Ανάληψη ευθύνης για την τοποθέτηση εμπρηστικού μηχανισμού στα γραφεία του Κ.Μητσοτάκη

Εγκαινιάσαμε τα νέα κατασταλτικά μέτρα τοποθετώντας εμπρηστικό μηχανισμό στα πολιτικά γραφεία του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκου Μητσοτάκη.Ενός χαρακτηριστικού εκπροσώπου της πολιτικής και οικονομικής ελίτ,η οποία θωρακίζεται απένατι στις επερχόμενες εξεγέρσεις με μέτρα αντάξια του Γ΄ Ράιχ.

Τα χημικά,οι ξυλοδαρμοί οι εκατοντάδες συλλήψεις και οι δεκάδες προφυλακίσεις δεν κατάφεραν να ανακόψουν το μεγαλειώδες ξέσπασμα της κοινωνικής και ταξικής οργής,την εξέγερση του Δεκέμβρη.Τα νέα μέτρα θα έχουν την ίδια τύχη.Το καθεστώς της εκμετάλλευσης και της υποταγής θα τρίξει και πάλι συθέμελα.

Απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση των κρατουμένων της εξέγερσης.Δηλώνουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στον αναρχικό Γ.Δημητράκη που δέχτηκε ύπουλη επίθεση από 3 παρακρατικούς ρουφιάνους στην φυλακή.Τέλος αφιερώνουμε την επίθεση μας στην μνήμη της αγωνίστριας κρατούμενης Κατερίνας Γκουλιώνη η οποία βρέθηκε νεκρή κατά την διάρκεια της μεταγωγής της,δεμένη πισθάγκωνα.

Ο αγώνας συνεχίζεται

Επαναστατική Απελευθερωτική Δράση

Ανάληψη Ευθύνης

OΣΑ ΥΠΟΣΧΕΤΑΙ Η ΕΡΓΑΣΙΑ...

Η εργασία στις μέρες μας δεν είναι απλά η παραγωγή υλικών αγαθών αλλά κάτι πολύ περισσότερο: ένα σύστημα υποδούλωσης, μια διαδικασία παραγωγής αλλοτριωμένων, εξημερωμένων συνειδήσεων. Καθημερινά και εφ' όρου ζωής, η ύπαρξη μας περιστρέφεται αποκλειστικά γύρω από την εργασία, είτε ασφυκτιώντας σε κάποια αίθουσα διδασκαλίας προετοιμαζόμενοι για αυτή, είτε αγωνιώντας για την εύρεση δουλειάς υπό τον φόβο της ανεργίας και της ανέχειας, είτε τελικά ξεπουλώντας σε κάποιο αφεντικό 8-12 ώρες από τη μέρα μας μέσα σε κάποιο εργασιακό κάτεργο. Βέβαια, εμφανίζεται το εξής παράδοξο: όσο πιο πολύ να εργάζεσαι, τόσο πιο πολλά να σου λείπουν. Και αυτό γιατί σε μια ιεραρχικά δομημένη κοινωνία, τον μόχθο της κοινωνικής πλειοψηφίας καρπώνεται αποκλειστικά μια ισχυρή μειοψηφία, που αυξάνει τον πλούτο της και κολυμπάει στα κέρδη ενώ το κοινωνικό σύνολο βουλιάζει στον πάτο. Τελικά, μαζί με τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις για ευκαιρίες, καριέρα, ευημερία, χάνουμε και την ίδια μας τη ζωή που ξεγλιστρά και διαφεύγει μέσα από τα χέρια μας.


...ΤΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΙ Η ΛΕΗΛΑΣΙΑ


Μέσα σε αυτή τη διαρκή συνθήκη επιβαλλόμενου καταναγκασμού, κάποιοι παραμένουν ανυποψίαστοι και ευχαριστημένα πειθήνιοι, κάποιοι άλλοι διαμαρτύρονται αλλά δεν παύουν να υπακούουν αναβάλλοντας συνεχώς κάθε μορφή αντίδρασης και κάποιοι άλλοι οπλίζονται και αποφασίζουν να δραπετεύσουν με κάθε κόστος. Στους τελευταίους ανήκει και ο Γιώργος Βούτσης-Βογιατζής ο οποίος σε μια προσπάθεια να επαναορίσει με αξιοπρέπεια τους όρους διαβίωσης του, απαλλοτρίωσε ένοπλα την Εθνική Τράπεζα στο Γκύζη στην Αθήνα στις 3/10/07. Δυστυχώς όμως συνελήφθη λίγο αργότερα με τη καθοριστική βοήθεια ρουφιάνου "έντιμου" περαστικού. Οι επιλογές και η διαδρομή του στον αντιεξουσιαστικο χώρο οδήγησαν στην κατασυκοφάντηση του από κράτος και ΜΜΕ, προτού προφυλακιστεί με βαριές κατηγορίες.


Η ληστεία μιας τράπεζας αποτελεί μια αξιοπρεπή επιλογή αντίστασης στην επιβαλλόμενη κανονικότητα και άρνησης του εργασιακού εκβιασμού στον οποίο που μας έχουν εγκλωβίσει. Η επανοικειοποίηση του λεηλατημένου από κράτος και αφεντικά κοινωνικού πλούτου που φυλάσσεται στις τράπεζες, ζημιώνει μόνο τις ίδιες τις τράπεζες και τις κρατικές υποσχέσεις για "τάξη" και "ασφάλεια". Δεν είναι τυχαίο που οι τράπεζες θωρακίζονται και το κράτος εξοπλίζεται αστυνομικά και νομικά για την καταπολέμηση της γιγάντωσης του φαινομένου των ληστειών που τροφοδοτούν οι συνθήκες βαθιάς συστημικής οικονομικής κρίσης.



ΦΩΤΙΑ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ… ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ


Στις 17/3/09 το βράδυ, φορέσαμε ξανά τις κουκούλες μας (μιας και είναι το θέμα των ημερών στα κανάλια), εισβάλαμε και πυρπολήσαμε την Εθνική Τράπεζα στα Κουνουπιδιανά Χανίων (άλλη φορά να βάζετε όλα τα ρολά μέσα σε μία μέρα, γιατί η νύχτα και η φωτιά θα σας χαλάνε τα σχέδια), αποστέλλοντας με αυτό τον τρόπο ένα χαιρετισμό και ένα μήνυμα. Ο χαιρετισμός πάει στον φυλακισμένο σύντροφο Γιώργο Βούτση-Βογιατζή, η πράξη του οποίου και η δικιά μας νοηματοδοτούνται από ένα κοινό πλαίσιο και την ίδια προοπτική: την έμπρακτη επίθεση στις τράπεζες, τους ναούς του χρήματος, για την καταστροφή του κόσμου της εργασίας, της εκμετάλλευσης και τη υποταγής, αφήνοντας πίσω μόνο τις στάχτες και τα συντρίμμια του. Επίσης σε όσους με πυρ και μανία κρατούν αναμμένη τη φλόγα της εξέγερσης. Το μήνυμα με παραλήπτες όλους και κανέναν, στα Χανιά και παντού, είναι πως δεν αρκεί να μιλάς ενάντια στις τράπεζες, την εργασία, την οικονομία, πρέπει και να πράττεις ενάντια τους. Η αγανάκτηση και η οργή που δεν μετουσιώνεται σε εξεγερτική δράση, βαλτώνει στη στασιμότητα, την «άσφαιρη» κριτική, τη γραφικότητα. «Η ίδια η επαναστατική δράση ακόμη και το γεγονός ότι εξοπλιζόμαστε, ότι προετοιμαζόμαστε, ότι εφοδιαζόμαστε, το γεγονός ότι προβαίνουμε σε πράξεις που παραβιάζουν την αστική νομιμότητα, δημιουργεί μια συνείδηση, μια οργάνωση και επαναστατικές συνθήκες» (Τουπαμάρος). Πιστεύουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι αρκετά αποφασισμένοι να επαναστατήσουν, αρκετά δυνατοί να πολεμήσουν. Χρειάζεται πρώτα να το συνειδητοποιήσουμε και ύστερα να συντονίσουμε το βήμα μας με το ρυθμό της καταιγίδας.


ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΒΟΥΤΣΗ-ΒΟΓΙΑΤΖΗ


ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ


Πύρινη Αλληλεγγύη

Εμπρηστές ενάντια στη λήθη

Ανάληψη ευθύνης για εμπρησμούς στα Πετράλωνα και το Π.Φάληρο για τον Γιώργο Βούτση-Βογιατζή

Ζούμε στον κόσμο της εξαθλίωσης και της υποτέλειας, στον κόσμο που το όμορφο άρωμα ενός λουλουδιού κοστίζει ακριβά, εκεί όπου το χαμόγελο φαντάζει ουτοπία ενώ η υποδούλωση καθημερινότητα, στον κόσμο που τα όμορφα βράδια καταστέλλονται από μπλε φώτα. Όπως και να καταντήσουν τούτο τον κόσμο δεν θα μπορέσουμε ποτέ να αρνηθούμε την υπαρξή του, τις ομορφιές που μας απαγορεύουν να γευτούμε και την άπλετη ελευθερία που φυλακίζουν στις κοινωνίες τους.

Κι όμως! Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που τον αρνούνται. Σκυθρωποί και άβουλοι μέσα στους χώρους εργασίας τους και στην διαδρομή από και προς το σπίτι τους. Προτιμούν λοιπόν τα εξαντλητικά οκτάωρα, τις ομοιόμορφες στολές εργασίας, τον εξευτελισμό και εκβιασμό από τα αφεντικά τους, θα καταπιέσουν κάθε πρωτόγονο αίσθημα που έχεις όταν το πρωί πας στην δουλειά και θα ντύσουν τα προσωπά τους με υποτακτικά χαμόγελα.

Μέσα στους εργασιακούς χώρους αναπαράγεται καθημερινά το καθεστώς ομηρίας που επιβάλουν τα αφεντικά στους εργαζόμενους. Βάζουν αυτοί τους κανόνες, τους περιορισμούς, το πότε θα μιλήσεις, πόση ώρα θα είναι το διάλλειμα και αν πρέπει να πάρεις άδεια. Το εργασιακό καθεστώς ήταν και προβλέπεται να είναι έτσι για πολύ ακόμα. Ο εκβιασμός της δουλειάς βρίσκεται παντού. Από μικρούς μας γαλουχούν στα σχολεία και στα πανεπιστήμια με εξαντλητικά οκτάωρα ώστε κάποια στιγμή να ενταχθούμε στο εργασιακό δυναμικό. Μας προσφέρουν ψεύτικες ανάγκες για να δικαιολογήσουν την εργασιακή μας ομηρία.

Όντας εγκλωβισμένοι σε μια εθελόδουλη, υποταγμένη κοινωνία οι περισσότεροι θα σκύψουν το κεφάλι, θα προσκυνήσουν το αφεντικό τους, ίσως και από μέσα τους αγανακτήσουν αλλά ύστερα θα γυρίσουν και πάλι στα δεσμά τους. Για ακόμη μια φορά θα εναποθέσουν τις τύχες τους και τις ζωές τους στον εργασιακό θεσμό που επιβάλει η κάθε κοινωνία. Όποιος δεν συμμετάσχει στο εργασιακό δυναμικό θεωρείται τεμπέλης, ανάξιος και παραμερίζεται. Πολλοί θεωρούν ακόμη τιμή τους που εργάζονται και βγάζουν ¨τίμια¨ το ψωμί τους. Η παραφροσύνη χτυπάει για άλλη μια φορά την πόρτα. Τιμή για όσους παραδίδονται στους δημιούς τους.

Σε πείσμα όλων αυτών κάποιοι θα κάνουν πράξεις τις άγριες και μη συμβατές επιθυμίες τους προκαλώντας τα δουλικά αυτού του κόσμου σε μια ακόμη παραφροσύνη. Χλιαροί ¨επαναστατημένοι¨ θα σπεύσουν να ξορκίσουν όσα δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν, εξουσιαστές και υποτακτικοί τους θα μιλήσουν για τρομοκρατικά ρεύματα και αντεπαναστάτες θα διαχωρίσουν την πολιτική τους θέση.

Ένας απ’ αυτούς που έκαναν πράξη όσα επιθυμούσαν είναι ο αναρχικός Γιώργος Βούτσης- Βογιατζής ο οποίος παραμένει όμηρος του Κράτους για την απαλλοτροίωση της Εθνικής Τράπεζας στο Γκύζη στις 3-10-2007. Αρνούμενος να απαχθεί από το εργασιακό καθεστώς βάδισε στα μονοπάτια της συνειδητής εργασίας. Ο αξιακός κανόνας κάθε εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου προσδίδει στην απαλλοτρίωση τον όρο της εγκληματικής πράξης. Όμως, για κάποιον ο οποίος αρνείται την εξουσία, τους νόμους-θεσμούς και τους υπηρέτες τους προβαίνει σε μια τέτοια πράξη δίχως φραγμούς μιας και μαζί με το νόμιμο πάει και το παράνομο. Αντιθέτως ένα ακόμη μέλος αυτής της κοινωνίας, προικισμένο με τα χριστά πρότυπα ήταν ο φορτηγατζής ο οποίος επιτέθηκε στον Γιώργο την ώρα της διαφυγής του και έκτοτε βρίσκεται φυλακισμένος. Ο αγανακτισμένος πολίτης πιστός στις αρχές κάθε κοινωνίας για ομαλότητα και μη παραβατικότητα πήρε την θέση του μπάτσου και διεκδίκησε την φήμη του ¨ήρωα¨. Ενός ήρωα που βλέπουμε κάθε μέρα δίπλα μας. Στους προσκυνημένους τούτης της γης, στα απαθή βλέμματα, στα κοντρολαρισμένα μυαλά, στους περήφανους συμπολίτες και υποστηρικτές των συνόλων και των κανόνων τους. Ο καθένας τους κρύβει τον μπάτσο μέσα του, είτε δηλώνει καθαρά πως θα ήθελε να συμβάλει στο έργο.

Μοναδική μας απάντηση στην κανονικότητα και στους θιασωτές της είναι αυτό που αυτοί αποκαλούν παραβατικότητα. Εμείς απλά το ονομάζουμε επίθεση με κάθε δυνατή μορφή: Εμπρησμοί, απαλλοτριώσεις, σπασίματα, σαμποτάζ και κάτι που ο καθένας μας το χρωστάει στον εαυτό του: Ζωή χωρίς καμιά εξουσία, χωρίς κανόνες, χωρίς ¨πρέπει¨, ζητώντας όχι τα λίγα αλλά τα πολλά και το τίποτα. Καταστρέφοντας δημιουργικά την κάθε κοινωνία και τους θεσμούς της, εξεγείροντας την κάθε αναρχική μας επιθυμία με σύμμαχο την βία.



Αφιερώνουμε στον συντροφό μας:


Τον εμπρησμό της τοπικής οργάνωσης της Νέας Δημοκρατίας στα Πετράλωνα στις 6-3-09


Την επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στην Aspis Bank στην οδό Αγ. Αλεξάνδρου στο Π. Φάληρο στις 10-3-09


Ακόμη υποσχόμαστε συνεχή επίθεση σε οτιδήποτε μας καταπιέζει, παράγει κανόνες, θεσμούς και πλαίσια. Ας ηχήσουν δυνατά οι ιαχές του νέου αντάρτικου πόλεων.


ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΓΙΩΡΓΟ ΒΟΥΤΣΗ-ΒΟΓΙΑΤΖΗ

ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΚΑΝΟΥΝ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΟΥΣ


Αναρχική Πρόσκρουση

Κομμάντο Ζύλ Μπονό

Ανάληψη Ευθύνης

Κάθε μέθοδος καταστολής είναι μια ακόμα εξουσιαστική απόπειρα στρατηγικής σημασίας για την παγίωση της τάξης. Οι κάμερες αποτελούν το τεχνητό μάτι αυτών που κόπτονται για προστασία των συμφερόντων των διάφορων κρατικών και καπιταλιστικών ελίτ, όπως τα διάφορα τραπεζικά υποκαταστήματα που είναι διάσπαρτα στο μητροπολιτικό πεδίο. Μια θυσία στο βωμό του υπάρχοντος με μέσα, τη φτήνια της παρακολούθησης, το φόβο της αποτροπής και τη χαρτογράφηση της ζωής.


Κάποια πράγματα όμως δεν είναι στην πράξη έτσι όπως υπαγορεύουν οι διάφοροι ηθελημένοι σχεδιασμοί. Τα συστήματα αυτά δεν μπορούν να προφυλάξουν όχι μόνο τους επιτελικούς διαχειριστές τους, αλλά ούτε καν την ίδια τους την ύπαρξη. Η καταστροφή τους μας προσφέρει μεγάλη ευχαρίστηση που θέλουμε και μελλοντικά να συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε...Έχουμε πάρει ήδη τις αποφάσεις μας...


Γι'αυτό πυρπολήσαμε τις κάμερες στην οδό Χαμοστέρνας και Κοίλης όπως επίσης στην οδό Πατησίων και Λασκαράτου, και σπάσαμε την Εθνική Τράπεζα στην οδό Πατησίων και την PROΤΟΝ BANK στην οδό Λαγουμτζή στον Νέο Κόσμο.


ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στους Η. Νικολάου, Π. Γεωργιάδη, Γ. Βούτση-Βογιατζή, Γ. Δημητράκη, Η. Κυριακόπουλο και σε όλους τους συλληφθέντες της πρόσφατης Εξέγερσης.

ΧΑ-οτικές Ο-μάδες Σ-αμποτάζ

Ανάληψη Ευθύνης - Ένδειξη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στον Ηλία Νικολάου

Η οικονομία αποτελεί βασικό πυλώνα των σύγχρονων εξουσιαστικών καθεστώτων, η πυρινική αρχή των οποίων δεν έπαψε να βασίζεται στην αξία της εκμετάλευσης. Μπορεί ο σύγχρονος καπιταλιστικός κόσμος να μην αποτελείται απο απέραντα φέουδα που κυβερνούν τοπικοί άρχοντες, ή χωριά βιομηχνικές ζώνες όπου ο πληθυσμός είναι και η μηχανή παραγωγής, μπορεί η κατάσταση να περιπλέχθηκε με τον έξυπνο συνδυασμό τόσων και τόσων συστημάτων, με την εμφάνιση του θεάματος να εμποτίζει την ανθρώπινη ζωή και να παρουσιάζει την αναπαράσταση της πραγματικότητας ως πραγματικότητα, μπορεί ο τριτογενής τομέας παραγωγής να αναπτύχθηκε ραγδαία μετατρέπωντας τους «προλετάριους» σε σκύλους που κηνυγάνε λουκάνικα, φέρνοντας στο προσκήνιο την κουλτούρα της καριέρας αλλά η οικονομία ποτέ δεν έπαψε να είναι ένα από τα κυρίαρχα συστατικά της κοινωνίας .


Ολόκληρες κοινωνίες ανεπτυγμένων κρατών παρασιτούν σε βάρος των τριτοκοσμικών χωρών Αφρικής Ασίας ενώ στα μετόπισθεν τους σχηματίζονται μειωνότητες εξαθλιωμένων και αποκλεισμένων κοινωνικών ομάδων που στοιβάζονται σε γκέτο ή παραγκουπόλεις. Παράλληλα η οικονομία επιβάλλει το συστηματικό βιασμό του περιβάλλοντος οδηγώντας μαθηματικά στην απόλυτη καταστροφή χαρακτηρίζοντας τον άνθρωπο ως το πιο παρανοϊκό είδος που γνώρισε η γη.


Δεν είμαστε όμως εδώ ούτε για να θρηνήσουμε με μίζερες πολιτικές φιλοσοφίες αμφιθεάτρων ούτε για να αναλωθούμε σε διαννοουμενίστικες συζητήσεις. Δε διαπιστώσαμε χθές την ποιότητα αυτού του κόσμου. Έχουμε πάρει τις αποφάσεις μας και είμαστε εδώ για να πράξουμε. Να σφίξουμε τα δόντια μας, να καλύψουμε τα πρόσωπά μας και να ξαμολυθούμε έξω για ένα όργιο ξέφρενης κατασροφής και λεηλασίας. Πιστοί στις υποσχέσεις μας αποφασίσαμε να χαρίσουμε με αφηνιασμένη γενναιοδωρία ένα υπέροχο δώρο πολέμου στη Διεθνή Ασφαλιστική Ένωση στο Νέο Κόσμο στην οδό Κουτσονίκα για να επισφραγίσουμε τη συνεργασία της χώρας μας στη διεθνής αποσταθεροποίηση τώρα που η οικονομία παγκοσμίως περνά κλιμακτήριο, και ως ελάχιστο δείγμα αλληλεγγύης στους συντρόφους από το εξωτερικό που έπραξαν αλληλέγγυα στους εξεγερμένους του Δεκέμβρη. Στη Μόσχα, στο Μανχάταν, στις Ισπανικές και Γαλλικές πόλεις, στο Μεξικό, στη Αυστραλία και αλλού οι σύντροφοι ξεπέρασαν τα στεγανά της δράσης εντός συνόρων και ανέπτυξαν μια διεθνή επιθετική αλληλεγγύη. Επίσης χτυπήσαμε και την τράπεζα Κύπρου για την κακοτυχία που είχε να είναι τράπεζα και να βρίσκεται δίπλα στο κεντρικό μας στόχο.


Η επανεμφάνισή μας είναι ενδεικτική των προθέσεων μας. Δεν πρόκειται να λυπηθούμε τίποτα και κανέναν. Απο τα διοικητικά στελέχη μέχρι τα θεσμικά εκτελεστικά όργανα, από τους ρουφιάνους μέχρι τους απαθείς αδίαφορους πολίτες, η επιθετική μας διαστασή θα παίρνει σάρκα και οστά.


Θα είμαστε ανελέητοι σε κάθε εμπόδιο που θα ορθώνεται μπροστά μας. Για μας η επανάσταση δεν είναι ένα αφιέρωμα ημερολογιακού χαρακτήρα κάποιας περασμένης εξέγερσης. Είναι αφιέρωμα στο τώρα και στο πάντα.


Αφιερώνουμε το χτύπημά μας στον αναρχικό Ηλία Νικολάου ,προφυλακισμένο με τις κατηγορίες εμπρησμού εγκαταστάσεων της Δημοτικής αστυνομίας. Η αποφαστικότητά μας ας σε συντροφεύει τις ώρες που τόσο φιλόξενα και απλόχερα σου προσφέρουν η διεύθυνση της ανθρωποαποθήκης με το δουλικό προσωπικό της. Το έχουμε ξαναπεί πώς δεν ξεχνάμε τους αιχμάλωτους του επαναστατικού πολέμου.


