7,5 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΓΙΑ ΕΜΠΡΗΣΤΙΚΟ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ ΣΕ ΟΧΗΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ....ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑΚΟΣΣΟΥΛΑΤΣΑΡΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΙ ΩΡΑΙΟΣ...-ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΝΙΚΑΛΑΟΥ:

Κάποιοι συνθηκολόγησαν και κάποιοι άλλοι ένιωσαν ικανοποίηση με τις απανωτές ανακοινώσεις των κυριάρχων περί πάταξης της άνομης βίας, κάποιοι ανακουφίστηκαν στο άκουσμα ότι οι μετανάστες θα διωχθούν και θα φυλακιστούν, λες και η μιζέρια τους, η ζωή γεμάτη δόσεις, θα βρει την λύτρωση της.. Το χειρότερο όμως είναι ότι αυτή η κοινωνία έχει μπολιαστεί από την ιδιώτευση και την απάθεια περιφέροντας τον αργό της θάνατο. Έρμαια των αφεντάδων τους, κάθε λογής ηγετίσκων, εξευτελίζονται, σκύβουν το κεφάλι για λίγα ψίχουλα, χάνοντας πια κάθε αίσθημα δυναμικής και αξιοπρέπειας θυσιάζοντας και τις τελευταίες στιγμές ελευθερίας. Μέσα σε αυτό τον κόσμο που βασιλεύει η παραίτηση και η υποταγή, υπάρχουν περήφανα βλέμματα και ίχνη αξιοπρέπειας που δεν λογαριάζουν κανένα τίμημα και θέτουν την ίδια τους την ζωή σε κίνηση. Όλοι αυτοί, οι παθιασμένοι λάτρεις της άρνησης, παλεύουν στο δρόμο της ελευθερίας. Διαβάτες σε ένα μονοπάτι που οδηγεί στην ατομική και συλλογική απελευθέρωση, πολεμιστές ενάντια στο άδικο, δίνουν το παρόν παντού και πάντα. Με την σειρά μας και εμείς απ ?τα σκοτεινά μπουντρούμια της δημοκρατίας, δίνουμε το δικό μας σινιάλο, αυτό της αμέριμνης συμπαράστασης σε όσους αποφασιστικά είδαν τη ζωή κατάματα και διεκδικούν το αυτονόητο: Την απόλυτη ελευθερία, χωρίς να υποκύπτουμε στα δεσμά της αιχμαλωσίας, χωρίς να κάνουμε ούτε ένα βήμα πίσω.

Ηλίας Νικολάου 16/11/09 από το indymedia

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΗΛΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Κείμενο των συναδέλφων του Ηλία Νικολάου

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ΄ ΤΟ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ ΗΛΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Στις 13/1 συλλαμβάνεται από την Ασφάλεια Θεσσαλονίκης ο συνάδελφός μας Ηλίας Νικολάου, κατηγορούμενος για εμπρηστική επίθεση στην δημοτική αστυνομία Ευόσμου.

Ξυλοκοπείται απ΄τους ασφαλίτες με αποτέλεσμα διπλό κάταγμα στο χέρι του, ενώ φυσικά κανένας αστυνομικός δεν έχει την παραμικρή γρατζουνιά. «Αντίσταση κατά τη σύλληψη» θα πει η αστυνομία. (Λες και υπήρχε περίπτωση να πουν την αλήθεια...)

Ως εργαζόμενοι έχουμε και αυτιά και μάτια. Αρνούμενοι να μπούμε στο βούρκο της ηλιθιότητας, φυσικά και δεν θα πιστέψουμε την αλήθεια της αστυνομίας. Γιατί η αλήθεια της αστυνομίας λέει πως οι ζαρντινιέρες σηκώνονται και ξυλοκοπούν φοιτητές και πως ο Κορκονέας έριξε στον αέρα για εκφοβισμό.

Ο συνάδελφός μας οδηγήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες στις φυλακές Άμφισσας και η αστυνομία κατάφερε να ικανοποιήσει την επιθυμία της για προφυλάκιση του Νικολάου, ενώ εδώ και ένα χρόνο έχουμε δει κινηματογραφικές μεταγωγές- απαγωγές κάθε φορά που ο Ηλίας διεκδίκησε την απελευθέρωσή του.

Απ΄την πλευρά μας έχουμε να πούμε πως είμασταν και θα είμαστε στο πλευρό του.

«ΟΤΑΝ Ο ΜΟΥΣΑΚΑΣ ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΗΝ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ»

(ή αλλιώς...η αστυνομική παράνοια σε διατεταγμένη υπηρεσία...)

Το μεσημέρι της επόμενης μέρας άλλο ένα φοβερό σχέδιο της αστυνομίας εκτυλίσσεται. Ασφαλίτες εισβάλλουν στο σπίτι του Νικολάου και τα ευρήματά τους περιορίζονται (φυσικά) στο ΤΙΠΟΤΑ. Τα πεταμένα και πατημένα βιβλία στο πάτωμα αποδεικνύουν την βαθύτατη αγάπη και εκτίμηση των αστυνομικών για τον γραπτό λόγο...

Λίγη ώρα αργότερα εισβάλλουν στο χώρο που εργαζόμαστε όλοι και αφού μας αναγκάζουν να αποδείξουμε και εγγράφως ποιοί είμαστε, αρχίζουν να ψάχνουν τα πάντα. Αφού δεν βρέθηκαν ούτε καλάσνικοφ στο ρύζι, ούτε βόμβες στη μπεσαμέλ, ούτε πτώματα στο πατάρι, τα ευρήματά τους περιορίστηκαν (φυσικά) στο ΤΙΠΟΤΑ. Σε επίμονες ερωτήσεις σχετικά με το λόγο για τον οποίο γίνεται ο έλεγχος μας ενημέρωσαν πως έχει γίνει ένα πάρα πολύ σοβάρο έγκλημα. Αν μια σπασμένη τζαμαρία στη Δημοτική αστυνομία θεωρείται «σοβαρό έγκλημα» μπορούμε να φανταστούμε τί θα γινόταν αν υπήρχε καμιά πιό σοβαρή περίπτωση : Θα μας κρεμούσαν στα δέντρα ή θα μας διαπόμπευαν με χαρτόνια κρεμασμένα στο λαιμό.

Μεταξύ άλλων τραγελαφικών έκαναν και εξακρίβωση σε πελάτες που το έγκλημα της ημέρας ήταν ότι διάλεξαν να φάνε σούπα...

Και όταν διαμαρτυρηθήκαμε «κύριοι έχετε ψάξει το ίδιο ντουλάπι 3 φορές» η απάντηση ήταν εμπνευσμένη από τις ίδιες δημοκρατικές αρχές του Κορκονέα : «άμα γουστάρω θα ψάξω και 15 φορές...»

(Ευτυχώς δηλαδή που ο Νικολάου δεν δούλευε στον ΟΤΕ όπου θα έπρεπε να κάνουν εξακρίβωση σε 1000 εργαζόμενους και να ψάχνουν το κτίριο για κανένα διήμερο...)

«ΟΤΑΝ ΜΙΑ 83ΧΡΟΝΗ ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΚΟΡΜΟ...»

(ή αλλιώς...πώς να χτίσετε νέους Κορκονέηδες...)

Ταυτόγχρονα με την έφοδο στο χώρο εργασίας του Νικολάου, 30 αστυνομικοί εισβάλλουν στο σπίτι της γιαγιάς του σε χωριό έξω από την Κοζάνη, αναστατώνοντας και τρομοκρατώντας την. Και εκεί τα ευρήματα περιορίζονται (φυσικά) στο ΤΙΠΟΤΑ.

