Η Επιδημία

Ο Εντ Ξύπνησε με περίεργη διάθεση.Το προηγούμενο βράδυ δεν του είχε αφήσει τίποτε το ιδιαίτερα καλό,ούτε τίποτε το ιδιαίτερα κακό,κι αυτό ήταν το χειρότερο.Μια ακόμη ακολουθία μουσικής,κατανάλωσης μπύρας και επανάληψης παρωχημένων πρωτοκόλλων επικοινωνίας με ανθρώπους.Ωστόσο δεν ήταν το πρώτο πρωινό που ακολουθούσε μια τέτοια βραδιά παρόλα αυτά υπήρχε κάτι πολύ περίεργο μέσα του.
Φόρεσε μια μπλούζα που βρήκε στο σωρό πάνω στην καρέκλακαι έβαλε να ζεσταίνεται νερό στην καφετιέρα.Αποφάσισε να αφιερώσει κάποιο χρόνο στην ενδοσκόπηση.Αυτό το περίεργο πράγμα μέσα του ίσως να ήταν πολύ σημαντικό μετά από μια υπερβολικά παρατεινόμενη περίοδο έλλειψης από κάτι,απροσδιόριστο τι,ίσως αυτή να ήταν η στιγμή που θα έβρισκε κάποιες απαντήσεις για το τι σκατά σήμαιναν όλα αυτά.
Το επίμονο κουδούνισμα του τηλεφώνου τον διέκοψε από την τελετουργία παρασκευής του πρωινού καφέ.
"ΟΚ,πες μου",έκανε σηκώνοντας το ακουστικό.
"Έντ;".Η φωνή ακουγόταν πολύ μακρυά,θαμμένη κάτω από ένα στρώμα παράσιτων και θορύβου.
"Ποιός,ποιά ή τί είσαι;".
"Έντ,ο Ρομπ είμαι".
"Ρομπ,από πού σκατά παίρνεις;Κάνε κάτι με το τηλέφωνο".Ακούστηκε ήχος από πάτημα πλήκτρων στην άλλη άκρη της γραμμής.
"Μ'ακούς;"
"Ναι,τώρα είναι καλύτερα".Η ένταση της φωνής είχε ανέβει,και μαζί της και η ένταση των παράσιτων,αλλά τουλάχιστον έτσι μπορούσε να ακούει με αλαφρώς μεγαλύτερη ακρίβεια το συνομιλητή του.
"Υπάρχουν συνταρακτικά νέα",έκανε ο Ρομπ.
"Τί;"
"Για προσπάθησε να το βρείς".
"Άρχισε ο 3ος παγκόσμιος πόλεμος;"
"Όχι".
"Μέτρησες το IQ σου και βγήκε κάτω από 60;"
"..."
"Έπιασες δουλειά ως ασφαλιστής;",συνέχισε απτόητος ο Έντ,"Αποφάσισες να γίνεις gay;Βρήκες την απάντηση για τη ζωή,το σύμπαν και τα πάντα;Έγινες Χριστιανός;Ανακάλυψες ότι η Μάντυ είναι εξωγήινος,πράκτορας των 9-ποδων Αντεριανών ερπετών;"
"Ναι".
Ο Έντ σταμάτησε απότομα σαν να είχε δεχτεί μπουνιά στο στομάχι.
"Τί εννοείς,ναι;"
"Εντάξει,δεν έχει σχέση με Αντεριανά ερπετά.Ούτε και η ίδια δεν ξέρει καλά-καλά με τί έχει σχέση,για να πω την αλήθεια,αλλά ναι,είναι εξωγήινος.Χτες βεβαιώθηκα γι'αυτό".
"Χα,χα".
"Δεν είναι αστείο ξέρεις".
Ο Έντ που δεν το ΄χε βρει αστείο ούτως ή άλλως,προσπάθησε να κάνει τη φωνή του ν'ακούγεται όσο το δυνατόν πιο φυσική.
"Έλα τώρα Ρομπ.Δεν μπορεί να το εννοείς".
Η φωνή του Ρομπ ακούστηκε παθιασμένη.
"Το ΄χα υποψιαστεί από καιρό.Η συμπεριφορά της ήταν περίεργη,δεν έκανε πράγματα που για άλλους ανθρώπους ήτανε φυσικά και δε θυμόταν και πολλά για το παρελθόν της-".
Ο Έντ τον διέκοψε απότομα.
"Ρομπ,την έχω γνωρίσει τη Μάντυ και σε διαβεβαιώνω ότι είναι άνθρωπος,ξέρεις,το είδος homo sapiens.Εσύ θα πρέπει να το ξέρεις καλύτερα αυτό".
"Μοιάζει πολύ,αλλά δεν είναι.Άκου:Χθες πήρα τα αποτελέσματα από τις εξετάσεις αίματος που είχε κάνει την προηγούμενη εβδομάδα.Ο γιατρός μου είπε ότι το αίμα της δεν έχει καμία σχέση με κοινό ανθρώπινο αίμα.Οι γιατροί υποψιάζονται κάποια εκφυλιστική ασθένεια,αλλά εγώ ξέρω την αλήθεια".
"Ρομπ,καταλαβαίνεις ότι αυτό που μου λες δε στέκει;"
"Σου λέω,βγήκε στις εξετάσεις".
"Η Μάντυ που είναι;"
"Έφυγε πριν από 4 μέρες".
"Εσύ που είσαι;"
"Άκου,μου τελειώνουν οι μονάδες.Πρέπει να κλείσω".
Υπήρξε μία παύση...
"Έντ,θα κάνω και εγώ εξετάσεις.Θα σε ξαναπάρω".
Ο Έντ άκουσε το κλικ και έπειτα κατέβασε το ακουστικό.
Άναψε τσιγάρο και ακούμπησε στον τοίχο πίσω του.Ο κύκλος της παράνοιας φαινόταν να σφίγγει γύρω του.Ο ένας μετά τον άλλον οι γνωστοί και φίλοι του ξέφευγαν,τρελαινόντουσαν,την ψάχναν με θρησκείες και εσώτερα διαστήματα,γινόντουσαν χριστιανοί.Στην προσπάθειά τους να μην παρασυρθούν από το ρεύμα της ζωής στηριζόντουσαν σε δόγματα και παρανοικές πεποιθήσεις.Αλλά ο Ρόμπ αν και δεν ήταν ο πιο "διανοητικά υγιής"-μια από τις εκφράσεις που ο Έντ σιχαινόταν-δεν είχε τέτοια δείγματα.Και η Μάντυ...Στους 3-4 μήνες που ήταν με το Ρομπ την είχε δει 2-3 φορές.Περίεργη κοπέλα,αλλά 100% ανθρώπινη.Δεν υπήρχε καμιά αμφιβολία άλλωστε.Ήταν ηλίθιο και μόνο που το σκεφτόταν.Ήταν ανησυχητικό για το Ρομπ βέβαια.Όταν θα του ξανατηλεφωνούσε,θα επιδίωκε να τον συναντήσει και να προσπαθήσει να τον βοηθήσει να ξεπεράσει την παράνοια του.
Έχοντας βάλει τα πράγματα σε κάποια σχετική τάξη στο μυαλό του,επέστρεψε στην κουζίνα και στην ετοιμασία του καφέ.Αυτή τη φορά ήταν ο ήχος του θυροτηλέφωνου που τον διέκοψε.
"Ποιός είναι;",ρώτησε.
"Έντ,η Μάντυ είμαι.Μου ανοίγεις;"
Ο Έντ πάτησε το κουμπί στο θυροτηλέφωνο και έμεινε να το κοιτάζει ανέκφραστος για 2-3 λεπτά.Αυτό το πρωινό έπαιρνε πολύ περίεργη τροπή.Τι να΄θελε η Μάντυ;Ποτέ δεν είχαν ιδιαίτερες σχέσεις,έτσι ώστε να μπορούσε να το δει φυσικό να περάσει από το σπίτι του χωρίς προειδοποίηση.
Διέκοψε τις σκέψεις του και πήγε να ανοίξει την πόρτα.
"Γειά",του΄κανε η Μάντυ προσπαθώντας να χαμογελάσει.
"Γειά σου Μάντυ",έκανε αυτός.
"Έλα μέσα".
Τον ακολούθησε στην κουζίνα και κάθισε σε μια καρέκλα ανάβοντας ένα τσιγάρο,καθώς αυτός καταπιάστηκε με την καφετιέρα.