Επιπλέον ας είναι η καταστροφή που προκαλέσαμε φόρος τιμής στο Χάρη Τεμπερεκίδη περήφανο και αλύγιστο ως το τέλος της ζωής του, μιας ζωής που πήρε το δρόμο της αξιοπρέπειας έστω και μακριά από τις νοσηρές political correct ιδιοτροπίες ενος «χώρου»



Υ.Γ.1 Τίποτα δεν τελείωσε. Όσο κάποιοι ασφυκτιούν στα δεσμά τους, δαγκώνουν τις αλυσίδες τους, ματώνουν τα χέρια τους από το ξύσιμο στους τοίχους και δεν επαναπαύονται αλλά περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να αιφνιδιάσουν, ο πόλεμος θα συνεχίζεται. Τρανό παράδειγμα η περίπτωση του Βασίλη Παλαικώστα που το πάθος του και η δίψα του για ελευθερία δε μπορεί να μας αφήνει ασυγκίνητους.



Υ.Γ.2 Την νύχτα του χτυπήματος μας στις 6 Μάρτη έκλεισαν τρεις μήνες από την απώλεια του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Δεν είμαστε χριστιανοί να τελούμε μνημόσυνα με ανθοδέσμες και δάκρυα. Τιμάμε τον ενθουσιώδη τσαμπουκά του Αλέξη με τη συνέχιση του πολέμου, του ίδιου πολέμου που του στοίχησε τη ζωή και δεν πρόλαβε καλά καλά να γνωρίσει.



Υ.Γ.3 Όσοι μιλούν ακόμα για αποσπασματικές ενέργειες ή εθελοτυφλούν ή είναι ηλίθιοι. Μετά τον Δεκέμβρη έχει ανοίξει ένας νέος κύκλος επιθετικών ενεργειών που προκαλεί τρόμο στους μπάτσους, άλλοι από τους οποίους αυτοκτονούν, άλλοι αυτοτραυματίζονται απο το θρόισμα των φύλλων και άλλοι παρρακαλούν για μετάθεση σε πόστα γραφείου ενώ οι διαννούμενοι παρατηρούν πανικόβλητοι την χωρίς προηγούμενο βία και διάφοροι δημοσιογράφοι χρεώνουν τα τεκταινόμενα στη διαφθορά και τη χρεωκοπία του πολιτικού και κοινωνικού συστήματος. Σε ολους αυτούς στέλνουμε το εξής μήνυμα:

Ακόμα δεν έχετε δει τίποτα.

Πύρινες Σκιές

Ανάληψη Ευθύνης - Ένδειξη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στον Γιώργο Βούτση Βογιατζή

Σχεδόν όλα πουλιούνται και αγοράζονται, σχεδόν όλες τις στιγμές της ζωής τις υποκαθιστούν οι αγορές των προιόντων, οι μισθώσεις των υπηρεσιών, οι θεάσεις των εικόνων και των πληροφοριών. Όμως δεν είναι τα εμπορεύματα που μας προσφέρονται, είμαστε εμείς που προσφερόμαστε σε αυτά. Δεν είναι οι ανάγκες και οι επιθυμίες μας που καλύπτονται, είναι η ανάγκη της εμπορευματικής διαδικασίας για συνεχή παραγωγή και κατανάλωση, για συνεχή κερδοφορία. Οι ανάγκες και οι επιθυμίες μας υποτάσσονται και μεταλλάσσονται. Στην όψη των εμπορευμάτων δεν εκθέτονται μόνο σχήματα, χρώματα και μεγέθη, αλλά και μια ολόκληρη αντίληψη που διαμορφώνεται στον καθένα μας για τον εαυτό του και τον κόσμο, για τους ρόλους που πρέπει να υποδυθεί, τις συνήθειες που μπορεί να αποκτήσει, τις συγκινήσεις που επιτρέπεται να αναπτύξει, τον τρόπο που οφείλει να υπάρχει. Μια τέτοια δύναμη αλλοτρίωσης, που το μανιώδες κυνήγι των εμπορευμάτων παραμένει επιθυμητό όσο και αν αυτό που στα σίγουρα εξασφαλίζει είναι την ανία και τα αντικαταθλιπτικά.


Αλλά αυτό το εμπορευματικό τίποτα κάπου παράγεται. Πίσω από τις λαμπερές βιτρίνες βρίσκεται το εργασιακό κάτεργο, ο αργός θάνατος να περιμένει κανείς καθημερινά το τέλος ενός μίζερου οκτάωρου, να τρέχει κανείς πίσω από τα προγράμματα stage και τις προσωρινές συμβάσεις ή να τρώει τη μέρα του ψάχνοντας για κανένα μεροκάματο. Βρίσκονται οι μετανάστες στις πιο υποτιμημένες και επικίνδυνες δουλειές, οι γυναίκες που υποχρεώνονται στην καταναγκαστική πορνεία, τα παιδιά του τρίτου κόσμου που ως σύγχρονοι δούλοι παράγουν τα φθηνά προιόντα των πρωτοκοσμικών αγορών. Βρίσκεται η απονέκρωση της ζωής από την κατοχή του χρόνου και της δημιουργικότητας και ακόμα χειρότερα η αξιακή υποδούλωση εκείνων που εκχωρούν τους εαυτούς τους στην αναζήτηση της καριέρας και της ανέλιξης. Μια πραγματικότητα που περιφρουρείται με νόμους και αρχές, αυτές που στο πόρισμά τους για το θάνατο των οκτώ εργατών τον περσινό Ιούλη στη ζώνη του Περάματος έριξαν τις ευθύνες στους ίδιους τους νεκρούς δολοφονώντας τους με αυτόν τον τρόπο συμβολικά για δεύτερη φορά. Ή και με ανεπίσημους μηχανισμούς, όπως η επίθεση με βιτριόλι στην αγωνίστρια εργάτρια Κούνεβα από τους τραμπούκους της εργοδοσίας που επιχείρησαν να της κλείσουν το στόμα.


Είναι η πραγματικότητα των αφεντικών, στην οποία μπορούν να εξουσιάζουν και να επιδίδονται στις μισητές επιχειρηματικές τους δραστηριότητες, τις αηδιαστικές κοσμικές τους συναντήσεις, τις προκλητικές πολυτελείς τους συνήθειες. Όμως η ζωή μας είναι αρκετά πολύτιμη για να χαρίζεται στις βιτρίνες του εμπορευματικού τίποτα ή για να πετιέται στους σκουπιδοντενεκέδες με τα αποφάγια. Δεν μπορούμε να σκύβουμε το κεφάλι στο ένα ή το άλλο αφεντικό, στην ηθική των κανόνων ή τη βία των νόμων τους. Λούφα, απεργίες, σαμποτάζ, απαλλοτριώσεις, οι τρόποι υπάρχουν. Αν κάτι κάθε φορά χρειάζεται είναι η απόφαση. Μόλις ένα βήμα πιο κει, μόλις ένα βήμα δίπλα μας.


Τη νύχτα του Σαββάτου 7 προς 8 Μάρτη, πραγματοποιήσαμε τις εμπρηστικές επιθέσεις στη Σπρίντερ στη Δάφνη, στον ΟΑΕΔ στην Καλλιθέα και στην Επιθεώρηση Εργασίας στους Αγίους Αναργύρους. Οι επιθέσεις σε μια από τις πιο κερδοφόρες φίρμες της κατανάλωσης και σε κρατικούς μηχανισμούς διαχείρισης της εκμετάλλευσης είναι στιγμές αγώνα ενάντια στον πλούτο και τα αφεντικά, ενάντια στον εργασιακό εκβιασμό και την εμπορευματική υποδούλωση, είναι στιγμές της κίνησης προς την ελευθερία, στιγμές αφιερωμένες στον σύντροφο Γιώργο Βούτση Βογιατζή που είναι προφυλακισμένος γιατί απαλλοτρίωσε τράπεζα στην προσπάθειά του να αρνηθεί τη μισθωτή σκλαβιά.