Μένει λοιπόν να αναρωτόμαστε ποιός νοσηρός εγκέφαλος έστειλε 30 αστυνομικούς στο σπίτι μιας ηλικιωμένης κυρίας. Και αναρωτιόμαστε αν έστω και ένας απ’ αυτούς ντράπηκε, άν υπήρξε έστω και ένας απ’ αυτούς που να αρνήθηκε να προχωρήσει σε αυτό τον χυδαίο έλεγχο. ΦΥΣΙΚΑ ΟΧΙ!

Μένει ένα ερώτημα να απαντηθεί: Τί ψάχναν αλήθεια οι αστυνομικοί;

Μάλλον το παραμικρό, μπάς και «δέσει η σάλτσα» σε ακόμα μια κακοφτιαγμένη αστυνομική ιστορία... Παλιά μου τέχνη κόσκινο...

Σε μια εποχή που η αστυνομία προσπαθεί να μπαλώσει τα αίσχη των Κόρκονέηδων είναι αναμενόμενο να στοχοποιηθεί όχι μόνο ο Νικολάου αλλά και το φιλικό, οικογενειακό, συναδελφικό και συντροφικό περιβάλλον του. Όπως ακριβώς έγινε τώρα δηλαδή.

Καταγγέλουμε δημόσια την τελείως μα τελείως άνανδρη εισβολή των αστυνομικών Κοζάνης στο πατρικό σπίτι του Νικολάου και το σπίτι της γιαγιάς του.

Καταγγέλουμε δημόσια την προσπάθεια τρομοκράτησής μας και την εισβολή της αστυνομίας στον χώρο εργασίας μας.

Καταγγέλουμε την προσπάθεια αναβάθμισης μιας σπασμένης τζαμαρίας σε «σοβαρό έγκλημα» για να παρουσιάσει η ΕΛ.ΑΣ. έργο.

Καλούμε όποιον σκέφτεται πραγματικά ελέυθερα και όποιον βαρέθηκε να βλέπει σ αυτή την πόλη τους αστυνομικούς να συμπεριφέρονται ως σερίφηδες στην άγρια δύση στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης, την Τετάρτη 2/12/09 για να συμπαρασταθούμε στον συνάδελφό μας Ηλία Νικολάου.

Εμείς θα είμαστε στο πλευρό του.

Οι συνάδελφοι του Ηλία Νικολάου

Θεσσαλονίκη

27/11/2009


από : athens.indymedia

Παρέμβαση πραγματοιήθηκε απο αλληλέγγυους στην πόλη της Δράμας κατά την έναρξη του Dramaica Youth Festival αναρτώντας πανό στον παρακείμενο χώρο

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ-ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΗΛΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ
ΤΕΤΑΡΤΗ 22/7, 9.00 πμ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΗΛΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

...σχετικά με την υπόθεση του προφυλακισμένου στην Άμφισσα συντρόφου.

Για την Τετάρτη 22 Ιούλη ορίστηκε το 6μηνο συμβούλιο για την υπόθεση εμπρησμού σε γραφεία της δημοτικής αστυνομίας στις 13 του περασμένου Γενάρη στον Ευοσμο Θεσσαλονίκης. Για τον εμπρησμό αυτό κατηγορείται, με 1 κακούργημα και 2 πλημμελήματα, ο αναρχικός Ηλίας Νικολάου που είναι προφυλακισμένος έκτοτε στην Άμφισσα, αρνούμενος τις κατηγορίες και την υποτιθέμενη "επ' αυτοφώρο" σύλληψη την οποία υποστηρίζουν οι ασφαλίτες με τη "μαρτυρία" ενός...(!) από αυτούς. Ο σύντροφος είναι ο ένας από τους 3 διωκόμενους για υπόθεση εμπρησμών, υπόθεση για την οποία είχε προφυλακιστεί πέρσυ και ο αναρχικός Β. Μποτζατζής. Οι 3 τότε, βλέποντας να δρομολογείται μεθοδευμένα και η δική τους σύλληψη από την ασφάλεια Θεσσαλονίκης, είχαν επιλέξει συνειδητά το δρόμο της φυγής. Όταν ο Β. Μποτζατζής αποφυλακίστηκε οι 3 αυτόβουλα εμφανίστηκαν, αφέθηκαν με εγγύηση και περιοριστικούς όρους και 2 μήνες μετά ο ένας τους, ο Ηλίας, βρίσκεται ξανά όμηρος στα χέρια του κράτους. Στο ενδιάμεσο διάστημα η στοχοποίησή του και ο στενός κλοιός παρακολούθησης, γύρω από τον ίδιο αλλά και όλους της υπόθεσης Μποτζατζή, ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής.

Είναι γεγονός πως φυλακίζοντας αγωνιζόμενους συντρόφους η εξουσία επιδιώκει, ανάμεσα σ' όλα τα άλλα και να τους καταστήσει ανενεργούς στη διάρκεια της ομηρίας τους. Επιδιώκει να τους κρατήσει για διάστημα μικρότερο ή μεγαλύτερο αποκομμένους, ως φυσικές παρουσίες, από τις έμπρακτες συναντήσεις με τους εκτός των τειχών συντρόφους. Όμως το μυαλό, η σκέψη, οι διαθέσεις δεν φυλακίζονται. Για όλους μας δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί ζητούμενο η διάρρηξη των τειχών μέσα από την έκφραση της αλληλεγγύης, τη στήριξη με κάθε τρόπο των φυλακισμένων, τη συνέχιση της δράσης από κοινού, μέχρι το γκρέμισμα κάθε φυλακής, μέχρι την ολοκληρωτική καταστροφή του υπάρχοντος. Η σύμπραξή μας ξεδιπλώνεται σε νήματα που μαζί κρατάμε, οι εντός και οι εκτός των τειχών. Από αυτή την οπτική η φυλάκιση αντιμετωπίζεται ως ένα σημείο της συνολικής πορείας και δράσης των αναρχικών, ως μια αφορμή και αιτία να επανενεργοποιηθούμε και να ενεργοποιήσουμε ο ένας τον άλλο και όχι ως ένα χτύπημα που θα μας ανακόψει ή θα μας κάνει να οπισθοχωρήσουμε.

Με την ίδια οπτική και οι σταθμοί, από νομική άποψη, μιας υπόθεσης (αιτήσεις, συμβούλια, δίκες) πάντα αντιμετωπίζονται ως επιπλέον χρονικές στιγμές που επαναφέρουμε την υπόθεση, ως στιγμές που προστίθενται στην συνεχή επαναφορά, μέσα στην και από την αδιάκοπη δράση μας, της υπόθεσης των αιχμαλώτων του κοινωνικού και ταξικού πολέμου. Σίγουρα όχι γιατί περιμένουμε από την κυρίαρχη δικαιοσύνη, τους δικαστές, τη δημοκρατία να αποφασίσουν, με βάση τα πλαστά δίπολα αθωότητας και ενοχής για την τύχη των φυλακισμένων συντρόφων. Ο πόλεμός μας είναι η απόφαση να ορίσουμε εμείς τη ζωή μας και κάθε του στιγμή είναι κρίσιμη, από την άποψη ότι εμείς ορίζουμε το πού, το πότε το πώς και το γιατί. Και, ακόμα πιο σίγουρα, όπως είμαστε στο πλευρό των συντρόφων μας κάθε στιγμή, έτσι θα είμαστε και κάθε φορά που στέκονται απέναντι από τα εκάστοτε όργανα των αρχών.

Στις 22 Ιούλη ο Ηλίας θα βρεθεί μπροστά στο συμβούλιο, στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης, αλλά και λίγο πιο κοντά μας, απ' ότι ,ίσως, είναι σε καθημερινή βάση . ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ

Η αλληλεγγύη, μέσα στη νέα, πολύμορφη, πραγματικότητα που διαμορφώνεται μετά το Δεκέμβρη, βρίσκει κι αυτή νέα μονοπάτια πραγμάτωσης. Οι έμπρακτες συναντήσεις μας, η δύναμη και η συνείδηση που γεννήθηκε στο δρόμο δεν μπορούν ν’ αφήσουν, τώρα περισσότερο από ποτέ, κανέναν μόνο απέναντι στην καταστολή.

«...Η αλληλεγγύη ανάμεσα στους καταπιεσμένους είναι αυτό που οι εξουσιαστές φοβούνται περισσότερο, είναι η δυνατότητα που κάνει τη γη να τρέμει κάτω από τα πόδια εκείνων που μας αποκαλούν τρομοκράτες. Σήμερα εκφράζουμε την απόλυτη αλληλεγγύη μας σε όσους δέχτηκαν επίθεση και φυλακίστηκαν. Αύριο θα είμαστε και πάλι μαζί τους στον αγώνα, όπως πάντα...»

ΚΑΤΑΛΗΨΗ TERRA INCOGNITA

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ Σ' ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Σ' ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΟΚΩΜΕΝΟΥΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ Θ. ΗΛΙΟΠΟΥΛΟ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ Σ' ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ

Κείμενο αλληλεγγύης του Ηλία Νικολάου για τον αγωνιστή Βαγγέλη Πάλλη

Η φυλακή είναι ένας μηχανισμός βίας και καθυπόταξης , που χρησιμοποιείται από την εξουσία , εναντίον όσων δεν συναινούν , δεν υποτάσσονται , σε όσους ξεπερνούν τα αυστηρά όρια της νομιμότητας .

Ένας θεσμός εξουσιαστικός , εξευτελιστικός , απάνθρωπος και κτηνώδης . Επιδίωξη του να πατήσει πάνω στα πιο όμορφα συναισθήματα και να τα συνθλίψει . Καταπατά προσωπικές στιγμές , χειραγωγεί συμπεριφορές , και καταστέλλει κάθε ανθρώπινη επιθυμία .

Η μορφή της ελεεινή . Γκρίζοι τοίχοι , ανθρωποφύλακες , συρματοπλέγματα , κάμερες , κάγκελα , οριοθετημένο περιβάλλον .

Ο στόχος της η υποταγή , η επιτήρηση , ο παραδειγματισμός , ο απόλυτος έλεγχος , η συντριβή της αξιοπρέπειας.

Απέναντι σ’ αυτό το τερατούργημα , η δικιά μας θέση πρέπει να είναι ξεκάθαρη : αγώνας για την καταστροφή της φυλακής .

Πριν δύο χρόνια , στις φυλακές Τρικάλων κάποιοι εξεγερμένοι κρατούμενοι , πήραν τις ζωές στα χέρια τους , αρνούμενοι να σκύψουν το κεφάλι και να συνθηκολογήσουν , επιδίωξαν και έπραξαν αληθινές στιγμές ελευθερίας και αξιοπρέπειας , χορεύοντας στα αποκαΐδια των φυλακών .

Ένας από αυτούς είναι ο αγωνιστής Βαγγέλης Πάλλης που δικάζεται λόγω αυτών των γεγονότων , με τις κατηγορίες της στάσης και απόπειρα απόδρασης , στα δικαστήρια της Λάρισας την Δευτέρα 23 Μαρτίου .

Του στέλνω τους αγωνιστικούς και συντροφικούς μου χαιρετισμούς και στέκομαι αλληλέγγυος εκεί μαζί του , στο πλευρό του .