"Τι έγινε;Πώς κι από δω;",τη ρώτησε.
Η Μάντυ τράβηξε μια βαθιά τζούρα."Μίλησες με το Ρομπ;".
"Ναί,πριν από λίγο,στο τηλεφώνο.Δεν ακουγόταν καλά".Την κοίταξε λοξά.
"Είναι αλήθεια".Παύση."Αυτό που σου είπε".
"Τι είναι αλήθεια;"
"Είμαι εξωγήινη".
"Ω,όχι",σκέφτηκε ο Έντ."Όχι,όχι,όχι".Γιατί να του συμβαίνει αυτό;Γιατί να πρέπει να του διαταράσσουν την αγωνιώδη προσπάθεια του να σταθεροποιήσει την πραγματικότητα.
Έχυσε καφέ στο φλυτζάνι του και γύρισε προς τη Μάντυ."Θες καφέ;",τη ρώτησε..."Ή μήπως ο μεταβολισμός σου απαιτεί κάτι άλλο;Υπάρχει λίγο χαλασμένο γάλα στο ψυγείο.Αν θέλεις ναφθαλίνη,άνοιξε αυτό το ντουλάπι.Μπορείς να φας και το ξύλο από το ντουλάπι.Δεν ξέρω τι χρειάζεται ο οργανισμός σου.Απλά διάλεξε τι θεωρείς τροφή και φάτο.Δε μ'ενοχλεί".
"Βάλε μου λίγο καφέ σε παρακαλώ",έκανε ήρεμα εκείνη.
"ΟΚ".Της έδωσε το φλυτζάνι φανερά εκνευρισμένα και κάθισε απέναντί της ανάβοντας ένα ακόμη τσιγάρο.
Η Μάντυ χαμογέλασε θλιμμένα πίνοντας μια γουλιά καφέ.
"Ξέρεις,ποτέ δε με ξύπναγε ο καφές",έκανε.
Ο Έντ στριφογύρισε εκνευρισμένος στην καρέκλα του."Άκου να δείς",της έκανε,"δεν ξέρω πως σας τη βάρεσε ξαφνικά και των δυο σας,αλλά δεν γίνεται να ξυπνάς ένα πρωί και ν'αποφασίζεις ότι είσαι εξωγήινος.Απλά δεν είναι νορμάλ".Χτύπησε με δύναμη το χέρι του στο τραπέζι,με αποτέλεσμα να αναποδογυρίσει το φλυτζάνι της Μάντυ και να χυθεί ο καφές στην μπλούζα της.
"Ω,συγνώμη",έκανε και σηκώθηκε,πλησιάζοντάς την.
Η Μάντυ κοίταξε για λίγο την μπλούζα της και την καφέ κηλίδα που είχε αρχίσει να σχηματίζεται,και έπειτα το καφέ υγρό που χυνόταν αργά-αργά από το χείλος του τραπεζιού πάνω της.Στη συνέχεια,προσπάθησε να χαμογελάσει,απέτυχε,και έβαλε τα κλάματα.
Ο Έντ την αγκάλιασε αμήχανα προσπαθώντας να την ηρεμήσει και αυτή κουλουριάστηκε πάνω του συνεχίζοντας να κλαίει.
"Χθες πήρα τηλέφωνο το γιατρό και μου το είπε.Το ήξερα.Το ήξερα.Τόσα πράγματα που δε μπορούσα να κάνω φυσιολογικά.Τα ναρκωτικά δε μ΄επηρέαζαν καθόλου,ο καφές με νυστάζει,στο σεξ δεν μπόρεσα να εκφραστώ,ακόμα και το τσιγάρο μου καίει τα πνευμόνια".Κοίταξε συνοφρυωμένη το τσιγάρο που κρατούσε και ξαναέβαλε τα κλάματα.
"Δε θυμάμαι παρά αμυδρρρρά τους γονείς μου και την πόλη που μεγάλωσα.Δεν υπήρχαν ποτέ.Ψάξαμε με το Ρομπ στους τηλεφωνικούς καταλόγους.Δεν υπήρχαν.Ποτέ τους δεν υπήρξαν.Είμαι ξένη.Με πλαστές αναμνήσεις,ξένη από τη ζωή,ξένη από τους ανθρώπους,ξένη από τα πάντα",έκανε μέσα από τα αναφιλητά της.
Ο Έντ την κράτησε στην αγκαλιά του,μην ξέροντας τι να πεί,νοιώθοντας ότι η πραγματικότητα του έπεφτε βαριά εκείνο το πρωί.
Η Μάντυ ρούφηξε τη μύτη της με έναν ήχο που ακούστηκε σαν κόρνα αυτοκινήτου και συνέχισε :
"Δεν μπορείς να φανταστείς πως νοιώθεις να παρατηρείς τους άλλους να τα έχουν όλα και εσύ τίποτα,να μην μπορείς να αντιδράσεις φυσιολογικά ακόμη και στα πιο απλά πράγματα,να μην μπορείς να χαρείς τις πιο κοινές καταστάσεις...Σαν να κοιτάζεις τον κόσμο μέσα από μια γυάλα.Κανείς δεν σε θέλει πραγματικά όταν είσαι ξένος".
"Έλα Μάντυ,μη λες βλακείες",έκανε ο Έντ με όσο πιο πειστικό τόνο μπορούσε.
Η Μάντυ πέρασε τα χέρια της μέσα από τη μπλούζα του,τη σήκωσε και ακούμπησε το κεφάλι της στο στήθος του.
"Έντ;",έκανε.
"Ναι;",έκανε αυτός.
Αυτή κατέβασε απαλά τα χέρια της και τα ακούμπησε πάνω στο καβάλο του παντελονιού του.
"Θέλω να κάνουμε έρωτα".
Ο Έντ έκανε να πει κάτι,αλλά σταμάτησε.Της χάιδεψε αμήχανα το κεφάλι,και αυτή,εκλαμβάνοντας προφανώς τη χειρονομία του ως επιθυμία,πέρασε τα χέρια της μέσα από το παντελόνι του προκαλώντας ένα απότομο μούδιασμα στη σπονδυλική του στήλη,που τον έκανε να παραπατήσει.
Χωρίς να ανταλλάξουν άλλη κουβέντα,πήγαν στο κρεβάτι και το κάναν με πολύ θόρυβο.Όταν τελείωσαν,Η Μάντυ ανέβηκε πάνω του και άρχισε να τρίβεται στην κοιλιά του.Τελείωσε δύο φορές σε διάστημα ενός λεπτού και αμέσως έγειρε δίπλα του και αποκοιμήθηκε.Ο Έντ έκλεισε τα μάτια του και άφησε τον ονειρικό κόσμο να αντικαταστήσει τον πραγματικό,που είχε αρχίσει να γίνεται ελαφρώς δυσνόητος.
Όταν τα ξανάνοιξε η Μάντυ κοιμόταν ακόμη.Σηκώθηκε προσεχτικά,της τράβηξε το σεντόνι και έμεινε να την παρατηρεί.Κοιμόταν στο πλευρό,έχοντας διπλωμένα τα πόδια της και τον πισινό της ελαφρώς προτεταμένο προς τα έξω.
Ο Έντ συνοφρυώθηκε.Έδειχνε φυσιολογική.Και όμως...Αν όντως οι αναμνήσεις της ήταν πλαστές,ποιός ή τί τις εμφύτευσε;Και γιατί;
Κοιτάχτηκε με ανυσηχία στον καθρέφτη,συνειδητοποιώντας ότι δεν είχε χρησιμοποιήσει προφυλακτικό.Τι του ΄χε πεί ο Ρομπ,ότι θα έκανε εξετάσεις;Γιατί;
Νοιώθοντας ότι κάτι ανεπαίσθητο πήγαινε λάθος με το σώμα του,άνοιξε το παράθυρο και κοίταξε έξω.Με πόσους άλλους το είχε κάνει η Μάντυ;
Θα ήξεραν τίποτε;
Το απόγευμα θα πήγαινε για εξετάσεις,αν και ήταν σχεδόν σίγουρος για το αποτέλεσμα.
Η ματιά του περιπλανήθηκε στον γκρίζο ουρανό.Σύντομα κάτι θα ερχόταν από κει,το ήξερε.Ο απεσταλμένος τους,είχε ήδη κάνει τις πρώτες,πολύ σημαντικές,επαφές...