Πυρήνες αποδόμησης



Aναδημοσίευση από το http://bellumperpetuum.blogspot.com/

Ανάληψη Ευθύνης

Όταν μιλάς για πόλεμο, οφήλεις να δρας ανάλογα. Όταν διεξάγεις μια επίθεση, κινείσαι με ορους στρατιωτικούς.Όταν δρόμος σου είναι η Επανάσταση, δεν αφήνεις τιποτα στη τύχη. Όταν συνειδητά βρίσκεσαι σε θέση μάχης, η οργάνωση και η λογική σε συντροφευουν.
Αιχμή της δράσης μας ειναι η επίθεση, ξερουμε οτι οτιδήποτε ξεκομένο απ αυτην είναι καταδικασμένο σε αποτυχία, μονόδρομος σε αδιεξοδο. Εκει που τελειώνει η απόγνωση αρχίζει η τακτική.
Τα ξημερώματα της τρίτης 10/3 δηλώσαμε έμπρακτα την ανυπακοή μας σε μια απο τις κυρίαρχες δομές της κοινωνικής οργάνωσης. Επιλέξαμε να λούσουμε με φως εμπρηστικό τα γραφεία της στρατολογίας και της λέσχης αξιωματικών Βόλου θέλωντας να υπενθυμίσουμε στους υπερασπιστές των συμφερόντων της "πατρίδας" οτι ο εχθρός παραμενει εσωτερικός και το πεδίο μάχης ευρύ.
Τους χαιρετισμούς μας στους φυλακισμένους συντρόφους Ηλία Νικολάου, Αποστολη Κυριακόπουλο, Πολύκαρπο Γεωργιάδη, Β.Χ., Γιώργο Βούτση- Βογιατζή, Γιαννη Δημητράκη και σε όσους εφορμούν στον ουρανό ...

ΕΠαναστατική Ομοσπονδία Πυρομανών

Ανάληψη ευθύνης για την εμπρηστική επίθεση στη ΔΕΗ της Θεσσαλονίκης

ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΖΗΤΗΣΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ



Οι έννοιες της παραγωγής και της κατανάλωσης θεωρούνται κάτι δεδομένο στις δυτικές μητροπόλεις του καπιταλισμού. Δεν αφορούν μόνο προϊόντα αλλά και σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων ή των ανθρώπων και του κόσμου που τον περιβάλει και μέσα τους περιέχουν την εξουσία και την υποταγή. Η παραγωγή και η κατανάλωση της ενέργειας κατέχουν κεντρική θέση στο σύγχρονο τρόπο ζωής. Ένας τρόπος ζωής που έχει ως κινητήρια δύναμή του τον ανθρωποκεντρισμό και τον ωχαδερφισμό. Ένας τρόπος ζωής δομημένος γύρω από υλικά αγαθά που για να εξελιχθεί καταστρέφει ότι υπάρχει γύρω του.


Όμως δε μιλάμε απλά για καταστροφή της φύσης, μέρος της οποίας είναι και ο άνθρωπος. Το πρόβλημα προϋπάρχει και βρίσκεται στη μόλυνση και στην αποστείρωση της σκέψης. Γιατί απλά η απάθεια είναι που μολύνει πρώτα και μετά η τέφρα των εργοστασίων της Δ.Ε.Η.


Τα τελευταία χρόνια ο καπιταλισμός προσπαθεί να δώσει «λύσεις» στα προβλήματα που ο ίδιος δημιούργησε. Μέσα από τη στροφή στο λεγόμενο «πράσινο καπιταλισμό», ακούγονται από Μ.Κ.Ο. μέχρι θεσμικά κόμματα, κριτικές πάνω στην κατανάλωση και στην οικονομία της ενέργειας. Ακούγονται λύσεις για οικονομικούς λαμπτήρες, για φίλτρα στα εργοστάσια για καθαρές μορφές ενέργειας. Αυτό που όμως σκόπιμα παραλείπεται είναι η παραγωγή της ενέργειας και οι πραγματικές ανάγκες για τη χρησιμοποίησή της. Κανείς δε θα αναφέρει την καταστροφή του φυσικού κόσμου για να παραχθεί ενέργεια που θα τροφοδοτήσει τις πλαστές ανάγκες των μητροπόλεων. Κανένας οικολόγος πράσινος, κόκκινος ή μπλε δε θα απαρνηθεί να καλύψει τη μιζέρια της ζωής του και τον κλεμμένο χρόνο με χιλιάδες λαμπάκια που θα στολίζουν τσιμεντένιους δρόμους και χριστουγεννιάτικα δέντρα.


Αρκεί να θυμηθούμε το δάσος της Πάρνηθας που αφέθηκε να κατακαεί προκειμένου να μη βραχυκυκλώσουν οι πυλώνες της Δ.Ε.Η. και μείνει λίγες ώρες χωρίς ρεύμα η Αθήνα ή τους εκατοντάδες σακατεμένους και δεκάδες νεκρούς στα κάτεργα της Δ.Ε.Η. για να καταλάβουμε προς ποια μεριά γέρνει η πλάστιγγα που μετράει την αξιοπρέπεια και την αξία της ζωής σ’αυτή την κοινωνία σε σχέση με την ευημερία και το κέρδος.


Και αυτό γιατί όλα αυτά προϋποθέτουν μια σφαιρική και ριζική κριτική του υπάρχοντος κόσμου. Μια κριτική που δεν αρκείτε μόνο στην πένα και τα δάκρυα για τα καμένα δάση, αλλά οπλίζεται και χτυπάει τις αιτίες. Δεν εκδικούμαστε στο όνομα της φύσης, αλλά πράττουμε αυτό που λένε οι συνειδήσεις μας για την καταστροφή του κόσμου.



ΥΓ. Η προφυλάκιση του συντρόφου Η. Νικολάου προκαλεί ηλεκτρικές εκκενώσεις στο ευαίσθητο νευρικό μας σύστημα.

Κομμάντο Νικολά Τέσλα

Ανάληψη Ευθύνης - Εμπρηστικές Ομάδες Νύχτας

Τα ξημερώματα της Τετάρτης 4 Μαρτίου, πυρπολήσαμε ολοσχερώς το διώροφο υποκατάστημα της τράπεζας Πειραιώς στη Κηφισίας προσθέτοντας λίγα ακόμα κιλά στάχτης στο βουνό της καταστροφής. Με τον τρόπο αυτό συμβάλλουμε στη διαιώνιση της κρίσης που βιώνει το καπιταλιστικό σύστημα στα ανεπτυγμένα δυτικά κράτη.


Οι τράπεζες είναι οι στυλοβάτες του συστήματος, οι διακινητές του χρηματο-οικονομικού κεφαλαίου και γι αυτό πάντα θα αποτελούν στόχο μας. Επίσης, επιλέξαμε την συγκεκριμένη τράπεζα, αφού η διοίκηση της Πειραιώς αντάμειψε από 100.000€ έκαστος, δύο ευυπόληπτους πολίτες ή αλλιώς ρουφιάνους όταν αυτοί βοήθησαν στη σύλληψη δύο Γεωργιανών που μόλις είχαν ληστέψει υποκατάστημα της Πειραιώς στη Θεσσαλονίκη. Την αλληλεγγύη μας.


Αφιερώνουμε αυτή την επίθεση στους έγκλειστους συντρόφους μας Γιάννη Δημητράκη, Πολύκαρπο Γεωργιάδη, Γιώργο Βούτση-Βογιατζή, Αποστόλη Κυριακόπουλο, Ηλία Νικολάου καθώς επίσης και στους αιχμάλωτους της εξέγερσης του Δεκέμβρη.


Τέλος χαιρετίζουμε όλους όσους συμβάλλουν στη δημιουργία του νέου αντάρτικου πόλης, με εμπρησμούς, σπασίματα, σφαίρες και χειροβομβίδες.



Εμπρηστικές Ομάδες Νύχτας

Ανάληψη Ευθύνης - Εργατικοί Πυρήνες Μαχόμενων Κομμουνιστών

Την ευθύνη για τον εμπρησμό ενός αυτοκινήτου που ανήκει σε εταιρεία καθαρισμού ανέλαβε με προκήρυξη η οργάνωση «Εργατικοί Πυρήνες Μαχόμενων Κομμουνιστών».

Το αυτοκίνητο ήταν σταθμευμένο στην περιοχή του Πεδίου του Άρεως και οι άγνωστοι δράστες το πυρπόλησαν περίπου στις 2:30 τα ξημερώματα.

Η οργάνωση διέπραξε τον εμπρησμό με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας που εορτάζεται στις 8 Μαρτίου, κάνοντας αναφορά στην Κ. Κούνεβα.

ολόκληρη η προκήρυξη :

«Πυρπολήσαμε το εταιρικό βανάκι της εταιρίας καθαρισμού INTERHELLAS στο Πεδίο του Άρεως σε ένδειξη συμπαράστασης και ταξικής αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα. Πέντε νύχτες πριν το ψευτοπανηγυράκι των «μαντάμς» για τη δήθεν γυναικεία χειραφέτηση, πέντε νύχτες πριν τα νυχτομάγαζα γεμίσουν «γκόμενες» που θα πίνουν στο όνομα της «γυναικείας» τους φύσης, μακιγιαρισμένες και ντυμένες όπως ο καπιταλισμός προτάσσει: Γελαστές Όμορφες Υπάκουες.

Ο Ταξικός Πόλεμος δεν έχει γιορτές – ούτε υπακούει σε δογματικά φετίχ της μεταμοντέρνας φεμινιστικής και μη σοσιαλδημοκρατίας. Η Κωνσταντίνα Κούνεβα είναι αγωνίστρια της Τάξης μας. Μια προλετάρια που έκαναν το λάθος να την εκδικηθούνε τα αφεντικά. Μια εργάτρια σαν κι αυτές της Sex Form, της Σίσερ Πάλκο, της Τρικολάν, της Demo, της Τριούμφ, της Φάρος, μια αγωνίστρια ενάντια στην αδικία και την εκμετάλλευση. Μια βαλκάνια ενάντια στον τρόμο…

Στέλνουμε χαιρετισμούς σε όλους τους πυρήνες του Διάχυτου…

-Με τους/τις πολυεθνικούς/ές εργάτες/τριες

-Με τους προλεταριακούς αγώνες

-Με τη βία, το αναπόσπαστο συστατικό της προλεταριακής πολιτικής

Εργατικοί Πυρήνες Μαχόμενων Κομμουνιστών (Α»)

Ανάληψη Ευθύνης - Καρναβαλιστές Εντός Κλίματος

Τα διάχυτα σαμποτάζ είναι πράξεις βίας και μέρος της επιθετικής λογικής ενάντια στο υπάρχον, στοχεύουν στη διάρρηξη της κοινωνικής ειρήνης προσδίδοντας στο εδώ και τώρα εξεγερτική προοπτική.


Την Κυριακή 1η Μαρτίου, νύχτα κορύφωσης του καρναβαλιού, εκμεταλλευτήκαμε το νομιμοποιημένο εκτροχιασμό και κυκλοφορήσαμε ανάμεσα σε καρναβαλιστές που περιέφεραν τη μασκαρεμένη μιζέρια τους στους δρόμους. Επιλέξαμε να παρέμβουμε δημιουργικά στο κέντρο της πόλης δίνοντας και σε αυτή την ημέρα το ελάχιστο νόημα που αξίζει σε κάθε μέρα, αυτό της έμπρακτης άρνησης της κυριαρχίας.


Στόχος ήταν ένας μεγάλος αριθμός συστημάτων αυτόματης συναλλαγής (ΑΤΜ) στους κεντρικούς δρόμους, 21 βωμοί κατάθεσης και ανάληψης της παθητικής κοινωνικής συνδιαλλαγής με το αδηφάγο τέρας των τραπεζών, που εύκολα και γρήγορα προσφέρουν υποκατάστατα ατομικής ολοκλήρωσης και ανά πάσα στιγμή δυνατότητες καταναλωτικής απόδρασης από την θλιβερή πραγματικότητα. Το μπλοκάρισμα των ΑΤΜ, το σαμποτάρισμα της αέναης κίνησης χρήματος, του κύκλου παραγωγής- κατανάλωσης, των εμπορευματοποιημένων δευτερολέπτων της καθημερινής μισθωτής ματαιότητας, είναι μια πράξη αντεπίθεσης στους δεσμώτες μας, είναι μια ανάσα ελευθερίας τη στιγμή που η επιθυμία μας για την καταστροφή αυτού του κόσμου γίνεται πράξη.


Κάθε σαμποτάζ διαμηνύει πως η επίθεση είναι εφικτή και εύκολα αντιστοιχεί στον καθένα. Μια πλαστική κάρτα, κόλλα και αφρός πολυουρεθάνης αρκούν για να μπλοκάρουν τη λειτουργία του μηχανήματος.


-Αυτή η πράξη αφιερώνεται σε όλους τους εξεγερμένους και διωκόμενους του Δεκέμβρη, καθώς και στους επαναστάτες συντρόφους που βρίσκονται όμηροι στα χέρια του κράτους.


-Αλληλεγγύη σε Ηλία Νικολάου, Γιάννη Δημητράκη, Γιώργο Βούτση-Βογιατζή και Πολύκαρπο Γεωργιάδη


Οι εχθροπραξίες συνεχίζονται...

Συμμορίες Συνείδησης-Εξτρεμιστές Περάματος-Ανάληψη Ευθύνης

Ανάληψη Ευθύνης

ΧΡΕΩΣΕ ΤΑ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΣΤΗΝ ΦΩΤΙΑ
ΜΕΡΟΣ 2ο: Ο ΚΑΡΒΟΥΝΙΑΡΗΣ

Κι όμως, κάποιοι επιμένουν, παίρνουν τα όπλα τους και συνεχίζουν να επιτίθονται. Κρύβονται, ζυγίζουν την κατάσταση και ύστερα ποιοι; Τους είδατε; Πως ήταν; Τί θράσσος!

Ναι λοιπόν, το θράσος είναι ο σύμβουλός μας. Το θράσος, η τρέλα, η λύσσα, το μίσος, η συνείδηση.

Κυρίως η συνείδηση...

Όλα αυτά τα ωραία μας κάνουν να ζούμε.

Έτσι για άλλη μια φορά, για άλλη μια νύχτα ακολουθεί άλλη μια επέμβασή μας στην μητρόπολη, επέμβαση έκτακτης χειρουργικής ακρίβειας. Μια επέλαση που την είχαμε υποσχεθεί. Μια επέλαση που ακολούθησε πολλές προηγούμενες που μετά το Δεκέμβριο η κατα την διάρκειά του άφησαν ανεξίτηλα τα αποτυπώματά τους στο νέο αντάρτικο πόλης που διαμορφώνεται.

Μια επέλαση με δυο καμμένα τραίνα στην οπισθοχώρηση.

Είναι που μας αρέσουν τέτοιου είδους "μικρές επελάσεις" όπως και νά ΄χει. Είναι που στον πόλεμο αυτόν, το σαμποτάζ θα επανακτήσει τη θέση που του αρμόζει. Η δολιοφθορά από τα μετόπισθεν, μιας εγκατάστασης κοινής χρήσης, είναι η απόδειξη ότι πολλά μπορούν να γίνουν.

Ξεπαστρέψαμε λοιπόν δυο συρμούς του ΗΣΑΠ, δημιουργώντας αναστάτωση. Δεν είχαμε κανέναν ενδοιασμό να σαμποτάρουμε την διαδρομή όσων συμφιλιώνονται με την αποστειρωμένη μετακίνηση από και προς τις δουλειές τους, από και προς τα σπίτια τους, από και προς την διασκέδασή τους. Ίσως έτσι χαθεί το ψαρίσιο βλέμμα της απάθειας και της αδιαφορίας από τα πρόσωπά τους και αντικατασταθεί με ενεργητικά και ανήσυχα βλέμματα.

Όσα εργοτάξια κι αν στήσουν, η ασφάλεια στις μεταφορές πλέον θα είναι αμφίβολη. Η ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων σαν μεταφερόμενα εμπορεύματα, θα μετατατραπεί σε ελεύθερη διακίνηση ανασφάλειας στα κέντρα διοίκησης εντολών στην μητρόπολη.

Στέλνουμε στην Κωνσταντίνα Κούνεβα τις καλύτερες ευχές μας και τον σεβασμό μας για την αξιοπρεπή στάση που έχει κρατήσει απέναντι στους τυμβωρύχους της πολιτικής που ήθελαν να την εξαργυρώσουν με μια θέση στα ευρωψηφοδέλτιά τους. Σε αντίθεση με την δουλοπρεπή μιζέρια της πλειοψηφίας των συναδέλφων της, ύψωσε το ανάστημά της έστω και στα πλαίσια του ρεφορμιστικού συνδικαλισμού. Ας γίνει η απόπειρα σε βάρος της, από τα πληρωμένα καθήκια της ΟΙΚΟΜΕΤ με την συνενοχή των στελεχών του ΗΣΑΠ, παράδειγμα πως οι αιτηματικές διεκδικήσεις στο λίγο που ενδέχεται να καθίστανται επικίνδυνες, πληρώνονται στο δεκαπλάσιο από τα καθάρματα της κάθε εργοδοσίας. Οι νόμιμες διεκδικήσεις των εργαζομένων από το κάθε αφεντικό δεν αντιμπετωπίζονται πάντοντε εξίσου νόμιμα.

Γιατί λοιπόν υπάρχει ακόμα ο παραμικρός δισταγμός να εγκαταλείψουμε εμείς πρώτοι τη νόμιμη οδό οριστικά και αμετάκλητα; Πόσο ακόμα θυματοποίηση θα "παίξει"; Πόσο ακόμα θα ικανοποιείται ο κόσμος με αυτές τις μιμκρές παραχωρήσεις που μπορούν να κερδίσουν ακόμα τα πιο τίμια και μαχητικά συνδικάτα βάσης; Γιατί άλλωστε να συμφιλιωθούμε με τον συνδικαλισμό στην εργασίακαι να μην αρνηθούμε την ίδια την εργασία μια και καλή; Εμείς, όπως και άλλα αποφασισμένα συντρόφια δεν θα περιμένουμε την επόμενη "Κωνστανίνα" για να τσακίσουμε τα αφεντικά, για να τους χτυπήσουμε, να τους στήσουμε ενέδρες να τους κάψουμε τα αυτοκίνητα, να απαλλοτροιώσουμε τις εταιρείες τους, για να τους κάνουμε να τρέχουνε και να μην φτάνουν. Το κάλεσμα είναι ανοικτό για κάθε ενδιαφερόμενο.

Συνδικαλίζουμε την καταστροφή και όχι τα δικαιώματά μας. Αυτά έχουν γίνει στάχτες προ καιρού, μαζί με τις κάρτες εργασίας μας.

Ακόμα ευελπιστούμέ να προκλήθηκαν ικανά ψυχολογικά προβλήματα στους σεκιουριτάδες του ΗΣΑΠ τέτοια που να το σκεφτούν καλά αυτοί και τα φιλαράκια τους οι ελεγκτές πριν ξανατσαμπουκαλευτούν σε όσους δεν συμμορφώνονται με τον καθωσπρεπισμό του επιβατικού κοινού. Επιπλέον, αν ο κάθε σεκιουριτάς θεωρεί πως όποια φθορά στα τρένα αξίζει ηρωισμούς, του δείξαμε τι θα πει πραγματική φθορά. Αντίστοιχα τα αλάνια που τρυπώνουν στις στοές ζωγραφίζοντας τα βαγόνια ας εκτιμήσουν ότι καλά είναι βαμμένα τραίνα - τα καμμένα όμως ακόμα καλύτερα.

Το Σεπτέμβριο που μας πέρασε ένας γνωστός από τα παλιά, ο Barns, έκανε το τελευταίο του προσωπικό δρομολόγιο στις γραμμές του τραίνου στα Άνω Πατήσια κατά την διάρκεια σαμποτάζ στις εγκαταστάσεις του ΗΣΑΠ.

Το παράνομο γκράφιτι στους τοίχους, στα τραίνα, στους σταθμούς, το ξύλο στους σεκιουριτάδες και τα φασιστάκια και γενικά η κουλτούρα του δρόμου είναι τα γκέτο από όπου μπορούν να ξεπηδήσουν και να οργανωθούν εξτρεμιστικές επαναστατικές ομάδες έτοιμες για την επίθεση. Από εδώ που είμαστε στέλνουμε το χαιρετισμό μας στην ψυχή του όπου κι αν αυτή αλητεύει.

Τέλος, αφιερώνουμε το χτύπημά μας στον Γάλλο σύντροφο Ζουλιέν Κουπάτ, φυλακισμένο ως εμπλεκόμενος στα σαμποτάζ των εθνικών σιδηροδρομικών δικτύων στην Γαλλία τον περασμένο Νοέμβριο.

Στο προηγούμενο χτύπημά μας στις εγκαταστάσεις των μπάτσων στην Νέα Φιλαδέλφεια είχαμε προσκαλέσει όσες οργανωμένες ομάδες επιθυμούν να συμμετάσχουμε όλοι μαζί στο λυσσασμένο αντάρτικο πόλης. Υπήρξαν αρκετές απαντήσεις, κάτι που προμηνύει ότι το 2009 θα υπάρξουν σημαντικές εξελίξεις σε αυτήν την κατεύθυνση.

Εμείς από την πλευρά μας καταθέτουμε ότι θα κάνουμε ότι μπορούμε. Για αυτό λοιπόν φέτος τις απόκριες αντί για τον καρνάβαλο κάψαμε δυο τραίνα. Την επόμενη φορά ίσως τα πετάξουμε και στην θάλασσα.

ΥΓ1: Αναμένουμε την επανεμφάνιση του γνωστού τυφλοπόντικα των βιομηχάνων να κάνει ευγενικές δηλώσεις στα κανάλια για τους απαγωγείς του ειδικά τώρα που ο ένας κυκλοφορεί ελεύθερος. Καλή λευτεριά΄Βασίλη όπου κι αν είσαι.

ΥΓ2: Ξεκαθαρίζουμε πριν βιαστεί ο οποιοσδήποτε να ανοίξει το στόμα του, μιλώντας για κίνδυνο ανθρώπινης ζωής, ότι επιλέξαμε συνειδητά το τελευταίο δρομολόγιο της διαδρομής, και απομακρύναμε όλους τους επιβάτες και το προσωπικό του σταθμού.

ΥΓ3: Στέλνουμε τους επαναστατικούς μας χαιρετισμούς στα συντρόφια στα Χανιά, στις Σέρρες,στι βόλο, στην Ξάνθη, στην Καβάλλα, στα Γιάννενα και στο Ηράκλειο, όπου παρά τις δύσκολες συνθήκες τις επαρχίας αναδυκνείουν με τις εμπρηστικές επιθέσεις τους ότι το νέο λυσσασμένο αντάρτικο πόλης είναι εφικτό παντού.

Συμμορίες Συνείδησης / Εξτρεμιστές Περάματος.

Η προκήρυξη της Σέχτας Επαναστατών

"ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΟΠΛΙΖΟΝΤΑΙ πεθαίνουν. Όσοι δεν πεθαίνουν είναι θαμμένοι ζωντανοί στις φυλακές, στα αναμορφωτήρια, στα πέτρινα φέρετρα των νέων στεγαστικών προγραμμάτων, στα ασφυκτικά σχολεία, στις κατακαίνουργιες κουζίνες και κρεβατομαρες, τις γεμάτες χαριτωμένα έπιπλα αγορασμένα επί πιστώσει.”
(RΑFΦράξια Κόκκινος Στρατός)

Μετά τις πρόσφατες επισκέψεις του υφυπουργού δημόσιας τάξης Μαρκογιαννάκη και του προέδρου του Πασόκ Γίωργου Παπανδρέου σε αστυνομικά τμηματα για την τόνωση του ηθικού της αστυνομίας, αποφασίσαμε και εμείς για τον ίδιο λόγο, τα ξημερώματα της Τρίτης να επισκεφτούμε αιφνιδιαστικά ένα καθόλου τυχαίο Α.Τ., αυτό του Κορυδαλλού που απέχει 500 μέτρα απο τα κολαστήρια των φυλακών και να χτυπήσουμε τους τυχαίους μπάτσους που βρίσκονταν εκεί. Στόχος μας ήταν να τους εκτελέσουμε. Γνωρίζαμε οτι στην γωνία του τμήματος βρισκόνταν ο ειδικός φρουρός και συχνά αλλοι δυο-τρεις συνάδελφοι του. Στην επίθεση μας χρησιμοποιήσαμε ένα υποπολυβόλο τύπου scorpion 7.65 mm, ένα πιστόλι των 9 mm καθώς και μια αμυντική χειροβομβίδα που δεν εξεράγη όταν την ρίξαμε καταπάνω τους. Τυχεροί αυτοί, άτυχοι εμείς, την επόμενη φορά δεν θα έχουν την τύχη με το μέρος τους. Οι σφαίρες μας ξεκαθαρίζουν την κατάσταση.”Το οργανωμένο αντάρτικο πόλης είναι ο μόνος δρόμος των επαναστατικών δυνάμεων για την Ανατροπή.”Μια πράξη ξεκάθαρη, που δεν χρειάζεται πολλά λόγια.

Πίστευε κανείς πως θα μιλάγαμε για αγώνα, χωρίς ταυτόχρονα να οπλιστούμε και να είμαστε έτοιμοι να δώσουμε τα πάντα γι΄αυτόν;


Μήπως τα γαμημένα γουρούνια της αστυνομίας που σκοτώνουν ανενόχλητα, πίστευαν πως θα τους επιτρέπαμε να μας σφάζουν παθητικά σαν τα πρόβατα;

Στην πρώτη μας ενέργεια, ως ΣΕΧΤΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ, στοχοποιήσαμε την αστυνομία. Τώρα είναι οι δικοί μας μαχόμενοι σχηματισμοί ενάντια στο μισθοφορικό στρατό του καθεστώτος. Απο δώ και πέρα η ζωή κάθε μπάτσου κοστίζει όσο και μία σφαίρα, ενώ τα σώματα τους αποτελούν ιδανικό σημείο εξάσκησης σκοποβολής. Καμία θλίψη δεν αξίζει για τα φέρετρα που θ΄αρχίζουν να παρελαύνουν. Οι αστυνομικοί δεν έχουν ούτε όνομα, ούτε ηλικία, έχουν απλώς το βαθμό και τον υπηρεσιακό τους αριθμό. Γι΄αυτό, όπως και τα ντόνατς που τρώνε, έτσι κι αυτοί δεν είναι “ωραίοι” χωρίς μια τρύπα στη μέση.

Σε αυτούς που ήδη αναρωτιούνται, γιατί επιλέξαμε κάποιους τυχαίους μπάτσους κι όχι ένα υψηλόβαθμο στέλεχος, έναν μεγαλοδημοσιογράφο, ένα κρατικό λειτουργό ή έστω ένα καπιταλιστή, τους απαντάμε ότι θα ΄ρθει κι η σειρά τους Επιπλέον, μέσα απ΄την ενέργεια μας αυτή, ξεκινάμε ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο, χρησιμοποιώντας την τακτική της μόνιμης απειλής. Οι σφαίρες εναντίων ανώνυμων αστυνομικών μεταφέρουν ένα τελεσίγραφο σε όλες τις βαθμίδες των σωμάτων ασφαλείας. Τώρα ο κάθε απρόσωπος μπάτσος πρέπει να γνωρίζει πως ίσως να είναι ο επόμενος στόχος της ΣΕΧΤΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ. Ίσως αυτή τη στιγμή που διαβάζει αυτές τις γραμμές η κάνη ενός όπλου να΄ ναι στραμμένη πάνω του. Αυτά είναι τα “τυχερά” της δουλείας τους.” Όταν έχεις ένα πιστόλι στη ζώνη σου πρέπει να γνωρίζεις τους κινδύνους. Όμως οι μπάτσοι θέλουν να παίρνουν το μισθό τους χωρίς να πληρώνουν τις συνέπειες.”Αρχίστε να υποβάλλετε παραιτήσεις γιατί αλλιώς θα ξεκινήσετε να μετράτε τάφους.

Ίσως κάποιοι να σοκάρονται απ΄την κυνικότητα μας και να μιλάνε για “έλλειψη πολιτικού και ιδεολογικού υπόβαθρου.”Εμείς όμως δεν αισθανόμαστε την ανάγκη να δικαιολογήσουμε η ακόμα και να επεξηγήσουμε τη δράση μας. Δεν κάνουμε πολιτική, κάνουμε αντάρτικο. Τόσες δεκαετίες τα πολιτικά κόμματα, η δικαστική και εκτελεστική εξουσία απέδειξαν τα συμφέροντα του κατεστημένου που εξυπηρετούν. Η εποχή των αναλύσεων έχει πλέον λήξει...

Ήδη γνωρίζουμε πως μερικές δεκάδες μαχητές, γυναίκες και άντρες, προειτοιμάζονται να περάσουν στη πρώτη γραμμή της ένοπλης αντεπίθεσης.

Τους καλωσορίζουμε.

Υ.Γ: Συμφωνούμε με τους αγωνιστές του επαναστατικού αγώνα για την επιλογή τους να στοχοποιήσουν κι αυτοί την αστυνομία.

Διαφωνούμε όμως στην επιλογή των τοποθεσιών που διάλεξαν για να αναμετρήθουν με τα γουρούνια. Βασική αρχή του αντάρτικου πόλης είναι πως δεν χτυπάμε απ΄τα εδάφη, που αναπτύσσονται οι πολύμορφες διαδικασίες του αγώνα, μετατρέποντας τα σε ευάλωτες ζώνες καταστολής. Αντίθετα, προσβάλλουμε το άβατο του εχθρού. Έτσι συσπειρώνουμε τις δικές μας δυνάμεις και αποφεύγονται καταστάσεις αστυνομικής κατοχής. Ο δεύτερος γύρος του αντάρτικου πόλης ξεκίνησε...

Εκατό λουλούδια άνθισαν, είναι οι εκατό επαναστατικές οργανώσεις."

ΣΕΧΤΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