‘’ Όσο και αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει , ο νους μας θα’ ναι αληταριό κι όλο θα δραπετεύει ‘’



Ηλίας Νικολάου

Φυλακές Άμφισσας

18/03/09

Ανάληψη Ευθύνης - Ένδειξη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στον Ηλία Νικολάου

Η οικονομία αποτελεί βασικό πυλώνα των σύγχρονων εξουσιαστικών καθεστώτων, η πυρινική αρχή των οποίων δεν έπαψε να βασίζεται στην αξία της εκμετάλευσης. Μπορεί ο σύγχρονος καπιταλιστικός κόσμος να μην αποτελείται απο απέραντα φέουδα που κυβερνούν τοπικοί άρχοντες, ή χωριά βιομηχνικές ζώνες όπου ο πληθυσμός είναι και η μηχανή παραγωγής, μπορεί η κατάσταση να περιπλέχθηκε με τον έξυπνο συνδυασμό τόσων και τόσων συστημάτων, με την εμφάνιση του θεάματος να εμποτίζει την ανθρώπινη ζωή και να παρουσιάζει την αναπαράσταση της πραγματικότητας ως πραγματικότητα, μπορεί ο τριτογενής τομέας παραγωγής να αναπτύχθηκε ραγδαία μετατρέπωντας τους «προλετάριους» σε σκύλους που κηνυγάνε λουκάνικα, φέρνοντας στο προσκήνιο την κουλτούρα της καριέρας αλλά η οικονομία ποτέ δεν έπαψε να είναι ένα από τα κυρίαρχα συστατικά της κοινωνίας .


Ολόκληρες κοινωνίες ανεπτυγμένων κρατών παρασιτούν σε βάρος των τριτοκοσμικών χωρών Αφρικής Ασίας ενώ στα μετόπισθεν τους σχηματίζονται μειωνότητες εξαθλιωμένων και αποκλεισμένων κοινωνικών ομάδων που στοιβάζονται σε γκέτο ή παραγκουπόλεις. Παράλληλα η οικονομία επιβάλλει το συστηματικό βιασμό του περιβάλλοντος οδηγώντας μαθηματικά στην απόλυτη καταστροφή χαρακτηρίζοντας τον άνθρωπο ως το πιο παρανοϊκό είδος που γνώρισε η γη.


Δεν είμαστε όμως εδώ ούτε για να θρηνήσουμε με μίζερες πολιτικές φιλοσοφίες αμφιθεάτρων ούτε για να αναλωθούμε σε διαννοουμενίστικες συζητήσεις. Δε διαπιστώσαμε χθές την ποιότητα αυτού του κόσμου. Έχουμε πάρει τις αποφάσεις μας και είμαστε εδώ για να πράξουμε. Να σφίξουμε τα δόντια μας, να καλύψουμε τα πρόσωπά μας και να ξαμολυθούμε έξω για ένα όργιο ξέφρενης κατασροφής και λεηλασίας. Πιστοί στις υποσχέσεις μας αποφασίσαμε να χαρίσουμε με αφηνιασμένη γενναιοδωρία ένα υπέροχο δώρο πολέμου στη Διεθνή Ασφαλιστική Ένωση στο Νέο Κόσμο στην οδό Κουτσονίκα για να επισφραγίσουμε τη συνεργασία της χώρας μας στη διεθνής αποσταθεροποίηση τώρα που η οικονομία παγκοσμίως περνά κλιμακτήριο, και ως ελάχιστο δείγμα αλληλεγγύης στους συντρόφους από το εξωτερικό που έπραξαν αλληλέγγυα στους εξεγερμένους του Δεκέμβρη. Στη Μόσχα, στο Μανχάταν, στις Ισπανικές και Γαλλικές πόλεις, στο Μεξικό, στη Αυστραλία και αλλού οι σύντροφοι ξεπέρασαν τα στεγανά της δράσης εντός συνόρων και ανέπτυξαν μια διεθνή επιθετική αλληλεγγύη. Επίσης χτυπήσαμε και την τράπεζα Κύπρου για την κακοτυχία που είχε να είναι τράπεζα και να βρίσκεται δίπλα στο κεντρικό μας στόχο.


Η επανεμφάνισή μας είναι ενδεικτική των προθέσεων μας. Δεν πρόκειται να λυπηθούμε τίποτα και κανέναν. Απο τα διοικητικά στελέχη μέχρι τα θεσμικά εκτελεστικά όργανα, από τους ρουφιάνους μέχρι τους απαθείς αδίαφορους πολίτες, η επιθετική μας διαστασή θα παίρνει σάρκα και οστά.


Θα είμαστε ανελέητοι σε κάθε εμπόδιο που θα ορθώνεται μπροστά μας. Για μας η επανάσταση δεν είναι ένα αφιέρωμα ημερολογιακού χαρακτήρα κάποιας περασμένης εξέγερσης. Είναι αφιέρωμα στο τώρα και στο πάντα.


Αφιερώνουμε το χτύπημά μας στον αναρχικό Ηλία Νικολάου ,προφυλακισμένο με τις κατηγορίες εμπρησμού εγκαταστάσεων της Δημοτικής αστυνομίας. Η αποφαστικότητά μας ας σε συντροφεύει τις ώρες που τόσο φιλόξενα και απλόχερα σου προσφέρουν η διεύθυνση της ανθρωποαποθήκης με το δουλικό προσωπικό της. Το έχουμε ξαναπεί πώς δεν ξεχνάμε τους αιχμάλωτους του επαναστατικού πολέμου.


Επιπλέον ας είναι η καταστροφή που προκαλέσαμε φόρος τιμής στο Χάρη Τεμπερεκίδη περήφανο και αλύγιστο ως το τέλος της ζωής του, μιας ζωής που πήρε το δρόμο της αξιοπρέπειας έστω και μακριά από τις νοσηρές political correct ιδιοτροπίες ενος «χώρου»



Υ.Γ.1 Τίποτα δεν τελείωσε. Όσο κάποιοι ασφυκτιούν στα δεσμά τους, δαγκώνουν τις αλυσίδες τους, ματώνουν τα χέρια τους από το ξύσιμο στους τοίχους και δεν επαναπαύονται αλλά περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να αιφνιδιάσουν, ο πόλεμος θα συνεχίζεται. Τρανό παράδειγμα η περίπτωση του Βασίλη Παλαικώστα που το πάθος του και η δίψα του για ελευθερία δε μπορεί να μας αφήνει ασυγκίνητους.



Υ.Γ.2 Την νύχτα του χτυπήματος μας στις 6 Μάρτη έκλεισαν τρεις μήνες από την απώλεια του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Δεν είμαστε χριστιανοί να τελούμε μνημόσυνα με ανθοδέσμες και δάκρυα. Τιμάμε τον ενθουσιώδη τσαμπουκά του Αλέξη με τη συνέχιση του πολέμου, του ίδιου πολέμου που του στοίχησε τη ζωή και δεν πρόλαβε καλά καλά να γνωρίσει.



Υ.Γ.3 Όσοι μιλούν ακόμα για αποσπασματικές ενέργειες ή εθελοτυφλούν ή είναι ηλίθιοι. Μετά τον Δεκέμβρη έχει ανοίξει ένας νέος κύκλος επιθετικών ενεργειών που προκαλεί τρόμο στους μπάτσους, άλλοι από τους οποίους αυτοκτονούν, άλλοι αυτοτραυματίζονται απο το θρόισμα των φύλλων και άλλοι παρρακαλούν για μετάθεση σε πόστα γραφείου ενώ οι διαννούμενοι παρατηρούν πανικόβλητοι την χωρίς προηγούμενο βία και διάφοροι δημοσιογράφοι χρεώνουν τα τεκταινόμενα στη διαφθορά και τη χρεωκοπία του πολιτικού και κοινωνικού συστήματος. Σε ολους αυτούς στέλνουμε το εξής μήνυμα:

Ακόμα δεν έχετε δει τίποτα.

Πύρινες Σκιές