Ανάληψη ευθύνης για εμπρησμούς στα Πετράλωνα και το Π.Φάληρο για τον Γιώργο Βούτση-Βογιατζή

Ζούμε στον κόσμο της εξαθλίωσης και της υποτέλειας, στον κόσμο που το όμορφο άρωμα ενός λουλουδιού κοστίζει ακριβά, εκεί όπου το χαμόγελο φαντάζει ουτοπία ενώ η υποδούλωση καθημερινότητα, στον κόσμο που τα όμορφα βράδια καταστέλλονται από μπλε φώτα. Όπως και να καταντήσουν τούτο τον κόσμο δεν θα μπορέσουμε ποτέ να αρνηθούμε την υπαρξή του, τις ομορφιές που μας απαγορεύουν να γευτούμε και την άπλετη ελευθερία που φυλακίζουν στις κοινωνίες τους.

Κι όμως! Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που τον αρνούνται. Σκυθρωποί και άβουλοι μέσα στους χώρους εργασίας τους και στην διαδρομή από και προς το σπίτι τους. Προτιμούν λοιπόν τα εξαντλητικά οκτάωρα, τις ομοιόμορφες στολές εργασίας, τον εξευτελισμό και εκβιασμό από τα αφεντικά τους, θα καταπιέσουν κάθε πρωτόγονο αίσθημα που έχεις όταν το πρωί πας στην δουλειά και θα ντύσουν τα προσωπά τους με υποτακτικά χαμόγελα.

Μέσα στους εργασιακούς χώρους αναπαράγεται καθημερινά το καθεστώς ομηρίας που επιβάλουν τα αφεντικά στους εργαζόμενους. Βάζουν αυτοί τους κανόνες, τους περιορισμούς, το πότε θα μιλήσεις, πόση ώρα θα είναι το διάλλειμα και αν πρέπει να πάρεις άδεια. Το εργασιακό καθεστώς ήταν και προβλέπεται να είναι έτσι για πολύ ακόμα. Ο εκβιασμός της δουλειάς βρίσκεται παντού. Από μικρούς μας γαλουχούν στα σχολεία και στα πανεπιστήμια με εξαντλητικά οκτάωρα ώστε κάποια στιγμή να ενταχθούμε στο εργασιακό δυναμικό. Μας προσφέρουν ψεύτικες ανάγκες για να δικαιολογήσουν την εργασιακή μας ομηρία.

Όντας εγκλωβισμένοι σε μια εθελόδουλη, υποταγμένη κοινωνία οι περισσότεροι θα σκύψουν το κεφάλι, θα προσκυνήσουν το αφεντικό τους, ίσως και από μέσα τους αγανακτήσουν αλλά ύστερα θα γυρίσουν και πάλι στα δεσμά τους. Για ακόμη μια φορά θα εναποθέσουν τις τύχες τους και τις ζωές τους στον εργασιακό θεσμό που επιβάλει η κάθε κοινωνία. Όποιος δεν συμμετάσχει στο εργασιακό δυναμικό θεωρείται τεμπέλης, ανάξιος και παραμερίζεται. Πολλοί θεωρούν ακόμη τιμή τους που εργάζονται και βγάζουν ¨τίμια¨ το ψωμί τους. Η παραφροσύνη χτυπάει για άλλη μια φορά την πόρτα. Τιμή για όσους παραδίδονται στους δημιούς τους.

Σε πείσμα όλων αυτών κάποιοι θα κάνουν πράξεις τις άγριες και μη συμβατές επιθυμίες τους προκαλώντας τα δουλικά αυτού του κόσμου σε μια ακόμη παραφροσύνη. Χλιαροί ¨επαναστατημένοι¨ θα σπεύσουν να ξορκίσουν όσα δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν, εξουσιαστές και υποτακτικοί τους θα μιλήσουν για τρομοκρατικά ρεύματα και αντεπαναστάτες θα διαχωρίσουν την πολιτική τους θέση.

Ένας απ’ αυτούς που έκαναν πράξη όσα επιθυμούσαν είναι ο αναρχικός Γιώργος Βούτσης- Βογιατζής ο οποίος παραμένει όμηρος του Κράτους για την απαλλοτροίωση της Εθνικής Τράπεζας στο Γκύζη στις 3-10-2007. Αρνούμενος να απαχθεί από το εργασιακό καθεστώς βάδισε στα μονοπάτια της συνειδητής εργασίας. Ο αξιακός κανόνας κάθε εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου προσδίδει στην απαλλοτρίωση τον όρο της εγκληματικής πράξης. Όμως, για κάποιον ο οποίος αρνείται την εξουσία, τους νόμους-θεσμούς και τους υπηρέτες τους προβαίνει σε μια τέτοια πράξη δίχως φραγμούς μιας και μαζί με το νόμιμο πάει και το παράνομο. Αντιθέτως ένα ακόμη μέλος αυτής της κοινωνίας, προικισμένο με τα χριστά πρότυπα ήταν ο φορτηγατζής ο οποίος επιτέθηκε στον Γιώργο την ώρα της διαφυγής του και έκτοτε βρίσκεται φυλακισμένος. Ο αγανακτισμένος πολίτης πιστός στις αρχές κάθε κοινωνίας για ομαλότητα και μη παραβατικότητα πήρε την θέση του μπάτσου και διεκδίκησε την φήμη του ¨ήρωα¨. Ενός ήρωα που βλέπουμε κάθε μέρα δίπλα μας. Στους προσκυνημένους τούτης της γης, στα απαθή βλέμματα, στα κοντρολαρισμένα μυαλά, στους περήφανους συμπολίτες και υποστηρικτές των συνόλων και των κανόνων τους. Ο καθένας τους κρύβει τον μπάτσο μέσα του, είτε δηλώνει καθαρά πως θα ήθελε να συμβάλει στο έργο.

Μοναδική μας απάντηση στην κανονικότητα και στους θιασωτές της είναι αυτό που αυτοί αποκαλούν παραβατικότητα. Εμείς απλά το ονομάζουμε επίθεση με κάθε δυνατή μορφή: Εμπρησμοί, απαλλοτριώσεις, σπασίματα, σαμποτάζ και κάτι που ο καθένας μας το χρωστάει στον εαυτό του: Ζωή χωρίς καμιά εξουσία, χωρίς κανόνες, χωρίς ¨πρέπει¨, ζητώντας όχι τα λίγα αλλά τα πολλά και το τίποτα. Καταστρέφοντας δημιουργικά την κάθε κοινωνία και τους θεσμούς της, εξεγείροντας την κάθε αναρχική μας επιθυμία με σύμμαχο την βία.



Αφιερώνουμε στον συντροφό μας:


Τον εμπρησμό της τοπικής οργάνωσης της Νέας Δημοκρατίας στα Πετράλωνα στις 6-3-09


Την επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στην Aspis Bank στην οδό Αγ. Αλεξάνδρου στο Π. Φάληρο στις 10-3-09


Ακόμη υποσχόμαστε συνεχή επίθεση σε οτιδήποτε μας καταπιέζει, παράγει κανόνες, θεσμούς και πλαίσια. Ας ηχήσουν δυνατά οι ιαχές του νέου αντάρτικου πόλεων.


ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΓΙΩΡΓΟ ΒΟΥΤΣΗ-ΒΟΓΙΑΤΖΗ

ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΚΑΝΟΥΝ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΟΥΣ


Αναρχική Πρόσκρουση

Κομμάντο Ζύλ Μπονό