Δεν προκύπτει κάθε μέρα σε βουλευτές του ελληνικού Κοινοβουλίου να αναλαμβάνουν ρόλους ενεργού, μαχητικού ακτιβισμού. Πολύ περισσότερο να το ρισκάρουν, όπως ο 60άχρονος βουλευτής Α' Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ Τάσος Κουράκης, αναπληρωτής καθηγητής Γενετικής της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ. Συμμετέχει στην από θαλάσσης διεθνή ειρηνική... εισβολή στην -αποκομμένη από τον έξω κόσμο, από ξηρά, θάλασσα και αέρα- Γάζα, σπάζοντας το περασμένο Σάββατο νωρίς το βράδυ, μαζί με 43 ακόμα ακτιβιστές τού «Free Gaza Movement», τον αποκλεισμό του ισραηλινού ναυτικού: η -νεκρή πια και θαμμένη- Συμφωνία του Οσλο επέτρεπε στους Παλαιστίνιους ψαράδες της κατεχόμενης Λωρίδας της Γάζας να ανοίγονται μέχρι 20 μίλια μακριά στο πέλαγος. Ο ναυτικός αποκλεισμός του Ισραήλ «κόντυνε» την πρόσβαση στα έξι μίλια από το 2007. Θεωρητικά. Γιατί, κατά καιρούς, και ψαράδες αλλά και περιπολικά της ακτοφυλακής της Παλαιστινιακής Αρχής έρχονται αντιμέτωπα με το ναυτικό του Ισραήλ, συχνά ακόμα κι αν δεν έχουν βγει από τα όρια.
Με συμβολική ή όχι σημασία, είχε αποκτήσει σχεδόν διαστάσεις θρίλερ ο κατάπλους των δύο καϊκιών, του «Free Gaza» και του «Liberty», που έφεραν την ελληνική σημαία -και την παλαιστινιακή, πριν ακόμα μπουν μέσα στα έξι μίλια. Διότι, μέχρι να φτάσουν στο λιμάνι της πόλης της Γάζας (αφού νωρίς το πρωί του Σαββάτου το ισραηλινό υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωσε ότι θα τους επιτραπούν διέλευση και προσέγγιση), και απειλές ότι θα δεχτούν πυρά από τα ισραηλινά πλοία που συμμετείχαν σε ναυτική άσκηση στα διεθνή ύδατα δέχτηκαν, αλλά και μέτρα ηλεκτρονικού πολέμου υπέστησαν, που αχρήστευσαν προσωρινά τα όργανα των πλοίων -κι ας έπλεαν ακόμα στα διεθνή ύδατα. Να προσθέσουμε στα παραπάνω και τη ναυτία από το άτσαλο μποτζάρισμα των δύο καϊκιών. Με δυο λόγια, οι 44 αποφασισμένοι ακτιβιστές «τα είδαν όλα» και εμμέσως το παραδέχεται ο Τάσος Κουράκης, μιλώντας μας από τη Γάζα, λίγο πριν από τον απόπλου και το ταξίδι της επιστροφής:
«Ούτε ήρωας είμαι -λέει- ούτε δυνητικός μάρτυρας. Απλώς εκτελώ το διεθνιστικό μου καθήκον, επειδή είχα την ευκαιρία να το κάνω. Πολλοί άλλοι θα έκαναν το ίδιο σε ανάλογη κατάσταση».
Τι είδατε όταν, έπειτα από όλα αυτά, πλησιάσατε τελικά στο λιμάνι της Γάζας;
«Πριν ακόμα πιάσουμε στο λιμάνι, άρχισαν να έρχονται δεκάδες βάρκες και πλοιάρια, ξέχειλα από κόσμο, άντρες, γυναίκες, παιδιά! Φώναζαν, τραγουδούσαν, έκλαιγαν, ζητωκραύγαζαν! Ανέμιζαν σημαίες, έπαιζαν νταούλια! Επεφταν στη θάλασσα, κολυμπούσαν δίπλα μας, ήθελαν να ανεβούν στα καΐκια! Στην προκυμαία, αμέτρητος ο κόσμος. Ολοι ήθελαν να μας αγκαλιάσουν. Μας έλεγαν "ευχαριστώ" και έκλαιγαν με λυγμούς! Αφού, για να πλευρίσουμε, επενέβησαν τα περιπολικά του λιμενικού των Παλαιστινίων, και μετά Παλαιστίνιοι άνδρες ασφαλείας σχημάτιζαν διάδρομο με τα σώματά τους για να περπατήσουμε! Κυριολεκτικά πήγαν να μας πνίξουν από εκδηλώσεις λατρείας! Ξαφνικά, μπροστά μου μια γυναίκα πήγε να μου προσφέρει ό,τι κρατούσε - λίγο αραβικό ψωμί και αγγουράκια!...».
Πρώτη φορά ταξιδεύετε στη Γάζα;
«Πρώτη στη Γάζα, δεύτερη στην Παλαιστίνη. Πριν από δύο χρόνια, ήμουν στη Δυτική Οχθη, όπου πήρα μέρος σε διαδηλώσεις εναντίον του Τείχους. Συμμετείχα και σε διαδηλώσεις Ισραηλινών ειρηνιστών, στο Τελ Αβίβ».
Τι πιστεύετε ότι συνετέλεσε και τελικά σας άφησαν να περάσετε;
«Η δημοσιότητα και οι κινητοποιήσεις διεθνώς. Ακόμα και αραβικά κράτη, στο παρασκήνιο, έκαναν προσπάθειες για να κάμψουν την ισραηλινή επιθετικότητα. Φανταστείτε να μας χτυπούσαν και να πάθαινε κάτι η 84άχρονη Χέντι Επστιν, από τους επιζώντες του εβραϊκού Ολοκαυτώματος».
Φόβο δεν νιώσατε, ειδικά όταν εξουδετερώθηκαν τα ηλεκτρονικά όργανα των πλοίων;
«Αυτό συνέβη στα ανοιχτά, σχεδόν αμέσως μόλις βγήκαμε από τα χωρικά ύδατα της Κύπρου, αποπλέοντας από τη Λάρνακα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, φοβάσαι σε κάποια άλλη στιγμή. Οταν είσαι μέσα, περνάς σε άλλη σφαίρα...».
Οταν αποπλεύσετε, θα πάρετε μαζί σας Παλαιστίνιους φοιτητές που έγιναν δεκτοί σε πανεπιστήμια στο εξωτερικό, στους οποίους απαγορεύεται από το Ισραήλ να βγουν από τη Γάζα;
«Δεν έχουμε αποφασίσει ακόμα. Για την ώρα, μαζεύω στοιχεία γι' αυτά τα παιδιά, τα ονόματά τους, τις ιστορίες τους. Σκοπεύω να θέσω το ζήτημα στη Βουλή, μόλις επιστρέψω. Αυτά τα παιδιά έχουν γίνει δεκτά σε πανεπιστήμια στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη - και στην Ελλάδα. Είναι απαράδεκτη η απαγόρευση εξόδου τους από τη χώρα».
Κατά πόσο βοηθά το Παλαιστινιακό συνολικά μια τέτοια διεθνής εκδήλωση ακτιβισμού;
«Ξεκίνησε ως συμβολική πράξη, και αυτή τη στιγμή κατέληξε να έχει ανοίξει ένας δρόμος, ώστε οι κυβερνήσεις να αναλάβουν ενέργειες για τον τερματισμό του αποκλεισμού. Οχι μόνον οι δυτικές κυβερνήσεις, αλλά και τα αραβικά κράτη. Ας αναλογιστούν ότι εδώ, πολίτες της Δύσης, των ΗΠΑ και της Ευρώπης έσπασαν τον ισραηλινό αποκλεισμό. Πρέπει κάποτε και οι αραβικές κυβερνήσεις να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στον παλαιστινιακό λαό. Η Γάζα δεν παύει να αποτελεί το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης στον κόσμο και εξακολουθεί να υπάρχει εξαιτίας της επιθετικότητας των Ισραηλινών και της αδιαφορίας των υπολοίπων».*
Της ΝΤΙΝΑΣ ΒΑΓΕΝΑ
ΠΗΓΗ : ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου