο θάνατο, και μεις οι μαλάκες, αντί να κλαίμε το δειλινό γιατί χάθηκε άλλη μια μέρα απ'τη ζωή μας, χαιρόμαστε.

Ξέρεις γιατι;

Γιατί η μέρα μας είναι φορτωμένη με οδύνη, αντί να είναι μια περιπέτεια,
μια σύγκρουση με τα όρια της ελευθερίας μας.

Την καταντήσαμε έναν καθημερινό, χωρίς καμμία ελπίδα ανάστασης, θάνατο, διότι αυτός είναι ο θάνατος.
Ο άλλος, όταν γεράσουμε σε αρμονία και ελευθερία με τον εαυτό μας, όταν δηλαδή παραμείνουμε εμείς, δεν είναι θάνατος, είναι μετάβαση, είναι διάσπαση σε μύριες άλλες ζωές, στις οποίες, αν εδώ, σε τούτη τη μορφή ζωής είσαι ζωντανός, αν δε δολοφονήσεις την ουσία σου, εκεί θα δώσεις χάρη και ομορφιά, όπως η Μαρία που φούνταρε προχτές απο την ταράτσα για να μην πεθάνει.

Ήρθανε να την πάρουν και η Μαρία είπε το όχι με τον πιο αμετάκλητο τρόπο. Πήγαμε στην κηδεία της και τι άκουσα τον παπά να λέει: "Χους ει και εις χουν απελεύσει".
Και τότε κατάλαβα πως η Μαρία σώθηκε.
Του χρόνου, όλα τα στοιχεία της, που τα κράτησε ζωντανά σε τούτη τη μορφή ζωής, θα γίνουν πανσέδες, δέντρα, πουλιά, ποτάμια ..."

------------------
ΧΡΟΝΗΣ ΜΙΣΣΙΟΣ
------------------
“Υπάρχουν δυο ειδών επαναστάτες. Αυτοί που πιστεύουν σε έναν άλλο πολιτισμό και θέλουν να ανατρέψουν το σύστημα και αυτοί που είναι εκτός του συστήματος και των απολαβών του και θέλουν απλώς να το καταλάβουν για να μετάσχουν κι αυτοί στο παιχνίδι. Φοβούμαι πως η Αριστερά σήμερα κατάντησε να είναι το δεύτερο είδος”.
------------------
Μέσα σε δυο προτάσεις του ο Μίσιος δίχνει το κατάντημα της “επίσιμης Αριστεράς”. Μιας συμβιβασμένης “αριστεράς” που έχει σπείρει απογοητεύσεις σε αγωνιστές, έχει προδώσει όνειρα και θυσίες έχει στείλει στην ιδιότευση εκατοντάδες δοκιμασμένους στο καμίνι του ταξικού αγώνα επαναστάτες.

Ο Χρόνης Μίσσιος γεννήθηκε στη Καβάλα το 1930, από γονείς καπνεργάτες, και έζησε τα πρώτα παιδικά του χρόνια στα Ποταμούδια, μια γειτονιά γεμάτη πρόσφυγες, καπνεργάτες από τη Θάσο και παράνομους κομμουνιστές κυνηγημένους από τη δικτατορία του Μεταξά. Αυτή τη περίοδο, η οικογένεια του καταφεύγει στη Θεσσαλονίκη, και ο Χ.Μ δουλεύει μικροπωλητής, με κασελάκι στο λιμάνι. Το σχολείο το σταμάτησε στη δευτέρα δημοτικού. Στη κατοχή, ο Ερυθρός Σταυρός στέλνει αποστολές παιδιών σε αγροτικές περιοχές για να τα σώσει από τη πείνα.

Ο Χ.Μ βρίσκεται τσομπανόπουλο στα Γιαννιτσά, απ’ όπου, με το κοπάδι του, περνάει στους αντάρτες που τον χρησιμοποιούν ως σύνδεσμο. Με την απελευθέρωση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, κι από κει και πέρα η ζωή του ακολουθεί τη περιπέτεια της αριστεράς στην Ελλάδα. Οργανώνεται στο Δημοκρατικό στρατό πόλεων, και το 1947, συλλαμβάνεται, βασανίζεται άγρια, και καταδικάζεται σε θάνατο.
Έζησε εννιά μήνες περιμένοντας κάθε πρωί να τον εκτελέσουν, και γλίτωσε το γεγονός χάρη σ’ ένα τυχαίο γεγονός.

Το 1953 αποφυλακίζεται, παρουσιάζεται στο στρατό και στέλνεται στο Μακρονήσι, κι αργότερα στον ’ι-Στράτη, οπού μένει ώς το 1962 που διαλύθηκε το στρατόπεδο, με μικρά διαλείμματα ελεύθερου βίου. Από το 1962 που βγαίνει, δουλεύει ως στέλεχος της Ε.Δ.Α. Η δικτατορία του ’67 τον βρίσκει μέλος της πενταμελούς γραμματείας της Δ.Ν. Λαμπράκη, υπεύθυνο για την οργανωτική δουλειά. Περνάει στη παρανομία από τη πρώτη στιγμή, και μαζί με άλλα στελέχη της Δ.Ν. Λαμπράκη ιδρύουν το Π.Α.Μ.

Το Νοέμβριο του 1967 συλλαμβάνεται και καταδικάζεται από το στρατοδικείο σε δεκαοχτώ χρόνια φυλακή. Και πάλι Αβέρωφ, Κέρκυρα, Κορυδαλλός, ως την αμνηστεία του Παπαδόπουλου, τον Αύγουστο του 1973. Από τότε ζεί ελεύθερος στην Αθήνα.


Τα βιβλία που έχει εκδόσει είναι:

-Τα κεραμίδια στάζουν
-Χαμογέλα, ρε… τι σου ζητάνε;
-Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς
-Το κλειδί είναι κάτω από το γεράνι
-Ντομάτα με γεύση Μπανάνας

Συναυλία Αλληλεγγύης στους 300 ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ,Θεσσαλονίκη,21/02/2011

Την αλληλεγγύη τους στον αγώνα των 300 μεταναστών απεργών πείνας θα εκφράσουν με έμπρακτο τρόπο για ακόμη μία φορά οι καλλιτέχνες συμμετέχοντας στην μεγάλη συναυλία αλληλεγγύης που διοργανώνει στη Θεσσαλονίκη η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους μετανάστες απεργούς πείνας. Στη συναυλία που θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 21/2 στις 20:00 στο άγαλμα Βενιζέλου (σε περίπτωση βροχής στο Πολυτεχνείο) θα συμμετέχουν ο Ευγένιος Δερμιτάσογλου, ο Δημήτρης Ζερβουδάκης, ο Φώτης Θεοδωρίδης, ο Παντελής Θεοχαρίδης, ο Παναγιώτης Καραδημήτρης, ο Βασίλης Λέκκας, ο Γιάννης Λεκόπουλος, το συγκρότημα Λουδίας, ο Γιάννης Μήτσης, η Μαρία Παπανικολάου, ο Κώστας Πρατσινάκης και τα Υπόγεια Ρεύματα.
Σημαντικοί καλλιτέχνες από...
την πρώτη στιγμή της απεργίας πείνας δίνουν τον δικό τους αγώνα μαζί με τους μετανάστες απεργούς πείνας διεκδικώντας νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και μεταναστριών που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, για ίσα δικαιώματα στην εργασία, την εκπαίδευση, την υγεία, τον πολιτισμό. Στην Αθήνα αλληλέγγυοι καλλιτέχνες έχουν ήδη δώσει συνέντευξη τύπου αποδεικνύοντας ότι ο πνευματικός κόσμος δεν σιωπά ενώ παράλληλα οι υπογραφές των καλλιτεχνών που δηλώνουν ότι «Ο αγώνας των μεταναστών είναι αγώνας όλης της κοινωνίας για ελευθερία, ισότητα και δικαιοσύνη» μέρα με τη μέρα πληθαίνουν.
(Οι νέες υπογραφές θα δοθούν στη δημοσιότητα τις επόμενες μέρες)

Ομάδα Τύπου Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης στους απεργούς πείνας

ΑΡΧΕΙΟ ΑΝΑΡΧΟΝ ΚΑΙ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