ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΖΗΤΗΣΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ
Οι έννοιες της παραγωγής και της κατανάλωσης θεωρούνται κάτι δεδομένο στις δυτικές μητροπόλεις του καπιταλισμού. Δεν αφορούν μόνο προϊόντα αλλά και σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων ή των ανθρώπων και του κόσμου που τον περιβάλει και μέσα τους περιέχουν την εξουσία και την υποταγή. Η παραγωγή και η κατανάλωση της ενέργειας κατέχουν κεντρική θέση στο σύγχρονο τρόπο ζωής. Ένας τρόπος ζωής που έχει ως κινητήρια δύναμή του τον ανθρωποκεντρισμό και τον ωχαδερφισμό. Ένας τρόπος ζωής δομημένος γύρω από υλικά αγαθά που για να εξελιχθεί καταστρέφει ότι υπάρχει γύρω του.
Όμως δε μιλάμε απλά για καταστροφή της φύσης, μέρος της οποίας είναι και ο άνθρωπος. Το πρόβλημα προϋπάρχει και βρίσκεται στη μόλυνση και στην αποστείρωση της σκέψης. Γιατί απλά η απάθεια είναι που μολύνει πρώτα και μετά η τέφρα των εργοστασίων της Δ.Ε.Η.
Τα τελευταία χρόνια ο καπιταλισμός προσπαθεί να δώσει «λύσεις» στα προβλήματα που ο ίδιος δημιούργησε. Μέσα από τη στροφή στο λεγόμενο «πράσινο καπιταλισμό», ακούγονται από Μ.Κ.Ο. μέχρι θεσμικά κόμματα, κριτικές πάνω στην κατανάλωση και στην οικονομία της ενέργειας. Ακούγονται λύσεις για οικονομικούς λαμπτήρες, για φίλτρα στα εργοστάσια για καθαρές μορφές ενέργειας. Αυτό που όμως σκόπιμα παραλείπεται είναι η παραγωγή της ενέργειας και οι πραγματικές ανάγκες για τη χρησιμοποίησή της. Κανείς δε θα αναφέρει την καταστροφή του φυσικού κόσμου για να παραχθεί ενέργεια που θα τροφοδοτήσει τις πλαστές ανάγκες των μητροπόλεων. Κανένας οικολόγος πράσινος, κόκκινος ή μπλε δε θα απαρνηθεί να καλύψει τη μιζέρια της ζωής του και τον κλεμμένο χρόνο με χιλιάδες λαμπάκια που θα στολίζουν τσιμεντένιους δρόμους και χριστουγεννιάτικα δέντρα.
Αρκεί να θυμηθούμε το δάσος της Πάρνηθας που αφέθηκε να κατακαεί προκειμένου να μη βραχυκυκλώσουν οι πυλώνες της Δ.Ε.Η. και μείνει λίγες ώρες χωρίς ρεύμα η Αθήνα ή τους εκατοντάδες σακατεμένους και δεκάδες νεκρούς στα κάτεργα της Δ.Ε.Η. για να καταλάβουμε προς ποια μεριά γέρνει η πλάστιγγα που μετράει την αξιοπρέπεια και την αξία της ζωής σ’αυτή την κοινωνία σε σχέση με την ευημερία και το κέρδος.
Και αυτό γιατί όλα αυτά προϋποθέτουν μια σφαιρική και ριζική κριτική του υπάρχοντος κόσμου. Μια κριτική που δεν αρκείτε μόνο στην πένα και τα δάκρυα για τα καμένα δάση, αλλά οπλίζεται και χτυπάει τις αιτίες. Δεν εκδικούμαστε στο όνομα της φύσης, αλλά πράττουμε αυτό που λένε οι συνειδήσεις μας για την καταστροφή του κόσμου.
ΥΓ. Η προφυλάκιση του συντρόφου Η. Νικολάου προκαλεί ηλεκτρικές εκκενώσεις στο ευαίσθητο νευρικό μας σύστημα.
Κομμάντο Νικολά Τέσλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου