Στις 11 Δεκεμβρίου 2009, γερμανικό δικαστήριο απαγόρευσε στην αναρχοσυνδικαλιστική οργάνωση FAU (Ελεύθερο Σωματείο Εργατών-Εργατριών) τη χρήση του όρου “συνδικάτο” ή “σωματείο βάσης”, απαγορεύοντας με τον τρόπο αυτό τη λειτουργία της. Το γερμανικό κράτος, φοβούμενο την εξάπλωση της αδιαμεσολάβητης σύγκρουσης μεταξύ εργαζόμενων και αφεντικών αποφάσισε να καταστείλει τη δράση των αναρχοσυνδικαλιστών. Στην προσπάθειά του αυτή βρέθηκαν “αρωγοί και συμπαραστάτες” σοσιαλδημοκρατικά και αριστερά κόμματα καθώς και ελεγχόμενο από αυτά συνδικάτο.
Τα γεγονότα ξεκίνησαν με την απόφαση των εργαζόμενων στον κινηματογράφο Babylon, στο Βερολίνο, να φτιάξουν ένα εργατικό σωματείο και να οργανωθούν στη FAU (Freie Arbeiterinnen – und Arbeiter – Union) του Βερολίνου στις αρχές του Ιανουρίου του 2009. Πρέπει να σημειωθεί το ότι ο κινηματογράφος χρηματοδοτείται από το δήμο, ο οποίος διοικείται από τους σοσιαλδημοκράτες και το αριστερό κόμμα Die Linke, καθώς επίσης και το ότι η διοίκηση του κινηματογράφου (Grossman και Hackel) είναι μέλη του Die Linke.
Οι εργαζόμενοι αρχίζουν να μιλούν για τους άθλιους μισθούς, τις εξίσου άθλιες εργασιακές συνθήκες αλλά και για τις επιθέσεις που δέχεται το εργατικό συμβούλιο από τα αφεντικά. Οι πρώτες κινητοποιήσεις των εργαζόμενων ξεκινούν το Φεβρουάριο του 2009, κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ της Berlinale, μετά την άρνηση των αφεντικών για αύξηση μισθών, λόγω του υπερβολικού φόρτου εργασίας κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ. Το Μάϊο, ένας εργαζόμενος, μέλος της FAU, απολύεται λόγω της συμμετοχής του σε αυτές. Ξεκινούν νέες κινητοποιήσεις για την επαναπρόσληψή του.
Μέσα από τις τακτικές συναντήσεις τους, το 90% των εργαζόμενων στον κινηματογράφο συνδιαμορφώνει μια λίστα απαιτήσεων. Αρχές Ιουνίου, με τη συμμετοχή και της FAU, προτείνεται η νέα σύμβαση εργασίας στη διεύθυνση του κινηματογράφου. Η τελευταία αρνείται να διαπραγματευτεί. Οι εργαζόμενοι και μέλη της FAU ξεκινούν καθημερινές παρεμβάσεις πληροφόρησης έξω από τον κινηματογράφο ενημερώνοντας για την κατάσταση που επικρατεί.
Σε μια προσπάθεια τρομοκράτησης των εργαζόμενων και συκοφάντησης των αναρχοσυνδικαλιστών, η διεύθυνση αναφέρει στους εργαζόμενους ότι η FAU παρακολουθείται στενά από Ομοσπονδιακό Γραφείο Προστασίας του Συντάγματος. Λίγο αργότερα προσπαθώντας να διασπάσει τους εργαζόμενους αποσπά πολλούς από αυτούς σε θυγατρική της εταιρία (θερινό σινεμά). Γρήγορα όμως ξεκινούν κι εκεί δράσεις .
Στα τέλη του Ιουνίου, η FAU κατηγορεί ευθέως την τοπική κυβέρνηση του Βερολίνου (σοσιαλδημοκράτες και αριστεροί του Die Linke) για την κατάσταση που επικρατεί στον κινηματογράφο. Καλεί σε μποϋκοτάρισμα του κινηματογράφου και οργανώνονται οι πρώτες δράσεις αλληλεγγύης. Τα κόμματα και η κυβέρνηση αρνούνται (αρχικά) να παρέμβουν στη διένεξη μεταξύ εργαζομένων και αφεντικών. Ασκούνται μηνύσεις σε μέλη της FAU για “παράνομη είσοδο” στο σινεμά και μοίρασμα φυλλαδίων. Η διεύθυνση καλείται ξανά για διαπραγματεύσεις και απειλείται με κλιμάκωση των κινητοποιήσεων.
Στα τέλη Αυγούστου, το αριστερό κόμμα Die Linke δηλώνει ξανά ότι δεν μπορεί να παρέμβει στις διαπραγματεύσεις μεταξύ αφεντικών και εργαζόμενων. Παρασκηνιακά όμως συνδιαλέγεται με τα αφεντικά του κινηματογράφου και προσπαθεί να αναλάβει το ρόλο του διαμεσολαβητή, χωρίς ωστόσο να έχει μιλήσει ούτε με τη FAU ούτε με τους εργαζόμενους.
Αρχές Σεπτεμβρίου, κι ενώ ξεκινούν οι συνομιλίες για τον τοπικό προϋπολογισμό, η πίεση έχει αυξηθεί. Σε μια προσπάθεια αποσιώπησης του γεγονότος, υπονόμευσης και καπελώματος του αγώνα των εργαζόμενων το μεγαλύτερο συνδικάτο της Γερμανίας Ver.Di (ελέγχεται από σοσιαλδημοκράτες και αριστερούς) ανακοινώνει αιφνιδιαστικά την πρόθεση έναρξης διαπραγματεύσεων με τη διεύθυνση του κινηματογράφου (προς μεγάλη ανακούφιση της διεύθυνσης).
Στα μέσα Σεπτέμβρη το όλο θέμα έχει θαφτεί και τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί προβάλλουν την πρόταση του Ver.Di ως την καλύτερη λύση. Μέλη όμως του Ver.Di που εργάζονται στον κινηματογράφο δηλώνουν τη στήριξή τους στις απαιτήσεις της FAU-Βερολίνου. Δηλώνουν ομόφωνα ότι δεν επιθυμούν την μονοπώληση των διαπραγματεύσεων από το Ver.Di. Το αριστερό κόμμα Die Linke μοιράζει φυλλάδια στα οποία δηλώνει ότι δρα ως διαμεσολαβητής μεταξύ του Ver.Di και των αφεντικών, κάτι το οποίο αρνείται στη συνέχεια ο επικεφαλής διαπραγματευτής του Ver.Di, Köhn. Η άρνησή του φτάνει στο σημείο να κατηγορήσει δημόσια τη FAU ότι το μοίρασμα των φυλλαδίων ήταν δική της προβακάτσια. Οι διαμαρτυρίες έξω από το σινεμά, το μποϋκοτάζ και οι δράσεις αλληλεγγύης συνεχίζονται.
Στις αρχές Οκτωβρίου επιστρατεύεται το νομικό σκέλος της κρατικής καταστολής. Δικαστική απόφαση απαγορεύει στη FAU να καλεί σε μποϋκοτάζ του σινεμά, έπειτα από προσφυγή της διεύθυνσης, η οποία στηρίζει ότι η FAU δεν έχει τη δυνατότητα και το δικαίωμα διαπραγμάτευσης συμβάσεων. Την επόμενη μέρα το Ver.Di ανακοινώνει την έναρξη των διαπραγματεύσεων με τη διεύθυνση. Ενώ οι διαμαρτυρίες συνεχίζονται έξω από το σινεμά, τα ¾ των εργαζόμενων υπογράφουν ξανά μια λίστα των απαιτήσεών τους στηρίζοντας τη FAU και καλώντας τον Köhn να σεβαστεί την απόφασή τους και να μην διαπραγματευτεί μόνος του τη σύμβαση. Η στάση της Ver.Di απέναντι στη FAU γίνεται πλέον ολοφάνερα εχθρική.
Ο δεύτερος γύρος διαπραγματεύσεων μεταξύ Ver.Di και διεύθυνσης καθυστερεί σημαντικά. Τελικά, στις 10 Δεκεμβρίου δίνονται στους εργαζόμενους οι αυξήσεις και τα περισσότερα από αυτά που απαιτούσε η FAU. Την επόμενη μέρα, στις 11 Δεκεμβρίου, το δικαστήριο απαγορεύει στη FAU να χρησιμοποιεί τον όρο “συνδικάτο” ή “σωματείο βάσης” επί ποινή χρηματικού προστίμου 250.000 ευρώ ή εξάμηνης φυλάκισης. Μια τέτοια δικαστική απόφαση ισοδυναμεί με απαγόρευση λειτουργίας της.
Είναι φανερό το ότι, κατά τη στιγμή που εντείνεται και γενικεύεται παγκοσμίως η επίθεση των αφεντικών στα εργασιακά κεκτημένα, το κράτος, συνεπικουρούμενο από τα αριστερά του δεκανίκια, προσπαθεί να καταστείλει κάθε αυτοοργανωμένη δράση αντίστασης και διεκδίκησης. Οι κάθε λογής εργατοπατέρες σπεύδουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο κράτος και τα αφεντικά, μέσω της διαμεσολάβησης και της διασφάλισης της κοινωνικής ειρήνης/εκεχειρίας. Η κατασταλτική δράση των κρατικά ελεγχόμενων συνδικάτων και των αριστερών κομμάτων συμπληρώνεται από τη δικαστική εξουσία που δε δίστασε να κηρύξει εκτός νόμου μια αναρχοσυνδικαλιστική οργάνωση. Να ακυρώσει τον αγώνα συνδικαλιστών που προτάσσουν την αυτοοργάνωση των εργαζόμενων και την άμεση δράση ως τρόπο πάλης και στοχεύουν στην κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς, στην καταστροφή του καπιταλισμού και του κράτους.
Στην περίπτωση που η απόφαση του δικαστηρίου τελεσιδικήσει, θα πρόκειται για την πρώτη απαγόρευση συνδικάτου στη Γερμανία μετά την εποχή του ναζιστικού καθεστώτος, δημιουργώντας ένα πολύ άσχημο προηγούμενο που δεν αφορά μόνο τους αναρχοσυνδικαλιστές.
Μέχρι τώρα έχουν διοργανωθεί πορείες και άλλες δράσεις αλληλεγγύης στη Γερμανία (Βερολίνο), στην Ισπανία (Μαδρίτη, Σαραγόσα, Βίγο), στη Σουηδία (Στοκχόλμη), στη Γαλλία (Παρίσι), στην Πολωνία (Βαρσοβία, Γκντανσκ, Πόζναν) και θα ακολουθήσουν κι άλλες. Ως ημέρες αλληλεγγύης στη FAU έχουν οριστεί οι 29 και 30/01/2010.
Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών για Ενιαίο Πολυμορφικό Κίνημα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου